دستاورد آبستراکسیون چه خواهد بود؟ / رضا جمشیدی خودش را مقصر می داند؟

حرف تازه : روز گذشته جلسه انتخاب هیئت رئیسه سال چهارم شورای اسلامی شهر رشت برگزار نشد.

چرا آمدند؟ چرا رفتند؟

روز گذشته جلسه شورای شهر به دلیل عدم حضور شش عضو شورا به اکثریت نرسید و آبستراکسیون شد. محمود باقری، محمد حسین واثق کارگرنیا، مجید رجبی ویسرودی، مسعود کاظمی، عباس صابر و فرهاد شوقی شش عضو غایب بودند که گفته می شود آمدند، دیدند و رفتند!

بیشتر رسانه ها از مدتی پیش علوی را پیروز قطعی این رقابت می دانستند اما شاید طیف اقلیت شورا تحلیل رسانه ها را باور نداشتند و احتمالا ترجیح دادند با تکیه بر مثل معروف “شنیدن کی بود مانند دیدن” عمل کنند و دقایقی قبل از جلسه به شورا بیایند و وقتی آرا و اتحاد طیف مقابل برای انتخاب هیئت رئیسه را از نزدیک دیدند ساختمان شورا را ترک کنند و بروند.

دستاورد آبستراکسیون چه خواهد بود؟

ظاهرا آبستراکسیون بزرگترین دستاوردی که برای طیف اقلیت دارد خریدن زمان است و تلاش مجدد برای تغییر نتیجه و ترکیب نهایی هیئت رئیسه. اما در عمل به نظر نمی رسد تغییری حاصل شود. صحبت های اسماعیل حاجی پور مبنی بر اینکه اگر یک ماه دیگر هم جلسه تشکیل نشود نظر ما تغییر نمی کند به خوبی نشان دهنده عزم جزم ریش سفیدهای طیف مقابل برای ریاست علوی است و احتمالا باید کمیسیون ها و کرسی های هیئت رئیسه را متعلق به این طیف دانست.

شاید به همین دلیل باشد که برای توازن بیشتر و جبران شکست ۸ بر ۷ طیف اقلیت از یار سابق خود کمک گرفته و عملا رضا جمشیدی هم با انتشار یادداشتی وارد بازی انتخاب هیئت رئیسه شده است و سعی بر آن بوده است تا با مجاب کردن فردی که از جرگه اقلیت شورا جدا شده بازی باخته را به برد تبدیل کنند. به نظر می رسد منظور از این فرد فرانک پیشگر باشد که اگر اینچنین باشد ساعاتی بعد از انتشار این نامه حضور فرانک پیشگر در جشن روز پزشک جایی که شهردار و برخی اعضای طیف اکثریت شورا در آن حضور داشتند پیامی مبنی بر تصمیم نهایی این بانوی مستقل را به همراه دارد.

جمشیدی خودش را مقصر می داند؟

اصلا به نظر می رسد رضا جمشیدی خودش را مقصر اصلی این باخت تقریبا حتمی می داند که دست به قلم برده است چرا که اگر ساز جدایی از شورا کوک نمی کرد و قصد ادامه تحصیل و البته ادامه صعود سیاسی را در آن مقطع نداشت؛ امروز در میان شورا نشینان بود و می توانست لقب اقلیت و اکثریت دو طیف شورا را با یکدیگر عوض کند و سرنوشت ریاست شورا را تغییر دهد اما آن روز جمشیدی رفتن را بر اثرگذاری بر شورا به دلایل مختلف ترجیح داده بود.

نقشه راه طیف اقلیت برای فرصت به وجود آمده از آبستراکسیون چه خواهد بود؟

در خصوص نقشه راه این طیف در این مدت زمان کوتاه نمی توان با قطعیت سخن گفت اما احتمالاتی ضعیف وجود دارد؛ از جمله ادامه تلاش برای جذب یکی از افراد طیف مقابل به منظور تغییر نتیجه. هرچند نتیجه گرفتن از این راهکار بسیار بعید به نظر می رسد. در این خصوص محتمل ترین گزینه فرانک پیشگر است که سابقه حضور در طیف دیگر را داشته است. اما همین حالا حضور فرانک پیشگر در هیئت رئیسه تقریبا قطعی به نظر می رسد و احتمالا نایب رئیس سال آخر شورا خواهد بود و همین موضوع دست طیف اقلیت را برای برگرداندن پیشگر به آن طیف بیش از پیش بسته است. ضمن آنکه مرور اتفاق های ۱۲ ماه اخیر نشان می دهد قاعدتا پیشگر دل خوشی از همراهی آن طیف ندارد و اعضای آن طیف نیز در موضوع استیضاح و به سرانجام نرسیدن آن پیشگر را مقصر اصلی می دانند که بر خلاف تصور بسیاری از افراد نه تنها اشتباه پیشگر به شمار نمی رفت بلکه تصمیم بسیار زیرکانه ای از سوی او بود.

آینده آبستراکسیون چه می شود؟

با حضور افراد ریش سفید و مصممی مثل اسماعیل حاجی پور و موسوی روزان کار طیف اقلیت برای تغییر نتیجه بسیار سخت و نزدیک به محال به نظر می رسد. فاطمه شیرزاد و فرانک پیشگر دو بانوی با اخلاق و پرتلاش شورا نیز در این طیف حضور دارند. در این راستا افرادی مثل رضا رسولی و حجت جذب نیز به همراه علوی سه رای همسو و قطعی دیگر هستند و مظفر نیکومنش هم بسیار دور از ذهن است اگر بار دیگر تصور کنیم که در ساعات پایانی تصمیم جدیدی بگیرد. بنابراین باید منتظر ماند و با تشکیل جلسه ای از سوی فرماندار شاید روز چهارشنبه و شاید کمی دیرتر سید امیرحسین علوی را بر کرسی ریاست شورا دید. احتمال نایب رییسی پیشگر نیز به مراتب بیش از سایر گزینه ها است و احتمالا اکثریت مابقی کرسی های هیئت رئیسه و کمیسیون ها نیز به همین طیف تعلق خواهد گرفت.