نگاهی به اعضای شورای پنجم رشت و ویژگی هایشان (قسمت دوم)

اختصاصی حرف تازه – بهنیا ثابت رفتار: در قسمت اول به بررسی بخشی از ویژگی های فردی احمد رمضانپور، اسماعیل حاجی پور، سید امیرحسین علوی و فرهام زاهد پرداختیم. (اینجا بخوانید ) در این قسمت قصد داریم به نفرات پنجم تا هشتم شورا یعنی محمد حسن علیپور، حامد عبدالهی، رضا رسولی و حجت جذب بپردازیم.

۵٫محمد حسن علیپور کسبخی: او همان پاکبانی است که با ۱۸ هزار و ۸۱۵ رای به عنوان پدیده پنجمین دوره انتخابات شورای شهر رشت معرفی شد.  هرچند پیش از ورود به شورا نزدیک به اصولگرایان معرفی شده بود اما طی این دو سال نشان داد که نه اصلاح طلب است نه اصولگرا. او معتقد است به طور مستقل برای دفاع از حقوق کارگران آمده است که البته میزان موفقیت او در جلب رضایت کارگران در سالهای آینده مشخص خواهد شد.

مهم ترین ویژگی علیپور، سختکوشی او است. او هیچگاه تسلیم شرایط سخت زندگی نشده و همواره برای پیشرفت تلاش کرده است. همزمان با شغل پاکبانی، به زحمت درس خوانده و با سختی فراوان هزینه تحصیلات خود را تامین کرده است. 

علیپور جنسش سیاسی نیست. او از میان قشر آسیب پذیر جامعه آمده و هیچگاه همانند همکاران شورایی خود با زبان سیاست با مخاطبانش صحبت نکرده است. او هر چه در دلش باشد بی درنگ به زبان می آورد و در اکثر موارد ظاهر و باطن یکسانی دارد. از روزی که وارد شورا شده بیشترین نطق و مصاحبه حمایتی را در دفاع از حقوق کارگران داشته و به گذشته خود و کسانی که روزی دست او را گرفتند تا صدای رسایشان در شورا باشد پشت نکرده است.

یکی از ویژگی های علیپور واکنش های احساسی او است. او خیلی سریع نسبت به برخی از مسائلی که مطابق میلش نباشد واکنش نشان می دهد. روزی با بهراد ذاکری، روزی دیگر با محمدحسن عاقل منش، روزی با فاطمه شیرزاد و روزی هم با یکی از کارکنان شهرداری وارد درگیری لفظی می شود. گاهی حتی در جلسات شورا یا کمیسیون ها ممکن است از کوره در برود. شاید در برخی موارد انتظار آرامش بیشتر و ادبیات مناسب تری از او به عنوان یک عضو شورا برود اما قطعا نباید علیپور را به تنهایی مقصر تمام این اتفاقات دانست.

شاید اگر متخصصین و مدیران مجربی که پیش از او وارد پارلمان محلی رشت شدند به درستی از حق و حقوق نیروهای حجمی شهرداری و اقشار آسیب پذیر دفاع می کردند هرگز این قشر اقدام به رونمایی و حمایت از کاندیدایی اختصاصی نمی کرد و در نتیجه علیپور نیز وارد شورا نمی شد اما باید گفت حضور علیپور یعنی گذشتگان نتوانستند رضایت نیروهای حجمی شهرداری را جلب نمایند. 

علیپور تا امروز در هیچ یک از اتفاقات مهم شورا طعم شکست را نچشیده است. او در زمان هیئت رئیسه سال اول و دوم در طیف اکثریت قرار داشت و به نوعی با ورود به هیئت رئیسه پیروز شد. در مساله انتخاب شهردار نیز چه در زمان انتخاب نصرتی و چه در پروسه طولانی روی کار آمدن حاج محمدی، عملکردی تعیین کننده داشت. ایستادگی او بر نظرش، باعث شد طیف ۶ نفره اکثریت، دست کم ۱۰ ماه و ۲۲ روز (از رفتن نصرتی تا تایید صلاحیت حاج محمدی) در کنار یکدیگر دوام بیاورد. حالا بار دیگر انتخابات هیئت رئیسه نزدیک است و علیپور می تواند باز هم نقشی تعیین کننده را ایفا نماید.

برخی برای ضربه زدن به او وقتی از پیشنهادات مالی ناامید شدند راههای دیگری را در پیش گرفته اند. محمدحسن علیپور بهتر است دو سال باقیمانده را هوشیار تر از قبل پیش برود و اسیر تله های پیش روی خود نشود تا حاشیه سازان نتوانند او را به هیچ مساله ای متهم نمایند.

۶٫حامد عبدالهی: با ۱۸ هزار و ۶۷۲ رای ششمین منتخب مردم در انتخابات شورا بود. او به عنوان نفر ششم مجوز ورود به پارلمان محلی را به دست آورد. عبدالهی پیش از ورود به شورا مدیریت منطقه ۵ شهرداری رشت را عهده دار بود و پیش از آن نیز در راس سازمان زیباسازی (سیما منظر فعلی) قرار داشت. او به عنوان شهردار منطقه ۵ حضور پررنگی در مسکن مهر داشت و همین امر را یکی از عوامل موفقیت او در انتخابات می دانند.

او علاقه شدیدی به شهردار شدن دارد و حتی پیش از انتخابات شورای پنجم نیز در برخی محافل از علاقه او به شهردار شدن سخنانی به گوش می رسید. بعد از خداحافظی نصرتی از شهرداری رشت فرصت را مناسب دید تا با حمایت طیف ۶ نفره، به هدف خود دست یابد. اما از زمانی که مساله شهردار شدن او مطرح شد سیاست، روی زشت و کریه خود را به شهروندان رشت نشان داد و ناجوانمردانه، بی اخلاق ترین روش ها برای تخریب شخصیتی او به کار گرفته شد. او سرانجام پس از عبور از آبستراکسیون های طیف مقابل شهردار منتخب شورای شهر رشت شد. این انتخاب به معنای پایان راه نبود بلکه به معنای آغاز سفرهای دور و دراز برخی اشخاص برای پرونده سازی علیه او بود. در نهایت صلاحیت عبدالهی برای شهرداری رشت احراز نگردید.

اما یکی از ویژگی های شاخص حامد عبدالهی، علاقه شدید او به غایب بودن است. او که در ۴۶ درصد جلسات سال ۹۷ شورا، غایب بوده است می تواند در آینده نه چندان دور تعداد غیبت هایش را از تعداد جلساتی که حاضر بوده بیشتر کند و از این حیث رکوردی کم نظیر در سطح جهانی و شاید حتی گینس به نام خود ثبت کند.

غیبت های عبدالهی تنها محدود به جلسات شورای شهر نبوده و کمیسیون ترافیک که ریاستش را بر عهده دارد نیز تحت تاثیر قرار داده است. او طی ده ماه گذشته جلسات انگشت شماری تشکیل داده است؛ آن هم در شرایطی که ترافیک سطح شهر روز به روز وضعیت بدتری پیدا کرده و برنامه ریزی صحیح و پیگیری های مکرر ضرورت دارد. اما انگار نه انگار! برای عبدالهی اهمیتی ندارد. حتی در شورای شهرستان نیز غیبت های مکرر او و احتمال کنار گذاشته شدنش از شورای شهرستان خبر ساز شده است. البته شاید ریشه این غیبت ها به کم انگیزه شدن او نیز برگردد اما هرچه هست غیبت بارز ترین ویژگی عبدالهی بوده است. 

از سوی دیگر به نظر می رسد عبدالهی، جمعی از نزدیک ترین یارانش را از دست داده است. از برخی سیاسیون گرفته تا تعدادی از افراد معتمد نزدیک به او، امروز حمایت چندانی از خود نشان نمی دهند. این مساله که قابلیت تامل بیشتر دارد شاید ریشه در خصوصیات اخلاقی و فردی وی داشته باشد و نشان دهنده فردمحوری او و عدم توجه به اطرافیانش باشد. شاید هم دلایل دیگری دارد.

اما با همه این تفاسیر عبدالهی از جمله مدیران جوانی است که طی سالهای اخیر از بدنه شهرداری رشت رشد کرده است و ارتباط خوبی با بخش قابل توجهی از کارکنان دارد. شاید اگر اتفاقات ماه های اخیر رقم نمی خورد او امروز رویکرد دیگری را در پیش می گرفت. هجمه ها به حدی بی رحمانه و بدون در نظرگرفتن مسائل اخلاقی شکل گرفت که اگر افراد دیگری نیز جای او بودند، شاید تمرکز خود را بر روی امور مربوطه از دست می دادند و به همین سرنوشت دچار می شدند.

به هر تقدیر او امروز در نقطه ای قرار دارد که به نظر می رسد انگیزه چندانی برای ادامه حضور در شورا ندارد و شاید تنها در برخی مسائل همانند استعفای رئیس شورا، به دنبال تلافی و یا تقابل باشد.

۷٫رضا رسولی: او با ۱۷ هزار و ۶۱۳ رای هفتمین منتخب مردم رشت در انتخابات شورا بود. رسولی از جمله اعضایی است که پله پله بر قدرت و تاثیرگذاری خود در تصمیمات مدیریت شهری افزوده و به روش های مختلف تعداد یاران او نیز در حوزه های مختلف شهرداری رو به افزایش است.

او پشتکار بسیار خوبی دارد و ساعت های بسیاری را صرف جلسات و امورات شورا می کند.  به سختی شکست را می پذیرد و در تاریک ترین لحظات ناامید نمی شود. اگر نیاز به تقابل ببیند در کمال آرامش و با لبخند و البته با تمام وجود مقابله می کند حتی اگر روش مقابله او مورد پسند بسیاری از افراد نباشد.

این عضو شورا در دوره گذشته نقطه مقابل محمود باقری و مخالفین ثابت قدم بود و در این دوره تا این لحظه به نوعی نقطه مقابل همیشگی احمد رمضانپور نرگسی، حامد عبدالهی و حجت جذب و البته یار استراتژیک علوی بوده است. تقریبا در دوران شش ساله حضور خود به همه شهرداران نزدیک بوده است. این ویژگی در دوره ثابت قدم به اوج خود رسید و رسولی تا روز برکناری شهردار نیز حمایتش را ثابت کرد.

رسولی سعی می کند در مسائلی که به هویت و فرهنگ رشت بر می گردد پیشتاز باشد که نمونه آن تلاش برای احیای نام دریاچه کاسپین (به جای خزر) و یا ارائه طرحی برای به کار گیری اصطلاحات فارسی یا گیلکی در تابلوهای مشاغل مختلف بوده است.

او از سوی دیگر در مسائل کلان نیز معمولا مواضع خود را همسو با صدای غالب جامعه اعلام می کند. حتی اگر اعلام موضع او اثر چندانی نداشته باشد هیچگاه از آن دسته مدیران ساکت، کم فروغ، گوشه نشین و یا غایب نبوده است. 

رضا رسولی در حوزه های عمران و ترافیک انتظارات را برآورده نکرده است که البته نباید در این زمینه او را به تنهایی مقصر دانست. از همان زمان حضور ثابت قدم انتقادات بسیاری در خصوص برخی اقدامات از جمله خط ویژه، پیاده راه و … مطرح شد که بخشی از آنها بی پاسخ مانده و بخشی دیگر به دلیل عدم اتمام فازهای بعدی پروژه بوده است. وضعیت آسفالت رشت نیز مورد دیگری است که به دلیل زمزمه هایی مبنی بر نزدیک بودن مدیر مربوطه به این عضو شورا انتقاداتی را به همراه داشته است.

۸٫حجت جذب: با ۱۷ هزار و ۳۴۲ رای به عنوان نفر هشتم وارد شورا شد. این بار بر خلاف دوره گذشته منتظر استعفای هیچ عضوی نماند و به عنوان عضو اصلی کار خود را آغاز کرد.

حجت جذب کارشناس ارشد حقوق است و پیش از حضور در شورا، سابقه مدیر بازرگانی دخانیات را در کارنامه خود ثبت کرده است. او سالها در مجموعه دخانیات گیلان حضور داشت و از جمله مدیران پاکدست استان به شمار می رود.

پس از آن که صلاحیت حامد عبدالهی برای شهرداری رشت احراز نشد از سوی طیف شش نفره و اکثریت شورا، حجت جذب به عنوان گزینه اصلی شهرداری مطرح شد. این در حالی بود که همزمان با کاندیداتوری جذب برای شهرداری رشت آیین‌نامه اجرایی شرایط احراز تصدی سمت شهردار ابلاغ شد که بر اساس آن برای شهردار شدن در رشت به داشتن سابقه ۹ سال مدیریت میانی نیاز بود. جذب نه مشکل اخلاقی داشت و نه از لحاظ مالی و سیاسی ابهاماتی را به جا گذاشته بود. او تا یک قدمی شهردار شدن نیز پیش رفت و حتی گفته می شد با توجه به تاریخ ابلاغ آیین نامه و چاپ آن در روزنامه رسمی، جذب باید به عنوان شهردار رشت معرفی شود اما در نهایت این ماجرا با علامت سوال های خاص خود همراه شد و حکم او صادر نشد؛ هرچند ردپای بی اخلاقی هایی برای ناکام گذاشتن او در این راه به چشم می خورد.

جذب شخصیتی آرام و مودب دارد و از اصولگرایانی به شمار می رفت که با توجه به رشد آرا در دوره پنجم احتمال حضورش در انتخابات مجلس وجود داشت. حتی عده ای حضور او در راس شورای شهرستان در سال اول را نیز به همین علت می دانستند و معتقد بودند جذب به دلیل تمایل به حضور در انتخابات مجلس به سمت این جایگاه رفته است. اما مساله کاندیداتوری شهرداری رشت همه معادلات را بر هم زد تا امروز جذب دیگر نه شهردار این شهر باشد و نه امکان حضورش در انتخابات مجلس وجود داشته باشد.

او ارتباط خوبی با قشر آسیب پذیر جامعه دارد و از طبقات مرفه راهی پارلمان محلی نشده است. حجت جذب در مدت حضور خود در شورا بارها پیگیر وضعیت نیروهای حجمی و شرکتی شدن آنها بوده است و ارتباط خوبی با حوزه های مختلف کارگری شهرداری دارد. او در یکی از جلسات از کسر حق و حقوق کارگران در زمان پرداخت به شدت انتقاد کرد و اسناد و آماری را در این زمینه ارائه داد.

پایان قسمت دوم…