کسی به محمود نامه نمی نویسد!

ایمان رنجکش* – «محمود احمدی نژاد» رییس جمهور سابق کشورمان در جدیدترین اقدام خود به رییس جمهور منتخب مردم آمریکا پرزیدنت «دونالد ترامپ» نامه نوشته و چند کلمه ای (۱۳ صفحه) او را در ارتباط با مدیریت جهانی و اصلاح نظام سیاسی آمریکا نصیحت کرده است!

نامه نوشتن احمدی نژاد به ترامپ از آنجایی جالب بود که بنا بر اعتقاد بسیاری از کارشناسان و تحلیل گران مسائل سیاسی؛ این دو رییس جمهور را با وجود فاصله های زیاد، از بُعد رفتار سیاسی بسیار شبیه و نزدیک به هم می بینند. درست آنجایی که بحث پوپولیسم و عوام گرایی مطرح باشد که ترامپ و احمدی نژاد نشان دادند توانمندی بالایی در جلب توجهات و حتی رضایتمندی عمومی آن هم از روش های غیر معقول دارند. در حالی که این ویژگی برای بسیاری از سیاستمداران پاشنه آشیلی محسوب می شود اما این دو تن از این حالت بهره برده و هر یک توانستند به صندلی ریاست جمهوری در سرزمینشان دست پیدا کنند.

در سایر کشورها وقتی سیاستمداری از عرصه قدرت کنار می رود و صندلی مدیریتی خود را ترک می کند، دیگر سوی زندگی خود رفته و با خوش گذرانی و تجربه لحظات لذت بخش، سال های سختی را که بعنوان شخص اول اجرایی در کشورش گذرانده را به نوعی تلافی می کند. آخرینش هم مثل «باراک اوباما» که پس از ترک کاخ سفید بلافاصله به تعطیلات رفته و تصاویر کایت سواری و کشتی سواری او را در فضای مجازی مشاهده می کنید و این حکایت رییس جمهور سابق یکی از ابرقدرت های جهان است که اکنون  اینگونه روزگار می گذراند. اما این قضیه در ایران کاملا برعکس صدق می کند. یک نفر وقتی دوران مدیریتش تمام می شود تازه هزاران کار نکرده دارد! احمدی نژاد که چندی پیش توسط رهبری از حضور در انتخابات منع شد، اما رفتارهای تبلیغاتی او تمامی ندارد. همچنان سفر استانی می رود و در محافل گوناگون سخنرانی می کند و اخیرا هم در یک اقدام غیر دیپلماتیک  خطاب به رییس جمهور جنجالی آمریکا دست به قلم شده و نشان داده که هنوز هم در جنجال آفرینی و اقدامات غیرقابل پیش بینی حرف اول را می زند.

نامه نگاری احمدی نژاد به سران کشورها خصوصا روسای جمهور آمریکا ید طولایی دارد و وقتی کلید واژه «نامه های احمدی نژاد» را در گوگل سرچ میکنی با فهرست بالا بلندی رو به رو می شوی که نشان می دهد ایشان لااقل انشانویس خوبی بوده!  در دوران ریاست جمهوری اش هم از جرج بوش گرفته تا باراک اوباما، برای کاخ سفید نشینان نامه نگاری کرده است. نامه هایی که همواره با استقبال سرد طرف مقابل رو به رو شده و انگار هیچ کس میلی ندارد به نامه های بلند و بالای جناب دکتر پاسخی دهد و منابع غیر رسمی در کاخ سفید همواره از این نامه ها بعنوان تلاشی ضعیف برای صلح یاد می کنند. نامه هایی که بیشتر بجای حل مشکلات، خود شعله دیگری در آتش اختلافات روشن می کند.

این نوع بی محلی به نصحیت های احمدی نژاد و انتظار بی پایان او برای پاسخ به نامه هایش، ما را یاد کتاب معروف«گابریل گارسیا مارکز» به نام «کسی به سرهنگ نامه نمی نویسد» می اندازد. حکایت سرهنگ بازنشسته ای که سال ها به انتظار نامه ای نشست که هرگز به دستش نرسید. حال انگار سبک رئالیسم جادویی نویسنده کتاب در واقعیت به وقوع می پیوندد و کسی به محمود احمدی نژاد محل نمی کند و نامه های سرگشاده او را پاسخ نمی دهد.

او از هر راهی حتی با رفتارهای عجیب برای طرح نام خود و اطرافیانش استفاده می کند. نکات قابل تامل در این نامه عجیب زیاد است ولی چیزی که مورد بحث قرار می گیرد این است که جناب دکتر هیچ تغییری با آن احمدی نژاد دوران ۸ساله اش نکرده و همچنان قادر است با رفتارهای خارج از عرف دیپلماتیک و ناهماهنگ، برای کشور هزینه تولید کند و باید بداند پیش از آنکه از ترامپ بخواهد تمام وقت خود را صرف مبارزه با فساد در آمریکا کند، نیم نگاهی به رفت و آمد مداوم اطرافیانش به اوین بیندازد!

*روزنامه نگار، سردبیر دوهفته نامه خط آخر، سردبیر ماهنامه سلام گیلان و دبیر تحریریه روزنامه معین

انتشار یادداشت های دریافتی الزاما به معنای تایید محتوای آن نیست و مسئولیت یادداشت ها بر عهده نگارنده آن می باشد.