نگاهی به مدیران ساکت دولت دوازدهم در گیلان

حرف تازه – روزها برای دولت دوازدهم در حال گذر است. دولتی که افکار عمومی و حامیانش برخلاف دوره یازدهم کمتر از عملکرد آن دفاع می کنند و این آن را زیر فشار شدید منتقدان دولت قرار داده است. در این میان بدنه اصلی و میانی دولت نیز به دو دسته حامیان و ساکتان تبدیل شده اند.

دسته اول در رثای دفاع از دولت تا مرز مبالغه و اغراق پیش می روند و ساکتان بیشتر چشم انتظار آینده هستند. گویی فکر می کنند با پایان کار این دولت فرصت آن را داشته باشند که همچنان بر روی صندلی های مدیریتی خود باقی بمانند.

در گیلان بسیاری از مدیران ادارات باقی مانده اند که نه تنها دفاعی از وضعیت فعلی دولت ندارند بلکه حتی به بیان مشکلات کار نیز نمی پردازند و به روزمرگی رسیده اند. طوری که تنها منتظرند در پایان ماه حقوقهای نسبتا بالای خود را دریافت کنند و همچنان بر صندلی های خود تکیه بزنند. دولت نیز که قرار نیست هیچ برخوردی با آن ها داشته باشد.

به طور مثال آخرین باری که مدیرکل محیط زیست گیلان در اخبار دیده شده است به بازدید رئیس کل دادگستری گیلان در دهم آبان ماه سال جاری از پارک ملی بوجاق برمی گردد که اگر چنین بازدیدی صورت نمی گرفت ما چهره ایشان را زیارت نمی کردیم. مدیرکل بهزیستی گیلان هم باید از آیت الله فلاحتی تشکر کند که ۵ آبان امسال او را به حضور پذیرفت تا کمی ایشان خودش را نشان دهد.

علی خاوری بعد از این که حکم مدیرکلیش در اقدامی عجیب به سرپرستی تنزل یافته کمتر یافت شده است. به طوری که دیگر کمتر او را برای زمان پایانی ساخت راه آهن قزوین رشت نیز مشاهده می کنیم. از مدیرکل بنیاد مسکن بعد از سیل اخیر انتظار تحرک بیشتر بود اما اخرین اخبار آن به مهر امسال برمی گردد. حتما مدیرکل این اداره فکر کرده که باتوجه به مقام بالایی که در زمان دولت احمدی نژاد دارد چندان جای نگرانی نخواهد داشت.مدیرکل تامین اجتماعی هم که از زمان حکم مرتضوی در صندلی های خود آرام و آسوده نشسته است و هر از چندگاهی با افتخار اعلام می کند که «گیلان دارای پائین ترین نسبت پشتیبانی مستمری بگیران کشور» را دارا است تا غیر مستقیم امار ضعیف تامین اجتماعی را به گردن مدیران ارشد استان و نمایندگان برای ایجاد اشتغال بداند. مدیرکل درمان تامین اجتماعی هم که مثل همیشه در برابر عدم قبول بیمه ها توسط بیمارستان های خصوصی که مغایر قانون است مهر سکوت بر لب گذاشته است. مدیرکل بیمه سلامت گیلان نیز که بعد از عکسهای یادگاری بعد از پیروزی جشن روحانی ناپیدا هستند و از یابندگان باید برای پیدا کردن او جایزه ای تعیین کرد. مدیرعامل توزیع برق گیلان هم که در همه دولت ها در سمت خود باقی مانده اند و قانون پایستگی ایشان از دولتی به دولت دیگر منتقل می شود، نه ارتقاء می گیرند و نه بازنشسته می شوند. همه چیز مثل دریافت خسارات سیل و برف های اخیر در مورد ایشان مسکوت مانده اند. امری که در مورد برق منطقه ای گیلان نیز به نوع دیگری صادق است.

این ها بخشی از مدیران ما هستند که اجرای قانون بازنشستگی هم موجب نشده است که شاهد افتخار بازنشستگی آن ها باشیم تا شاید نیرویی جدید بتواند امیدی به این وضعیت خاکستری در ما ایجاد کند. این سالها نیز می گذرد و آن چه دولت تنها درو می کند مدیرانی است که از دولتی به دولت دیگر منتقل می شوند.