محمود نظرنیا پژوهشگر و فعال فرهنگی رشتی، پیرامون مواضع اخیر امام جمعه آستارا نکاتی را در یک نامه سرگشاده خطاب به حجت الاسلام عادلی رئیس شورای سیاستگذاری ائمه جمعه استان گیلان مطرح کرد.
این بار هم عکس جناب دکتر روحانی را در کنار نخست وزیر غاصب صهیونیستی قرار داده بودند که جای بس تاسف برای بانیان این امر دارد. اما استاندار جوان گیلان با قدرت در همان ساعت های اولیه نصب تابلو های تبلیغاتی را از سطح شهر جمع آوری کرد و شاید این رفتار استاندار گیلان مصداق بارز حفظ وحدت ملی در راستای منافع ملی باشد.
علیرضا فکوری با انتشار یادداشتی به واقعه آتش سوزی مدرسه ای دخترانه در سیستان و جان باختن 4 کودک واکنش نشان داد.
اگر میخواهید بدانید چرا رشت روز به روز پسرفت میکند، اگر میخواهید بدانید چرا پیروزی اصلاحطلبان یا اصولگرایان و حتی چهرههای متخصص در انتخابات شورای شهر رشت هیچ تاثیر محسوسی در پیشرفت شهر ندارد، کافی است به رفتارهای بعضی از اعضای شورا نگاه کنید.
از حذف آیت الله فقید تا رد صلاحیت شهردار منتخب رشت دو سرمنزل بیشتر فاصله نبود و از پس این شادی های سطحی از فتوحات جریان رقیب تا بغض برای فردایی که این مرگ از خانه همسایه مهمان ما شود هم یکی دو شبی...
حال، دیگر همه به خوبی می دانیم که پیشرفت برای شهر من، آرزویی محال خواهد بود. وقتی که غیر بومی را فراری دادند و بومی ها را بی آبرو دیگر چه انتظاری باید از این شهر طلسم شده داشت؟
این عمارت دو طبقه قاجاری، با آجر چینی های تزیینی، در و پنجره های بزرگ چوبی و دستگیره های برنجی، نخستین دانشسرای رشت بود که وظیفه داشت، آموزگارانی تربیت کند تا بتوانند آموزش های نوین را به محصلان بیاموزند اما روزگار به این عمارت سخت می گیرد.
مقصر اصلی در پشت پا زدن به مسئولیت اجتماعی تنها دانشجویان نیستند بلکه محیطی است که در این چند سال اخیر فضای دانشگاه را به سوی کمرغبتی به دغدغههای اصلی و سیاستزدایی هدایت کرده و بعنوان مثال با نگاه به مراسم روز دانشجو در برخی مناطق که با وجود تشنه بودن نسل جدید به حضور در برنامهها، بجای آنکه میبایست تاثیرپذیرفته از شرایط آرمانخواهانه آن ایام باشد تبدیل به اجرای برنامههایی همچون استندآپ کمدی و جنگ شادی و امثالهم میشود که با روحیات ۱۶آذر منافات اساسی دارد!
شاید به جرات بتوان گفت بزرگترین دستاوردی که انقلاب اسلامی در طول چهل سال عمر خود به همراه داشت، ایجاد امنیت است و نکته مهم این است که این امنیت را نه تنها در ایران بلکه تا عمق استراتژیک خور تداوم بخشیده.
وقتی گزارش تصویری محمد مساعد از وضعیت دردناک کارگران نیشکر هفت تپه را دیدم بی اختیار یاد کارگران الکتریک رشت افتادم. هر دو از غول های صنعت و اقتصاد ایران بودند اما دولت ها به بهانه خصوصی سازی ، خصولتی شان کردند و کمر به نابودی شان بستند.
سرانه اختصاصی برای فضای ورزشی در جهان 2 و نیم متر برای هر نفر است و این سرانه در کشورمان و در برنامه پنجم توسعه برای هر نفر یک متر فضای ورزشی پیشبینی شده است اما مطابق آمارهای سال ۹۷ سرانه فضای ورزشی در کشور ۷۶ سانتی متر است.
سرمایه اجتماعی شاید بحث به نظر سادهای است که با عدم آگاهی از کارکردها و مفاهیم آن باعث شده به یک عنوان ویترینی تبدیل شود و ما در مراودات و گفتگوها و سیاستگذاری ها در حد یک عنوان بهره ببریم.