زاگرس زند میگوید: «زن و اژدها هر دو در خاک به» در هیچ نسخه دستنویس شاهنامه نبوده و ابتدا در نسخه چاپی کلکته و در زمان قاجار وارد شده و به نسخههای دیگر راه یافته است. احتمالا هم از «گرشاسبنامه» اسدی طوسی به شاهنامه راه یافته است. همچنین «زنان را ستایی سگان را ستای» در هیچ نسخه دستنویس و یا چاپی نیامده، در فرهنگ شفاهی رواج داشته و بعد وارد «امثال و حکم» دهخدا شده است.
شاهنامهپژوهان میگویند بیتهای «زن و اژدها هر دو در خاک به/ جهان پاک از این هر دو ناپاک به» و «زنان را ستایی سگان را ستای / که یک سگ به از صد زن پارسای» در هیچیک از نسخههای معتبر شاهنامه نیامده و از فردوسی نیستند.