نگاهی به فرصت سوزی پروژه عظیم گیل لند در رشت

حرف تازه – سروش علیزاده در یادداشتی نگاهی به فرصت سوزی پروژه عظیم گیل لند در رشت داشت. متن این یادداشت را در ادامه می خوانید:

زنهار! فاتحه‌ای برای زندگان باید!

استان گیلان و شهر رشت نگین سبزی است در بالای فلاتی خشک و بیابانی که زیر سایه سار درختان باستانی‌اش، با فقر و بیکاری دست و پنجه نرم می‌کند و سال‌هاست که پا بر گلوی خانواده‌های این استان گذاشته و راه تنفس مردم سرزمین سبز را فشرده است.

به اعتقاد بسیاری از کارشناسان با توجه به مرکزیت شهر رشت که محل اتصال شرق و غرب گیلان است ایجاد پروژه‌های گردشگری هدفمند می‌تواند موجب رونق اقتصادی، ایجاد شغل و در آمد برای مردم رشت و استان نماید. مهمی که با سرمایه گذاری‌های کلان توسط صاحبان سرمایه در استان قابل تحقق است.

پروژه عظیم گیل لند به عنوان بزرگترین پارک آبی کشور و مجتمع تجاری، ورزشی، فرهنگی، اقامتی و … پس از پیگیری و رایزنی‌های دکتر ناصر حاج محمدی شهردار رشت و حاج اسماعیل حاجی پور ریاست شورای اسلامی شهر رشت و بعضی از اعضای شورای اسلامی شهر رشت در جذب سرمایه گذار مناسب به نتیجه رسید تا این مجتمع بزرگ که طبق تخمین هزار و پانصد شغل مستقیم و بیش چند هزار شغل غیر مستقیم در شهر رشت ایجاد خواهد کرد به مرحله قرارداد و شروع به کار برسد.

پروژه‌ای بزرگتر از الگوی موفقش پارک آبی مشهد که کمتر کسی است به مشهد برود و بعد زیارت امام رضا و خرید سوغاتی سری به پارک آبی مشهد نزند. همین وضعیت هم برای شهر رشت ایجاد خواهد و رشت هدف گردشگری داخلی و توقف توریست‌هایی خواهد شد که قصد استفاده از امکانات خاص این پروژه را دارند و شهری که محل گذر مسافران بوده به محل توقف و چرخش سرمایه تبدیل خواهد شد.

 پروژه‌هایی به وسعت گیل لند به مساحت ۱۴.۵ هکتار با زیر بنا کاربری ۳۰۹ هزار متر مربع نیاز به بودجه عظیمی دارد که از توان استان و شهرداری رشت خارج است و نیاز به سرمایه گذار قوی بخش خصوصی دارد که این مهم با رایزنی شهردار رشت و شورا محقق شده است.

اما مطلبی که باید با مردم رشت و گیلان به اشتراک گذاشت دست‌هایی است که می‌خواهند مانع از انجام تحقق این پروژه بزرگ شوند؛ به بهانه اینکه بخشی کوچک از آرامستان رشت که هنوز مورد استفاده و تدفین قبور قرار نگرفته است؛ ملحق به این پروژه عظیم شود دست به تحریک بخشی از خانواده محترم شهدا و بخشی از مردم مذهبی رشت زده‌اند که از چند و چون قضیه اطلاع ندارند و با نامه نگاری به دادستان محترم خواستار توقف پروژه شده‌اند.

 جالب است بدانیم بنا بر بند سیزده از ماده پنجاه و پنج قانون شهرداری‌ها ایجاد غسالخانه و گورستان و تهیه وسایل حمل اموات و مراقبت در انتظام امور آن‌ها از وظایف ذاتی شهرداری است این یعنی غیر ممکن است شهرداری به امور کفن و دفن اموات نپردازد و حتی اموات ناشناس را هم مطابق اصول دین تدفین می‌نماید.

 با حمایت استاندار محترم به راحتی بخشی از زمین مجاور گورستان که در اختیار منابع طبیعی است قابل الحاق به گورستان جاده تهران است و طبق تخمین‌ها تا پانزده سال آینده هم رشت از لحاظ فضای دفن و قبور فضای کافی دارد. زمین‌های شهرداری در منطقه لاکان و سایر نقاط رشت هم وجود دارد که در صورت نیاز می‌تواند به این مهم اختصاص یابد.

حال مردم رشت این سؤال را از خود می‌پرسند که با وجود این همه جوان بیکار و خانواده‌های نیازمند شغل و در آمد، چه دست‌هایی با چه اهدافی قصد جلوگیری از انجام چنین پروژه عظیمی که به منفعت مردم رشت و استان گیلان است دارند؟ آیا پروژه ناصر حاج محمدی زدایی و تخریب شهردار رشت و اعضای شورایی است که پیگیر پروژه پارک آبی گیل لند هستند باید مانع توسعه رشت و منفعت مردم شود؟ آیا نباید مانع شد که نفع عده‌ای با عدم تولید و رونق و اشتغال برای مردم شریف رشت گره خورده است.

 امید است با حمایت‌های نماینده محترم ولی فقیه استان، استاندار محترم گیلان و ریاست محترم دادگستری و دادستان رشت فرصت به دست آمده برای تنفس مردم سرزمین گیل و دیلم از دست نرود و پروژه فرار دادن سرمایه گذار از رشت به بهانه تسویه حساب‌های شخصی با شهردار رشت و تلاش در ناکارآمد نشان دادن شهردار و شورای شهر به شکست بیانجامد و عزیزان نگران اموات و قبور آن‌ها اندکی هم نگران جوانان و خانواده‌های زنده گیلانی باشند که بیشتر نیاز به فاتحه و ایجاد شغل و در آمد دارند که از قدیم گفته‌اند مرده روی زمین نمی‌ماند درویش فکری برای زنده‌ها کن.

نگاهی به فرصت سوزی پروژه عظیم گیل لند در رشت/ سروش علیزاده