نامش «کاروانسرای طاقی» است، اما از آن همه طاق های ضربی ، تنها طاق سردرب اصلی سالم مانده است. حیاط بزرگ و مرکزی طاقی نشان می دهد روزگاری یک کاروان با بار و بنه در آن اتراق می کرد. تُجاری که بار پنبه و ادویه و خشکبار به گیلان آورده و در عوض ابریشم پربها می خریدند.