نکند خمیازه ای بلند شود!

سامان بدر: شانزده آذر امسال را در حالی سپری کردیم که در گیلان به جز پیام های کلیشه ای و تکراری مسئولین در باب اهمیت دانشگاه و دانشجو هیچ فعالیت دیگری مشاهده نشد. تنها خبر مهم، لغو سخنرانی دکتر زاکانی از نمایندگان شاخص مجلس شورای اسلامی و از طیف منتقدان دولت در دانشگاه آزاد اسلامی رشت بود.

در مورد چنین فضایی نکته های مهمی را می توان اشاره کرد. اما در ابتدا با توجه به لغو سخنرانی نماینده شاخص تهران دو نکته گفتنی است:
۱٫ لغو یکی از معدود سخنرانی های سیاسی شانزده آذر گیلان توسط هر نهادی که انجام پذیرفته نادرست و غیر قابل قبول است. به خصوص آن که دلیل خاصی نیز برای این مساله عنوان نشد. رئیس دانشگاه آزاد گیلان در گفتگو با یکی از پایگاه های خبری محلی درباره لغو این سخنرانی اظهار کرد:«برگزاری نشست‌هایی از این دست به جز واحدهای دانشگاهی باید به تایید هیات سه نفره نظارت بر تشکل‌های دانشجویی دانشگاه آزاد گیلان هم برسد».
این نشان می دهد که برگزارکنندگان مراسم ظاهرا روال اداری کار را دنبال نکرده اند. با این حال حتی این کاغذ بازی ها و بوروکراسی نامناسب هم نباید دلیلی بر لغو این سخنرانی ها باشد. قرار نیست برای سخنرانی یک نماینده مجلس که فارغ از جریان سیاسی در جایگاه حقوقی بالائی قرار دارد، نهادهای بالادستی دانشگاه این چنین دانشجویان را تحت فشار و منگنه قرار داده و با وجود فراهم کردن فضای سخنرانی، آن را لغو نمایند. البته رئیس دانشگاه آزاد گیلان هیچ گونه دلیلی برای رد این درخواست را عنوان نکرده است. وقتی یک نماینده مجلس ( حتی اگر مخالف باشد) هم نتواند در مهم ترین روز دانشجویان سخنرانی کند پس قرار است دیگر به چه کسی مجوز سخنرانی بدهند؟
۲٫ حال که سخنرانی یکی از منتقدان دولت فعلی لغو شده است و رسانه های منتقد از این مساله به عنوان فرصتی برای استفاده های سیاسی و حمله به دولت استفاده می کنند خوب است بسیاری از اینان حال و احساس مخالفان خود در چنین وضعیتی را متوجه شوند. همان طور که لغو سخنرانی دکتر زاکانی موجبات عصبانیت و ناراحتی دانشجویان منتقد دولت شد( به طوری که حتی اعتراض خودشان را به سطح دانشگاه کشاندند) خوب است به یاد بیاورند که بسیاری از سخنرانی های اصلاح طلبان و حامیان دولت نیز یا لغو شده و یا با تعرض گروه های تندرو برهم خورده است. اتفاقهای نامیمونی از این دست در رشت نشان می دهد که چقدر راحت می توان سخنرانی را لغو کرد و به این توجه نکرد که برای چنین مراسمی به چه اندازه برنامه ریزی شده و  بسیاری با صرف هزینه تبلیغات و تلاش برای آرامش و امنیت آن ساعت ها و شاید روزها در تکاپو و تلاش بودند. حداقل نکته مثبت لغو چنین مراسمی شاید این باشد که عده ای با دید بازتری نسبت به این سخنرانی ها نگاه کنند.
اما فارغ از این سخنرانی ما شاهد هیچ برنامه خاص دیگری در این روز نبودیم. در تحلیل این انفعال می توان گروه های دانشجوئی را نیز مقصر دانست، اما نمی توان از این نگفت که بسیاری از مدیران ما هیچ تمایلی برای هیچ فعالیت سیاسی در دانشگاه ها ندارند. حتی لغو سخنرانی نماینده اصولگرای مجلس نیز از همین منظر است. نهایت کار این مدیران این است که با ارسال پیام کلیشه ای مناسبت تاریخی این روز را گرامی بدارند و یا در همایشی بی خاصیت به تجلیل از دانشجویان نمونه! بپردازند. در حالی که ماهیت و هویت تاریخی روز دانشجو با مناسبتهایی چون روز معلولین و یا روز آتش نشانی متفاوت است. شانزده آذر یادآور یک روز تازیخی از مبارزه خونین استبدادستیزی و استکبارستیزی دانشجویان ایران درست چند ماه بعد از کودتای ۲۸ مرداد است و مشخص است که نمی توان از آن انتظاری همچون همایش روز آتش نشانی داشت.
در تهران حضور رئیس جمهور در دانشگاه با شعارهای تند موافقان و مخالفان همراه بود و مگر چه اتفاقی افتاد؟ به قول علی مطهری نظام جمهوری اسلامی قوی تر از آن است که با برگزاری چند شعار و تجمع بتوان آن را به خطر انداخت. حال در مقیاسی کوچک تر در گیلان نیز دانشگاه می توانست شور و شوق و انگیزه سیاسی دانشجویان را به رخ همگان بکشد.
بهتر این بود که شخص استاندار گیلان نیز به نمایندگی از دولت در مراسم روز دانشجو سخنرانی می کرد و یا مراسم سخنرانی بیشتری سازمان دهی می شد. اما مشکل اینجاست که بسیاری به بهانه این که دنبال دردسر نمی گردند سعی دارند انفعال، رخوت و رکود را در دانشگاه ها دنبال نمایند تا شاید چند صباحی بیشتر بمانند. ظاهرا برای عده ای، اصولگرا و اصلاح طلب اهمیتی ندارد و چون اهمیت ندارد بهتر است همه را مرده بپندارند که نکند خمیازه ای از  دانشگاه بلند شود.

منبع : گیل خبر