از نوجوانی فیلم های وسترن را خیلی دوست داشتم. نه به خاطر هفت تیر کشی یا بکش بکش های مرسومش و حتی نه به خاطر کابوهای با معرفت و جان وین، بلکه بخاطر یک شخصیت جذاب و مورد توجه به نام « کلانتر ».