هیچى به هیچى !

مختار جباری* – مناسبات پیچیده و چند وجهى جوامع امروزى به نحوى است که امکان زیست شهروندان بدون کارکرد نهادهاى دولتى و عمومى عملا امکان پذیر نمیباشد و شهروندان بر همین منطق عوارض میدهند، مالیات میدهند تا این نهادها شرایط زیست اجتماعى مطلوب را براى شهروندان فراهم کنند

در شرایط بحران انتظار شهروندان این است همان نهادهاى که در شرایط عادى از شهروندان عوارض و مالیات دریافت کرده اند وضعیت نامطلوب موجود را تبدیل به وضعیت ممکن موجود کنند.

على القاعده در شرایط بحران مدیران این نهادها به دنبال کنترل شرایط هستند و مردم مطالبه گر و نهادهاى مدنى رصد کننده هستند.

در برف اخیر که با استانداردهاى متعارف نمیتوان آن را بحران نامید این چرخه (اقدام-مطالبه-رصد) به طور عجیبى به شکلى دیگرى بود. نهادها و مدیران به جاى اقدام همدیگر را رصد و گله مندى می کنند! استاندار از مدیران، نماینده از شهردار، شهردار از نماینده و…! آنچه غایب بود ساختار هم افزایى دستگاه هاى اجرایى براى کنترل شرایط بود.

جامعه اى که در طول چند دهه گذشته هیچگاه خالى از بحران نبود (اعم از بحران هاى طبیعى یا غیرطبیعى) اکنون نباید مدیران از هم گله کنند و نامه بنویسند و مصاحبه کنند! مدیران باید کار کنند و جامعه مطالبه و نهادهاى مدنى رصد و پرسش…

ظاهرا ما هیچى مان به هیچى مان نمى آید!

*مشاور عالی شهردار رشت