وودی آلن، عکس ها و زندگینامه

“وودی آلن” فیلمساز امریکایی در اول دسامبر ۱۹۳۵ در خانواده ای یهودی در جنوب نیویورک به دنیا آمد. او یکی از بزرگ‌ترین فیلم‌سازان معاصر سینمای جهان به‌شمار می‌رود که فیلم‌نامه‌ی آثارش را خودش می‌نویسد و از فلسفه، ادبیات و روانشناسی به‌عنوان پایه‌های اصلی ساخت فیلم‌هایش بهره گرفته است.

او بعد از پایان دوران دبیرستان به دانشگاه نیویورک رفت، اما هرگز نتوانست در رشته‌ فیلم و ارتباطات موفق باشد و سرانجام از آنجا اخراج شد. خیلی زود اما استعداد او در شوخ‌طبعی و طنزگویی آشکار شد. هنوز کودک بود که اولین طنزهای خود را برای نشر به روزنامه‌ها فرستاد.

اولین نوشته‌های او در روزنامه نیویورکر منتشر شد. گفته می‌شود که او با نشر نوشته‌های طنزآمیز در ۱۶ سالگی بیشتر از پدر و مادر خود درآمد داشت.

 چندی بعد که وودی آلن به شهرت رسید، مانند بیشتر طنزنویسان تصمیم گرفت کارهای خنده‌دار خود را در شوهای زنده روی صحنه تئاتر اجرا کند، اما به زودی متوجه شد که مردم تنها به قیافه‌ی بامزه‌ی او می‌خندند و نه به جوک‌هایی که برایشان تعریف می‌کند. از آن پس تصمیم گرفت قطعات طنز خود را به دیگران بدهد و خود به دنبال رسانه‌ای باشد که بتواند هنر بازیگری او را نشان دهد.

 «وودی آلن» در سال ۱۹۶۵ اولین‌بار وارد دنیای سینما شد و فیلم‌نامه‌ «تازه چه خبر، پیشی؟» را نوشت، اما به‌عنوان کارگردان در سال ۱۹۶۶ بود که فیلم «چه خبر، سوسن ببری» را ساخت و یک ‌سال بعد در فیلم «کازینو رویال» از سری فیلم‌های جاسوسی جیمز باند ایفای نقش داشت.

 فیلم‌های «پول‌ رو بردار و در رو» (۱۹۶۹)، «موزها» (۱۹۷۱)، «عشق و مرگ» (۱۹۷۵) و «خوابیده» (۱۹۷۳) از دیگر تجربیات فیلم‌سازی «وودی آلن» در سال‌های اولیه‌ کارگردانی بودند که بیشتر آنها مضامین کمدی داشتند.

 نقطه اوج شهرت و موفقیت «وودی آلن» در سال ۱۹۷۷ با فیلم «آنی هال» رقم خورد؛ فیلمی که جایزه‌ اسکار بهترین فیلم و بهترین کارگردانی را برای وی به‌همراه آورد و «دایانا کیتون» را نیز به اسکار بهترین بازیگر زن رساند. این فیلم که پایه‌گذار استاندارد جدیدی برای آثار کمدی رمانتیک مدرن محسوب می‌شود، ازسوی انجمن فیلم آمریکا در رتبه‌ چهارم بهترین آثار کمدی و در رتبه‌ ۳۵ بهترین فیلم‌های تاریخ سینما قرار گرفته است.

 درونمایه‌های زندگی شخصی همیشه از مضمون‌های آشنای سینمای وودی آلن بوده است. برای نمونه در فیلم “شوهران و همسران” (۱۹۹۲) وودی آلن و همسر سابقش میا فارو دو طرف یک دعوای حاد زناشویی هستند. آنها اندکی قبل از این فیلم با نزاعی تلخ از هم جدا شده بودند.

  او در سال ۱۹۹۷ در ۶۲سالگی در حرکتی جنجالی با “سون یی پروین” ۲۷ ساله، دخترخوانده‌ی میا فارو، همسر سابقش ازدواج کرد.

 با آغاز دهه‌ ۸۰، فیلم‌های «وودی آلن»، حتی آثار کمدی او، رنگ و بوی فلسفی گرفتند و آثاری چون «سپتامبر» و «خاطرات اکلیلی» به ‌شدت تحت تاثیر آثار کارگردانان اروپایی چون «اینگمار برگمن» و «فدریکو فلینی» قرار گرفتند.

در اواسط این دهه، «آلن» المان‌های کمدی و تراژیک را با یکدیگر درآمیخت و در فیلم‌هایی چون «هانا و خواهرانش»(۱۹۸۵) و «جرم‌ها و بزهکاری‌ها» (۱۹۸۹) دو داستان متفاوت در انتهای فیلم به یکدیگر مرتبط می‌شوند. وی با فیلم «هانا و خواهرانش» موفق به کسب اسکار بهترین فیلم‌نامه شد هرچند در کسب اسکار بهترین کارگردانی ناکام ماند.

 یکی از آخرین فیلم‌های وودی آلن «نیمه‌شب در پاریس» بود که در افتتاحیه جشنواره کن نمایش یافت و در فرانسه مقابل دوربین رفته است.‌ «کارلا برونی»، همسر رییس‌جمهور فرانسه به‌همراه «ماریو کوتیلار» و «اوون ویلسون» در این فیلم نقش‌آفرینی دارند.

 از نقاط درخشان کارنامه سینمایی وودی آلن، عملکرد بی‌نظیر او در جوایز اسکار است. او در مجموع ۱۵بار نامزد اسکار بهترین فیلم‌نامه و هشت‌بار نامزد بهترین کارگردانی شد که در این میان فقط دوبار در بخش بهترین فیلم‌نامه و یک‌بار در بخش بهترین کارگردانی موفق به کسب اسکار شد. او البته هرگز در مراسم اسکار شرکت نکرده است و جوایز را همواره دیگران از طرف او دریافت کردند. او مهمان محبوب جشنوار‌ه‌های سینمایی نیز هست.

وودی آلن نه تنها در صحنه فیلم که در عرصه موسیقی نیز فعالیت دارد و کلارنیت‌نوازی متبحر محسوب می‌شود. آلن هنگام نواختن کلارینت در مراسم گشایش کنسرت گروه جاز نیو اورلئان در روز ۳۰ ژوییه ۲۰۰۴ در شهر اشتوتگارت آلمان.

 این سینماگر برجسته آمریکایی گفته است که از مرگ نمی‌ترسد، فقط نمی‌خواهد وقتی این جریان اتفاق می‌افتد، شاهد آن باشد.

وودی آلن در آستانه هشتادمین سالگرد تولدش در گفت‌وگویی با خبرگزاری آلمان گفته است: «چند وقت پیش یک نفر به من گفت که من در دل هموطنانم زنده خواهم ماند، اما راستش ترجیح می‌دهم که در آپارتمان زنده بمانم.»