دنیا در انتظار الکلاسیکو

حرف تازه ( تی تی خبر سابق) : بار دیگر شنبه شب همه نگاهها به اسپانیا خیره خواهد شد؛ ورزشگاه غول پیکر نیوکمپ بار دیگر میزبان دو غول بزرگ باشگاهی اروپاست.

به گزارش حرف تازه به نقل از وب سایت نود، این دو تیم بزرگ اسپانیایی در حالی به مصاف یکدیگر می روند که رقابت آنها بدون شک حساس ترین مسابقه فوتبال باشگاهی در سراسر قاره سبز به شمار می رود. حساسیت این دو تیم و همین طور هواداران آنها نسبت به یکدیگر آنقدر زیاد است که کمتر شاهد نقل و انتقال مستقیم بازیکنی بین آنها بوده ایم. البته معدود بازیکنانی هم بودند که مستقیماً به تیم رقیب پیوسته و یا در آستانه پیوستن به یکی از آنها تغییر رأی داده و به اردوگاه رقیب دیرینه رفته اند. و جالب اینکه این بازیکنان در تیم جدید بازی های بسیار درخشانی را از خود به نمایش گذاشته اند. از مشهورترین این بازیکنان می توان به آلفردو دی استفانو و یوهان کرایف و … اشاره کرد؛ اما بدون تردید جنجالی ترین جابجائی بازیکنان بین این دو تیم، انتقال لوئیس فیگوی پرتغالی از بارسلونا به رئال مادرید بود. این اتفاق حتی در باور بدبین ترین هواداران بارسلونا و خوشبین ترین طرفداران رئال هم نمی گنجید.

بی شک این دو باشگاه در حال حاضر برترین باشگاه های فوتبال در سراسر دنیا محسوب می شوند. رقابت این دو تیم چه به لحاظ حساسیت و چه به لحاظ کیفیت فوتبالی، با هیچ مسابقه دیگری قابل قیاس نیست. آنها بسیاری از برترین بازیکنان جهان را به ترکیب تیم خود اضافه نموده تا به نوعی برابر حریف خودنمائی و عرض اندامی کرده باشند. طبق آمارهای رسمی، صدها میلیون نفر بیننده از پای گیرنده های تلویزیونی خود به تماشای جدال این دو تیم مطرح می نشینند.

در تاریخ ال کلاسیکو به وفور می توان اتفاقات ریز و درشت فوتبالی یا حاشیه ای را مشاهده کرد. اما برخی از بازیها و اتفاقات رویداد داده پیرامون این دو باشگاه آنچنان برجسته و خاص هستند که هیچ گاه از خاطر علاقمندان به این دو تیم پاک نخواهد شد. در ادامه ده بازی بسیار خاطره انگیز و ماندگار در تاریخ ال کلاسیکو را مرور می کنیم.

۱۳ ژوئن ۱۹۴۳؛ رئال مادرید ۱۱ – بارسلونا یک

در مرحله نیمه نهایی رقابت های کوپا دل جنرالیسیمو که به صورت رفت و برگشت برگزار می شد، دو تیم بزرگ اسپانیا به مصاف هم رفتند. در بازی رفت بارسا با نتیجه ۳ بر صفر پیروز شده بود. جالب اینکه تا پیش از برگزاری این بازی، دیدارهای این دو تیم مانند رقابت سایر تیمها بود، اما اتفاقات این بازی سبب شد تا حساسیت این بازی صدچندان شده و پیروزی در ال کلاسیکو از اهمیت فوق العاده ای برای هواداران برخوردار باشد.

نقل قول های متفاوتی از این بازی انجام شده، اما آنچه مسلم است بارسلونا در شرایطی در پایتخت اسپانیا حاضر شد که فضای امنیتی بسیار خصمانه ای بر این بازی حاکم بود. لوئیس میرو، دروازه بان بارسلونا، در طول بازی مجبور بود از ترس جانش مدام از محوطه دروازه خارج شود زیرا تماشاگران هوادار رئال مدام به سوی او سکه و سنگ پرتاب می کردند. برخی هم از رفت و آمدهای مشکوک برخی از مقامات به درون رختکن رئال تا پیش از شروع بازی حرف می زنند.

نتیجه بازی هم چیزی نبود جز اینکه تیم بارسا کیسه گل شد و ۱۱ بر یک بازی را به حریف واگذار کرد، اما این مسابقه خیلی در ذهن هواداران و فوتبال دوستان باقی نماند و کمتر کسی بود که از این بازی به عنوان یک بازی بزرگ و ماندگار در تاریخ ال کلاسیکو یاد کند چون همه می دانستند که شرایط بازی کاملاً غیرطبیعی و غیرعادی بود، هرچند نتیجه آن رکورد بهترین پیروزی در تاریخ رقابت این دو تیم محسوب می شود.

۲۵ اکتبر ۱۹۵۳؛ رئال مادرید ۵ – بارسلونا صفر

آلفردو دی استفانو به عنوان یکی از برترین بازیکنان تاریخ باشگاه رئال شناخته می شود، اما تا پیش از پیوستن به رئال در آستانه عقد قرارداد با بارسا بود. اینکه دی استفانو با یک چرخش ناگهانی به تیم رقیب پیوست، را می توان یک اشتباه یا حتی سردرگمی در تصمیم گیری به حساب آورد. هر چه بود این اتفاق باعث شدیدتر شدن حساسیت موجود بین این دو باشگاه شد.

اوضاع وقتی بدتر شد که دی استفانو بزرگ تنها دو هفته پس از پیوستن به رئال، در بازی برابر بارسا به میدان رفت و در پیروزی قاطع پنج بر صفر رئال به تنهایی چهار گل برای تیمش به ثمر رساند. در ادامه آن فصل، دی استفانو با رئال به مقام قهرمانی لالیگا دست یافت و پنجمین قهرمانی متوالی در جام قهرمانی باشگاه های اروپا را کسب کرد.

۱۷ فوریه ۱۹۷۴؛ رئال مادرید صفر – بارسلونا پنج

در همیشه روی یک پاشنه نمی چرخد. تاریخ برای رئال مادرید تکرار شد، اما این بار کاملاً بر عکس. بارسا با قراردادی سنگین یوهان کرویف، بازیکن افسانه ای تیم ملی هلند، را به خدمت گرفته بود. و جالب اینکه این بار هم یوهان کرویف تا نزدیکی پوشیدن رئال پیش رفته و هواداران تیم مادریدی را بسیار ذوق زده کرد. اما اندکی بعد با اعلام اینکه او هرگز برای تیمی که با فرانسوی­ها ارتباط داشته باشد بازی نخواهد کرد، از پیوستن به رئال مادرید پشیمان شد.

البته بر خلاف دی استفانو که بلافاصله پس از پوشیدن پیراهن رئال در ال کلاسیکو درخشید، نقش آفرینی و هنرنمائی این مرد هلندی در ال کلاسیکو چند ماهی طول کشید. کرویف در پیروزی پنج بر صفر بارسا در ال کلاسیکو، یک گل به ثمر رساند و سه پاس گل داد. کسب این پیروزی کمک بسیار زیادی به بارسا کرد تا پس از چهارده سال به مقام قهرمانی لالیگا دست یابد. یوهان کرویف از معدود افرادی بود که هم به عنوان بازیکن، هم مربی و هم مدیر باشگاه در تیم محبوب کاتالانها حضور داشته است. کاپیتان آن سال های تیم ملی هلند افتخار کسب مقام قهرمانی هم به عنوان بازیکن و هم به عنوان مربی بارسلونا را در کارنامه خود دارد. دوران مربیگری وی در بارسلونا به عنوان یکی از درخشان ترین دوران تاریخ باشگاه به حساب می آید که طی آن موفق شد طی سال های ۴-۱۹۹۱ چهار بار پیاپی قهرمانی در لالیگا را برای کاتالانها به ارمغان بیاورد. برخی ادعا می کنند پس از حضور کرویف در بارسا این تیم به عنوان یکی از قدرت های همیشگی فوتبال اسپانیا و اروپا شناخته شد. بسیاری از کارشناسان عقیده دارند که کرویف انقلاب بزرگی را در بارسا ایجاد کرد که ثمره آن را می توان در فوتبال یک دهه اخیر کاتالانها مشاهده کرد.

۸ ژانویه ۱۹۹۴؛ بارسلونا ۵ – رئال مادرید صفر

بارسلونا در اوایل دهه ۹۰ میلادی با هدایت یوهان کرویف، و در اختیار داشتن بازیکنانی مانند پپ گواردیولا، هریستو استویچکوف، رونالد کومان و روماریو، قدرت مطلق فوتبال اسپانیا بود. اوج هنرنمایی تیم کرویف در فینال جام باشگاه های اروپا بود که با ضربه آزاد دیدنی رونالد کومان به پیروزی دست یافت و برای دومین بار قهرمان اروپا شد. در آن سالها بارسا چهار بار پیاپی قهرمان لالیگا شد، قهرمانی جام باشگاه های اروپا را به خانه برد، و از همه مهمتر اینکه با هدایت کرویف به تیمی تبدیل شده بودند که به وضوح در سطحی بالاتر از رئال مادرید بازی می کردند، و خود رئالی­ها هم اصلاً توان رقابت با کاتالانها را نداشتند.

در این بازی بارسا توانست رئال را با همه ستارگانش گلباران کرده و پنج بر صفر شکست دهد، اما رئال در فصل بعد لالیگا از بارسا انتقام گرفت.

۲۳ نوامبر ۲۰۰۲؛ بارسلونا صفر – رئال مادرید صفر

اگر انتقال دی استفانو به رئال عاملی برای شروع حساسیت بین دو تیم بزرگ اسپانیا بدانیم، و اگر ادعا کنیم که انتقال یوهان کرویف به بارسلونا باعث تشدید این حساسیت­ها شد، پس بدون شک باید اذعان داشت انتقال لوئیس فیگو، که با مبلغ هنگفتی از بارسا به رئال پیوست، سبب شد تا حساسیت و رقابت بین رئال و بارسا به نوعی خصومت و حس انتقام جوئی بدل شود. و بی دلیل نیست که هواداران بارسا هنوز هم ستاره سابق پرتغالی خود را نبخشیده اند.

دومین باری که فیگو همراه رئالی­ها به نیوکمپ آمده تا در برابر تیم سابق خود بازی کند، زمانی که برای زدن ضربات کرنر می رفت، بارانی از اشیاء مختلف را بر سر خود می دید؛ سرانجام به خاطر این رفتار ناشایست هواداران بارسا، وقفه بیست دقیقه ای در این بازی ایجاد شد. هنگامی که بازیکنان در حال ترک زمین بودند، اشیاء زیادی بر سر آنها ریخته شد که یکی از آنها کله خوک بود؛ و این نماد خصومت و احساس تنفر عمیق کاتالانها از بازیکنان رئال، به خصوص لوئیس فیگو، شناخته می شود.

۱۹ نوامبر ۲۰۰۵؛ رئال مادرید صفر – بارسلونا ۳

با همه تنفر و خصومتی که بین این دو باشگاه و به ویژه برای هواداران شان وجود دارد، اما باز هم می توان به صحنه هایی از تاریخ ال کلاسیکو اشاره کرد که بسیار فراتر و ارزشمندتر از خصومت های بین آنهاست.

در آن سالها رونالدینیو بازیکن غیرقابل مهاری بود که همه فوتبال دوستان، چه هواداران خودی و چه تیم های رقیب، از تماشای بازی او بسیار لذت می بردند. در این بازی هواداران رئال پس از هنرنمائی و عشق بازی های رونالدینیو با توپ، ایستاده برای او دست زدند و او را بسیار تشویق کردند.

این مهاجم برزیلی در هنگام به ثمر رساندن گل دومش، با تکنیکی فوق العاده و باور نکردنی دفاع میزبان را از پیش رو برداشت و دروازه رئال را باز کرد؛ پس از این گل تنها کاری که به ذهن هواداران رئال خطور کرد، تحسین عملکرد حیرت انگیز رونالدینیوی برزیلی بود.

۱۰ مارس ۲۰۰۷؛ بارسلونا ۳ – رئال مادرید ۳

اوایل سال ۲۰۰۷، مسی کم کم خود را به عنوان ستاره بارسا تثبیت کرده بود. مسی که فینال سال قبل لیگ قهرمانان اروپا را به علت مصدومیت از دست داده بود، نقش بسیار مهمی در ترکیب بارسا ایفاء می کرد.

اما مسی که ۱۹ سال بیشتر نداشت، هنوز به پختگی و تجربه لازم برای خلق صحنه های ماندگار و حیرت انگیز (درست مثل کاری که رونالدینیو در برنابئو انجام داد) در برابر تیم های بزرگ نرسیده بود. این بازی سکوی پرتاب و آغازی شد بر هنرنمائی های مسی در فوتبال جهان.

در این بازی رئال سه بار از بارسا پیش افتاد و هر بار مسی بازی را برای تیمش به تساوی کشاند و در نهایت با کسب این مساوی یک امتیاز با ارزش برای تیمش به ارمغان آورد. مسی با هت تریک در این بازی خود را به عنوان یکی از برترین مهاجمان جهان معرفی کرده و مسیر پیشرفتی که را آغاز نمود که تا به امروز متوقف نشده است. این اولین هت تریک بازیکنان بارسا در ال کلاسیکو پس از ۱۲ سال بود. با وجودی که مسی پیشتر هم بازی های خوب خود را به نمایش گذاشته و کیفیت بالای بازیش نوید یک مهاجم فوق ستاره برای بارسا و تیم ملی کشورش را می داد، اما درخشش در این بازی حال و هوای دیگری داشت، و او هنر خود را به رخ همه فوتبال دوستان جهان کشید. از آن پس دنیای فوتبال حساب دیگری روی مسی باز کرد.

۲۹ نوامبر ۲۰۱۰؛ بارسلونا ۵ – رئال مادرید صفر

رئال در این فصل هدایت خود را به مورینیو سپرده بود و تا اواخر نوامبر حتی یک شکست هم در کارنامه خود نداشت تا اینکه به بازی با بارسا رسید. و در این بازی بود که بارسلونا ضمن خاتمه دادن به روند شکست ناپذیری رئال، بلایی بر سر رئال و مورینیو آورد که پس از بازی بسیاری از روزنامه های اسپانیایی نوشته بودند: بارسای بی­رحم.

بارسا با گل های ژاوی و پدرو در همان بیست دقیقه اول بازی دو بر صفر از کهکشانی­ها پیش افتاد. نیمه دوم بارسا واقعاً زیبا بازی کرد و در یک صحنه، همکاری بسیار عالی مسی، ژاوی و آندرس اینیستا منجر به خلق فرصت بسیار عالی برای داوید ویا شد که این مهاجم ملی پوش بارسا هم توپ را درون دروازه رئال جای داد.

پس از پایان بازی، مورینیو کاملاً سرافکنده و غمگین بود. بارسا در آن سال قهرمان لالیگا شد؛ البته در فینال کوپا دل ری همان سال بار دیگر این دو تیم بزرگ در برابر هم صف آرائی کردند که این بار کهکشانی­ها با تک گل رونالدو موفق به شکست بارسا شده و تا اندازه ای انتقام شکست سنگین در لیگ را از حریف خود گرفت.

۱۷ آگوست ۲۰۱۱؛ بارسلونا ۳ – رئال مادرید ۲

در بازی سوپر کاپ فوتبال اسپانیا که هر ساله پیش از آغاز فصل جدید لالیگا برگزار می شود، بازی به خشونت و جنجال کشیده شد. در حالی که بارسا در مجموع دو دیدار با نتیجه ۵-۴ پیش بود، مارسلو درست جلوی نیمکت ذخیره های بارسا تکل بسیار بدی روی پای سسک فابرگاس رفت و کارت زرد دوم را دریافت کرد. جنجال و درگیری شدیدی بین بازیکنان دو تیم درگرفت؛ هر کسی از بیرون به داخل زمین می رفت تا وضعیت بازی کاملاً آشفته باشد. مورینیو، که گاهی رفتارهای ناشایستی از او سر می زند و حرف های زشتی را بر زبان می راند، در این بازی هم به سمت تیتو ویلانوا، مربی فقید بارسا، رفت و حرکت ناشایستی انجام داد که دو جلسه محرومیت برای وی به همراه داشت. البته این پایان کار نبود و داور به دو بازیکن دیگر هم کارت قرمز نشان داد؛ مسعود اوزیل و داوید ویا، و جالب اینکه هیچ یک از این دو بازیکن در زمین حضور نداشتند.

۱۶ آوریل ۲۰۱۴؛ بارسلونا یک – رئال مادرید ۲

در سال‌های اخیر که رقابت میان دو فوق ستاره بارسا و رئال، یعنی مسی و رونالدو بیشتر شبیه نبرد و مبارزه بوده، ظهور پدیده های دیگری در میان بازیکنان این دو تیم نوید این را می دهد که رقابت، حس برتری جوئی، نبرد، خصومت، کینه توزی، انتقام جوئی بین این دو تیم تا سال های سال ادامه خواهد داشت؛ بازیکنان و مربیان زیادی به این باشگاه آمدند و رفتند، اما آنچه باقی ماند دو نام بزرگ بود بارسلونا و رئال مادرید. در آینده ای نزدیک می توان منتظر رقابت دو ستاره دیگر بارسا و رئال باشیم؛ نیمار برزیلی و گرت بیل ولزی دو ستاره جوانی هستند که با کسب تجربه و پختگی لازم می توانند رقابت امروز مسی و رونالدو را در آینده ای نه چندان دور شبیه سازی کنند، به ویژه اگر تا آن زمان رونالدو از فوتبال اسپانیا رفته باشد.

این مسئله در فینال کوپا دل ری ۲۰۱۴ به خوبی مشهود بود؛ جائی که رونالدو غایب بزرگ این بازی به شمار می رفت و این بهترین فرصت برای گرت بیل تا در غیاب ستاره پرتغالی خود را اثبات کند. و البته بیل هم از این فرصت نهایت استفاده را برد. گل بسیار زیبا و درخشان بیل در فاصله پنج دقیقه به پایان بازی نام او را تا اندازه ای از زیر سایه رونالدو بیرون آورد. بیل در صحنه گل مسافتی طولانی را طی کرد و با حرکت انفجاری خود مارک بارترا را از پیش رو برداشت و با گلی که به ثمر رساند، محبوبیت خاصی نزد هواداران رئال مادرید پیدا کرد.

مترجم: احمد تقی‌زاده

منبع: دیلی‌میل