نگاهی به اعضای شورای پنجم رشت و ویژگی هایشان (قسمت اول)

اختصاصی حرف تازه – بهنیا ثابت رفتار: شورای پنجم رشت با تقابل های همیشگی و رکورد قابل توجه ۱۰ ماه و ۲۵ روز بدون شهردار (تا زمان معارفه)، بی شک یکی از بدترین و ضعیف ترین ادوار شورا در مرکز گیلان بوده است.

این شورا که در ابتدا با حضور چند چهره نام آشنا، سطح انتظار مردم را به شدت بالا برد در ادامه نتوانست ذره ای از آن انتظارات را برآورده کند و به بدترین شکل ممکن به بیراهه رفت. امروز قصد نداریم عملکرد غیر قابل دفاع مدیریت شهری در دوره شورای پنجم را بررسی کنیم بلکه در ادامه از زاویه ای دیگر نگاهی به اعضای پارلمان محلی رشت خواهیم داشت و ویژگی های فردی آنها را بررسی خواهیم کرد.

۱٫احمد رمضانپور نرگسی: او با ۲۷ هزار و ۸۷۷ رای منتخب اول مردم در شورای پنجم شد که نشان از محبوبیت او پیش از آغاز شورای پنحم داشت. مردی از نرگستان صومعه سرا که سابقه دو دوره عضویت در مجلس شورای اسلامی به نمایندگی از مردم رشت و کوله باری از سوابق مدیریتی از جمله شهرداری رشت، فرمانداری فومن و تالش، مدیرکلی پست مازندران و مدیرعاملی کشتیرانی را در کارنامه داشت اما نتوانست در دوره پنجم انتظارات را برآورده کند.

شاید مهم ترین ویژگی او میل به قدرت طلبی باشد. پس از سالهای کنار ماندن از مسئولیت های کلان، با حضور در دو سال ابتدایی شورای پنجم نیز بر خلاف انتظار نتوانست به ریاست پارلمان محلی دست یابد و شاید برخی اتفاقات در راستای میل قلبی او برای نیل به هدف و کرسی ریاست شورا بوده است.

یکی از ویژگی های بارز رمضانپور عدم حمایت از جوانان و معطوف بودن توجه او به حلقه ای بسته در اطراف خود طی دوره حضور در شورا بوده است. او که در سنین جوانی مسئولیت های مختلفی را تجربه کرده حالا حاضر نیست میدان را برای جوانان خالی کند و در جایگاه خود نیز حمایت ملموسی از جوانان این شهر نداشته است. بیراه نیست اگر بگوییم مهم ترین علت تقابل های بهراد ذاکری و جمعی از جوانان اصلاح طلب با او و سیاست هایش در شورا به همین مساله برگردد.

اما بخشی از عدم اثرگذاری بالای او در شورا به دلیل تقابل های همیشگی، یا به بیان ساده تر لجبازی های برخی اعضا، بوده است. رمضانپور که تجارب اقتصادی بسیاری را در کارنامه دارد و شاید نزدیک ترین عضو شورا به سرمایه داران و سازندگان بزرگ شهر است تا مدتی قبل، حتی یک عضو عادی کمیسیون بودجه شورا نیز نبوده و در هر دو سال از معادلات هیئت رئیسه کنار گذاشته شده است.

شاید اگر رمضانپور اندکی در مسیر حرکتی و سیاست گذاری های خود تجدید نظر کند بتواند محبوبیت رو به افول خود را نزد شهروندان بار دیگر افزایش دهد و در اوج با عالم سیاست خداحافظی کند؛ هرچند به نظر می رسد در صورت استاندار شدن برادرش فصل جدیدی از دنیای سیاست به روی او گشوده شود و خداحافظی او نیز به تعویق بیفتد.

۲٫ اسماعیل حاجی پور: او با ۲۶ هزار و ۳۸۶ رای دومین منتخب مردم در انتخابات شورا بود. حاجی پور، مرد مشتی شورا است که از قدیمی های رشت به شمار می رود. پیش از حضور در انتخابات دوره پنجم شورا در ادوار اول و چهارم نیز عضو شورا بوده و شهرداری در شش شهر گیلان و سابقه معاونت فرماندار از او چهره ای کارکشته و با تجربه ساخته است. 

بر خلاف رمضانپور، حاجی پور به مراتب تلاش بیشتری برای جوانان این شهر داشته و نمونه بارز آن ورودش به عرصه فوتبال و حمایت از داماش گیلان است که به قیمت گذشتن از بخشی از اموال و دارایی هایش بوده است. البته تلاش هایش در راستای نجات جان برخی زندانیان جرایم غیر عمد نیز نمونه دیگری از این ویژگی اخلاقی او است.

هرچند حاجی پور و رمضانپور به عنوان دو ریش سفید اصلاح طلبان در شورا شناخته می شوند اما حاجی پور به مراتب تعامل گرا تر از رمضانپور است و این مساله از مهم ترین تفاوتهای آنها به شمار می رود.

اسماعیل حاجی پور در مساله برکناری ثابت قدم از شهرداری در دوره چهارم شورا که با رای دهم او به سرانجام رسید، اثبات کرد که بنا بر اعتقاد خود رای خواهد داد و چندان اهل رای چشم بسته و طیفی نیست؛ هرچند این ویژگی او در دوره پنجم تا این لحظه چندان دیده نشده است که به احتمال فراوان علت آن به کنش های طیف مقابل، تمامیت خواهی آنان و کنار گذاشتن حاجی پور و دو یار اصلاح طلبش از معادلات هیئت رئیسه بر گردد.

۳٫سید امیرحسین علوی: بدون حضور در هیچ یک از لیست های انتخاباتی با ۲۴ هزار و ۳۷۸ رای در جایگاه سوم منتخبین قرار گرفت تا از همان زمان نشان دهد می تواند رقیبی جدی در انتخابات مجلس باشد.

علوی جوانی مغرور، آینده دار و جاه طلب است. هرچند در این دوره سنگ اندازی هایی در مسیر حضورش در انتخابات مجلس صورت گرفت که شاید در نهایت مانع از حضور او در عرصه انتخابات امسال شود اما قطعا به راه خود ادامه می دهد و اهدافش را دنبال خواهد کرد و شاید در سال های آینده به صندلی سبز بهارستان نیز دست یابد.

متخصص در خلق فرصت است و به سختی شکست را می پذیرد. با همین فرصت طلبی گاهی معادلات را تغییر می دهد و نمونه آن دو سال متوالی ریاستش بر شوراست آن هم در شرایطی که در روز نخست پس از اعلام نتایج کمتر کسی فکر می کرد رئیس شورای پنجم امیرحسین علوی باشد. 

از دیگر ویژگی هایش اعتقاد به کادرسازی و البته اعتماد به نفس بالا است. بر خلاف بسیاری از کاندیداها و نمایندگان، ساختار منسجمی در ستادهای انتخاباتی او در حوزه های مختلف دیده می شود و به بیان ساده تر کار انتخاباتی را به خوبی بلد است و از چهره های نزدیک به خود قاطعانه حمایت می کند.

برخی معتقدند او در جایگاه رئیس شورا نتوانست انشقاق شورا را مدیریت کند و یکی از علل طولانی شدن پروسه انتخاب شهردار به دلیل سیاست های علوی و نحوه مدیریت جلسات توسط او بوده است. باید منتظر ماند و دید در سال های آینده، این شورا تحت ریاست سایر اعضا به چه سرنوشتی دچار خواهد شد تا بتوان در این خصوص اظهار نظر کرد.

۴٫فرهام زاهد: ۲۱ هزار و ۵۱۷ رای به نام کاندیدای جنتلمن دوره پنحم شورا ریخته شد. او به عنوان سومین و آخرین نفر از لیست یازده نفره اصلاح طلبان به عنوان عضو اصلی به شورا راه یافت و هیچگاه در دوره حضور خود در شورا به هم طیفان خود پشت نکرد.

شیک پوشی، روشنفکری و فن بیان او شخصیتی متمایز را رقم زده است و نگاه به روز او به مسائل فرهنگی، بی شک نزدیک ترین نگاه به جامعه امروز رشت و از منطقی ترین نگاه ها بوده است. زاهد از مخالفان سرسخت سریال های بی محتوایی است که هویت و فرهنگ رشت و رشتی را به بازی می گیرند.  

به جرات می توان گفت یکی از فوتبالی ترین اعضای شورااست که همواره حامی داماش و سپیدرود بوده و از همین حیث محبوبیت بالایی بین هواداران این دو تیم دارد. او حتی در  سفرهای خارجی خود نیز داماش و سپیدرود را از یاد نمی برد. رفتار زاهد با نزدیکانش پس از حضور در شورا تغییری نکرده و همچنان جمعه های دوست داشتنی خود را با فوتبال در کنار دوستان سابق و سپس حضور در کنار خانواده رقم می زند.

فرهام زاهد تعریف جدیدی از یک عضو شورا ارائه داده و به خوبی در عالم سیاست از زیر سایه نام برادر بزرگش، فیاض زاهد، خارج شده است. او اکنون قابلیت تبدیل شدن به نفر اول اصلاحات گیلان طی سالهای آتی را دارد و شاید حضور در شورا را بتوان پله های اول مسیر پر پیچ و خم پیش روی او دانست.

فرهام زاهد را می توان یکی از خاص ترین اعضای پنج دوره شورای شهر رشت از نگاه مثبت ماجرا دانست که تا امروز با وجود شایستگی های فردی هیچگاه به دنبال شهردار شدن و یا حتی ریاست شورا نرفته است و با کمترین حاشیه به وظایف شورایی خود می پردازد و سعی در تغییر برخی نگاه های غلط در حوزه مدیریت شهری دارد.

پایان قسمت اول…