کاسه ای زیر نیم کاسه است…؟!

امین مهاجری: امروزه کمتر کسی است که نمی داند واژه لابی یا به زبان عامیانه خودمان کاسه ای زیر نیم کاسه بودن یعنی چه؟
این واژه در ادبیات سیاسی به معنی اعمال نفوذ بر سیاستمداران به ویژه بر نمایندگان مجالس است که برای حمایت از یک نگاه خاص به‌ وسیله نفوذ در دولت یا افکار عمومی می‌پردازند.
اولین بار کلمه لابی و لابی گری در فرهنگ سیاسی ایالات متحده امریکا به کار گرفته شد، و اگر بخواهم واضح تر بگویم اشخاص و سازمان‌ها و گروه‌های مختلف پشت چهره موجه، عدالت‌خواه، مصمم و در عین حال مهربان وصبور نامزدهای هر انتخابات قرار دارند که برای حمایت از امور تبلیغاتی آنان پول، اسم و رسم و امکانات لازم را فراهم می‌کنند. مانند حمایت مالی شرکت‌ها و بنگاه‌های بزرگ مالی از هیلاری کلینتون، به‌خصوص شرکت چندملیتی خدمات مالی و بانکداری آمریکایی «گلدمن ساکس»، که صدها هزار دلار پول، برای سخنرانی‌های سیاسی هیلاری کلینتون به او پرداخت کرده است، یا طیف اسلحه‌سازان و قاچاق‌چیان سلاح در کمپین حمایت از ترامپ که با نگاهی اجمالی می توان دریافت که هر کدام برای چه و با چه محوریتی این مسیر رو قدم بر می دارند تا نامزد مورد نظر بر راس، قرار بگیرد.
اما تاثیر انتخابات امریکا بر ایران را می توان با بورس تهران مثال زد که در ساعات ابتدایی پیروزی ترامپ بعنوان رئیس جمهور ایالات متحده امریکا، ۱۳۰۰ واحد سقوط کرد و اکثر سهام داران اقدام به فروش سهام های خود کردند. البته لازم به ذکر است که انتخابات امریکا جدا از تاثیرش بر اقتصاد جهان و ایران، باید گفت که در چند سال اخیر شاهد تاثیر سیاسی هم هستیم، که متاسفانه اقدامات سیاسی وارداتی از آن سوی مرزها باعث شده است که زنگ خطر نفوذ، توسط رهبر انقلاب به صدا دربیاید.
همه اینها دست آورد چشم پوشی هایی می باشد که با تذکر های مستقیم و غیر مستقیم به برخی از مسئولین و با وجود حضور چهره های مختلف جوانان نخبه علمی، اقتصادی و اجتماعی در کشور، شاهد مواردی همچون دو ملیتی بودن بعضی از مدیران هستیم که خود برای مردم جامعه، هنوز قابل هضم نمی باشد .
صدای قدم های نفوذ یا لابی انتخاباتی امریکا در ایران شنیده می شود، آن هم در کشوری اسلامی که خود صادر کننده اخلاق و رفتار انقلابی، مذهبی به کشورهای منطقه بوده است.
راه مقابله با آن که گاها در کج اخلاقی های انتخاباتی داخل کشورمان هم مواجه می شویم، مدیریت یکپارچه بزرگان سیاسی و به حق این کشور می باشد تا با مشخص کردن راه برای آنان که می خواهند در راس امور قرار گیرند و یا کاندیدا شوند و نوع مناظره و رغابت، صحنه را مدیریت کنند.
متاسفانه در استان ما گیلان، بارها شاهد تند روی ها و چشم پوشی ها بودیم که همه از چند دستگی های اجتماعی ، فرهنگی و سیاسی سرچشمه گرفته بود. برای مثال در حوزه انتخابات، از ورود به هنگام چندین چهره مطرح شهر برای انتخابات که خود باعث ریزش آرا و در نهایت موفق نشدن افراد می شود تا پیروی نکردن از نصایح بزرگان شهر برای اقدامات بجا و شایسته ای که خود می تواند سپری در مقابل نفوذ و هرگونه فتنه باشد .
قطعا این گونه کج اخلاقی ها در هر حوزه موجب می شود تا افرادی که صاحب فکر و اندیشه هستند از این میدان پر رمز و راز کیلومتر ها فاصله بگیرند، که این هم به نوعی حق الناس محسوب می شود.
نه فقط به واسطه چشم انداز کشورمان که در هر جلسه نقل مجلس می شود، بلکه برای چشم انداز فرزندان کشورتان قدمی بردارید تا دیگر بوی انتخابات و یا هر چیز دیگری ندهد.
قدمی بردارید تا وقتی در خیابان های شهر قدم می زنید از شرمندگی آن که روزی می توانستید و یک طرفه سکان مدیریت شهری، استانی و یا کشوری را به دست داشتید و برای آیندگان این کشور کاری انجام ندادید، چشم هایتان به سنگ فرش های پیاده رو دوخته نشود .