فیفا فوتچل را شناخت اما ایران نه | لزوم ثبت ورزش های شالیزاری با نام گیلان

به گزارش حرف تازه به نقل از خط اول، درحالیکه آوازه فوتچل از دل شالیزارهای گیلان تا سایت بین المللی فیفا پرواز نموده اما در کشورمان هنوز ناشناخته است، شاید علت این موضوع به متولیان ورزش‌های روستایی گیلان در سال‌های اخیر برگردد اما با درخواست ثبت ورزش‌های شالیزاری از سوی اداره ورزش و جوانان شهرستان آستانه اشرفیه به فدراسیون ورزش روستایی و بازی‌های بومی محلی گامی تازه در به رسمیت در آوردن این رشته منحصر به فرد برداشته شده است.

شالیزار در زندگی مردمان روستاها نقش پررنگی دارد، کارشان در شالیزار، استراحتشان در شالیزار، آرامششان در شالیزار و اکنون تفریح و سرگرمی‌شان هم در شالیزار است.

روستاییان در بحبوحه کار کشاورزی، برای حفظ انرژی خود گاهی در گل و لای شالیزار کشتی می‌گرفتند و زورآزمایی می‌کردند، گاهی چوبی را به مانند نیزه پرتاب می‌کردند و رقیب باید تا محل اصابت نیزه به زمین، پرتاب کننده را کول می‌گرفت، گاهی هم گروهی می‌دویدند و به اصطلاح چل نوردی می‌کردند، گاهی نیز سوار بر اسب شالیزار را می‌پیمودند و رقابت می‌کردند، امروز اما پای توپ نیز به میان آمد و در گل و لای فوتبال و والیبال بازی می‌کنند.

تفریحی که اگرچه در اغلب روستاهای شمال صرفا به شکل سنتی برگزار می‌شود اما مردمان دیار کینچاه، روستایی در قلب شهرستان آستانه اشرفیه، با بها دادن به آن و رنگ و لعاب رسمی بخشیدن به آن، توانستند پای رسانه‌های بین المللی را به این روستای کوچک در گیلان باز کنند.

امروز فوتچل در شبکه‌های تلویزیونی کشورهایی چون قطر، سوئد، المان و حتی صفحه مجازی فیفا و ای‌اف‌سی به آن پرداخته می‌شود اما در کشورمان هنوز رنگ و بوی رسمی و هویت نگرفته و البته شبکه باران استان گیلان نهایت تلاشش را در پخش گزارش در بخش خبری انجام داده است و یک شبکه ورزشی در تلویزیون قطر – کشوری که جام جهانی را پیش رو دارد – گزارشی نود دقیقه‌ای از فوتچل پخش کرده است.

شاید در پایتخت هنوز معنا و مفهوم فوتچل را درک نکرده باشند اما این وظیفه مدیران ورزش و حتی میراث فرهنگی گیلان است که به این ورزش سنتی هویت ببخشند؛ ورزشی که شش سال است به صورت منظم در اواخر اردیبهشت یا اوایل خرداد همزمان با آغاز کار کشاورزی در میعادگاهش یعنی روستای کینچاه با تشکیل تیم‌هایی از روستاهای اطراف، آغاز می‌شود و یکی دو هفته پیر و جوان و زن و مرد منطقه را شاداب و سرزنده برای راهی کردن به شالیزرارها نگه می‌دارد.

اگرچه امروزه برخی روستاهای دیگر در شهرهای لنگرود و لاهیجان و شفت و حتی ساری و آمل و نور در مازندران فوتچل را در بوق و کرنا برگزار می‌کنند اما فاطمه قاسمی رییس اداره ورزش و جوانان شهرستان آستانه اشرفیه معتقد است: میعادگاه فوتچل روستای کینچاه است و ما قصد داریم با نامه نگاری‌هایی که با اداره کل ورزش و جوانان استان و همچنین فدراسیون روستایی و بازی‌های بومی محلی داشته‌ایم برای این رشته انجمن مستقل زیرنظر فدراسیون و به مرکزیت گیلان همچون کشتی‌گیله‌مردی ثبت کنیم تا ورزش‌های شالیزاری برای همیشه به مرکزیت گیلان در کشور صاحب شناسنامه شوند.

وی اظهار داشت: برخلاف فوتبال چمنی که برای حضور بانوان معذوریت‌ها و محدودیت‌هایی وجود دارد، در فوتچل نه تنها این محدودیت‌ها وجود ندارد بلکه یکی از مشوق‌های اصلی برگزاری این رقابت‌ها و قسمت اعظم تماشاگران را بانوان و خانواده‌ها تشکیل می‌دهند.

قاسمی ادامه داد: برای مردم کینچاه، فوتچل حتی از جام جهانی هم مهم‌تر است، شاید با مستندهایی که از کینچاه در رسانه‌های بین المللی برگزار شد اکنون، فوتچل را بیشتر از برنج و بادام استانه می‌شناسند.

امید است حال که مردم یک روستا، نشاط اجتماعی که یکی از وظایف ذاتی دولتهاست را به صورت خودجوش بین خود رشد و نمو دادند، با استقبال سازمان‌های متولی قرار گیرد و زیر چتر خود قرار دهند؛ البته سابقه نشان داده هر وقت حرکت انتفاضه ای، دولتی شد درگیر بوروکراسی‌های بیهوده می‌گردد و بر سر غنایم احتمالی مالی و اجتماعی آن چالش‌ها بوجود می‌آید و در نهایت از رونق می‌افتد.

خوشبختانه با تلاش و پشتکاری که نزد مردم دیار کینچاه در ابداع و استمرار این رشته‌ی ورزشی وجود دارد و با توجه به پیگیری‌های فاطمه قاسمی رئیس اداره ورزش و جوانان شهرستان آستانه اشرفیه و قول مساعد جهانبخش آرمان مدیرکل ورزش و جوانان استان گیلان امید می‌رود که حمایت‌های لازم بمنظور ثبت و ساماندهی ورزش‌های شالیزاری بخصوص فوتچل و والیچل و چل نوردی صورت می‌پذیرد و این رشته‌ی جذاب ابداعی مردمان دیار سپیدرود نه تنها از رونق نیفتند بلکه هر سال شاهد برگزاری منظم‌تر و پرشکوه‌تر آن باشیم.