غار دانیال مازندران ؛ دومین غار آبی بلند ایران

به گزارش حرف تازه به نقل از ایرنا ، غار آبی دانیال که سابقه کشف و شناسایی آن به زمان دوری نمی‌رسد، به‌تازگی مورد توجه گردشگران واقع‌ شده است. این غار جزو غارهای رودخانه‌ای ایران محسوب می‌شود و فقط دارای یک شعبه یا دالان اصلی به طول تقریبی ۱۵۰۰ متر و عرض تقریبی یک و نیم متر است. دالان اصلی با پیچ‌وخم‌های فراوان و گذر دالان‌های تنگ و باریک پر از آب و حوضچه‌ها و آبشارهای کوچک ادامه می‌یابد و در انتها به چند شعبه کوچک‌تر منتهی می‌شود.

غار دانیال مازندران دومین غار بزرگ رودخانه‌ای ایران بعد از غار قوری قلعه پاوه، در کرمانشاه به شمار می‌آید. دمای داخلی این غار در طول سال تقریبا یکسان است. آب داخل غار از چند چشمه کوچک که از شعب مختلف آن سرچشمه می‌گیرد، تامین می‌شود. این آب کاملا زلال و از نظر املاح دارای درصد پایینی است که آن را قابل شرب می ‌کند. عمق جریان آب در بخش‌های مختلف غار متغیر است؛ ولی به‌طور کلی از یک متر تجاوز نمی‌کند. البته چندین گذرگاه و بخش در غار وجود دارد که در هنگام بارندگی عمق آن‌ها بالا می‌آید و گذر از آن‌ها تقریبا غیرممکن می‌شود.

غار آبی دانیال استلاگمیت و استلاکتیت‌های (چکنده و چکیده) چندین میلیون ساله دارد که ساخت هر سانتی‌متر از آن‌ها حدود ۱۰۰ سال به درازا می‌کشد. راهروی آبی آن طی میلیون‌ها سال با حرکت آب‌های زیرزمینی در سنگ‌های آهک انحلال‌پذیرش شکل گرفته و به این سنگ‌ها اشکال عجیب و غریبی داده است.

غار آبی دانیال کجاست؟

غار آبی دانیال در استان مازندران، شهرستان سلمانشهر، روستای دانیال قرار دارد و از جاذبه های گردشگری سلمان شهر محسوب می‌شود.

دسترسی به غار آبی دانیال

برای دسترسی به غار دانیال، ابتدا باید خود را به سلمانشهر برسانید. برای رسیدن به روستای دانیال مسیر چندان سختی در پیش ندارید. در مسیر چالوس به تنکابن و از کنار پروژه عظیم هتل قو، بلواری بسیار زیبا از میان شهر جدید سلمان شهر می‌گذرد و به روستای دانیال منتهی می‌شود. طول این مسیر حدود پنج کیلومتر است. انتهای روستای دانیال، پیش از شیب، جاده فرعی دست چپ را داخل شوید و تا آخرین ویلا، مسیر را ادامه دهید. از ماشین پیاده شوید و از رودخانه‌ای که در پایین دست مشاهده می‌شود، عبور کنید و از سمت چپ رودخانه مسیر رودخانه را تا دومین انشعاب ادامه دهید.

پس از رسیدن به دومین انشعاب، مسیر سمت چپ را به‌سمت بالا تا زیر دیواره‌ای سفید رنگ پی بگیرید. دهانه غار رو به شمال غربی است و در زیر این دیواره قرار دارد. برای رسیدن به غار دانیال نیاز است تا حدود نیم‌ تا یک ساعت جنگل‌نوردی داشته باشید، جنگلی که زیبایی بی حد و حصر آن بخشی هیجان‌انگیز از برنامه سفرتان را رقم خواهم زد. برای رسیدن به غار آبی دانیال، علایم و راهنمای مصوری وجود ندارد، اگر اهل استفاده از جی پی اس و فناوری نیستید، از مهربانی محلی‌ها یاری بگیرید.

بازدید از غار آبی دانیال

بعد از ورود به دهانه غار باید قید خشک ماندن را بزنید؛ چون از همان ابتدا و در فاصله ۱۰۰ متری دهانه غار، وارد حوضچه‌ای می‌شوید که برای ادامه مسیر باید تا شکم در آن فرو بروید. همین طور که جلو می‌روید تزیینات آهکی چند میلیون ساله به استقبال شما ایستاده‌اند.

حدود ۳۰۰ متر بعد از حوضچه اول به فضای باز بزرگی می‌رسید که به تالار خفاش مشهور شده است. تقریبا میانه این تالار، تپه‌های بلندی قرار دارد که با فضله‌های خفاش‌ها و گل پوشیده شده و بسیار لغزنده است. باید از آن بالا بروید تا به قله برسید که کار آسانی نیست. روی تپه اگر سرتان را بالا بگیرید، روی سقف تالار، خفاش‌ها را می‌بینید که در خواب‌اند. این کلونی‌های خفاش چند متر بیشتر با شما فاصله ندارند. به‌هیچ‌وجه آن‌ها را با پرتاب چیزی بیدار نکنید. به‌دلیل آزارهای بازدیدکنندگان از چند سال قبل تعداد خفاش‌های غار به میزان قابل توجهی کاهش یافته است.

در ادامه چند سینه‌خیز و پامرغی طولانی منتظر شما است؛ آن هم در جایی که تا مچ در آب سرد هستید. بعد از حدود ۲۰۰ متر از سیفون اول به یک سیفون دیگر، با دو اتاق بزرگ در دو طرفش می‌رسید. برای عبور از این نقطه باید یک صعود دو متری انجام دهید و از بالای صخره بروید. اگر به هیجان بیشتری نیاز دارید، می‌توانید مسافت چند متری سیفون را از زیر آب عبور کنید؛ یعنی غواصی کنید و در آن‌طرف از اتاق بیرون بیایید. بعد از کمی پیاده‌روی به محوطه بازی می‌رسید که به تالار ریزان معروف شده است. اینجا شاید زیباترین بخش غار باشد. چون سقف آن از استلاکتیت‌های جوان، نازک، بلند و تزیینات آهکی شیری‌رنگ پوشیده شده است. هر قدر پیش بروید دمای غار پایین‌تر می‌آید و آب کف غار نیز سردتر می‌شود.

از مهم‌ترین مزیت‌های غار آبی دانیال این است که هر کجا که خسته شدید می‌توانید از همان جا برگردید. بیشتر زیبایی این غار در نیمه اول است و انتهای غار دارای فضایی تنگ‌تر و سقف آن کوتاه‌تر است. در انتها سنگ‌ها نیز تیزتر هستند؛ طوری که در انتهای غار باید حدود ۲۰۰ متر سینه‌خیز مشکل را رد کنید و به مکانی برسید که دیواره‌های غار دیگر آهکی و سنگی نیستند و آب از لای خاک بیرون می‌زند؛ یعنی اولین سرچشمه‌های آب غار. توصیه ما این است که از همین جا برگردید؛ چون یک رفت و برگشت به انتهای غار تقریبا پنج ساعت طول می‌کشد و سرما و خیسی، حتما شما را اذیت خواهد کرد. موقع برگشت نباید نگران گم شدن باشید؛ چون اگر راه را گم کردید، می‌توانید مسیر اصلی خروج آب را دنبال کنید تا خود را به فضای بیرون برسانید.

بهترین زمان بازدید از غار آبی دانیال

دمای هوای داخل غار حدود ۲۳ درجه سانتی‌گراد و دمای آب چیزی در حدود ۱۷ درجه است. این دما در تمامی طول سال تقریبا ثابت است و همین ثابت بودن اجازه می ‌دهد؛ در تمامی فصول سال حتی فصل زمستان بازدید از غار امکان‌پذیر باشد. با این حال بهتری زمان بازدید از غار آبی دانیال فصول گرم است؛ چراکه پس از خروج از غار، لباس‌های شما کاملا خیس هستند.

تجهیزات لازم برای بازدید از غار آبی دانیال

حتما برای پیمایش غار آبی دانیال تجهیزات لازم را همراه داشته باشید:

دو دست لباس کامل که بهتر است لباس غارنوردی ضد آب باشد.

دوعدد هدلامپ ضدآب با باتری اضافه

کفش مناسب برای جنگل‌نوردی و غارنوردی (چکمه برای مسیرهای آبی غار بهتر است)

کلاه ایمنی

جعبه کمک‌های اولیه

غذای خشک و سبک

دستکش مخصوص

طناب و چراغ قوه

اقامت در سفر به غار آبی دانیال

اگر قصد شب‌مانی را در سفر به غار آبی دانیال دارید، می‌توانید با تجهیزات کامل‌ در نزدیکی غار کمپ برپا کنید. در روستاها و شهرهای اطراف نیز ویلاها و اقامتگاه‌هایی برای رزرو وجود دارد.

نکات بازدید از غار آبی دانیال

زمان لازم برای پیمایش کامل غار برای یک تیم کوچک و سریع، سه‌ و نیم ساعت و برای یک تیم متوسط و غیر حرفه ای، چیزی بین پنج تا هفت ساعت است.

حتما با تحهیزات کامل راهی غار شوید.

سعی کنید از بازدید به‌صورت تک‌نفره خودداری کنید و ترجیحا با گروه‌های غارنوردی یا تورهای طبیعت‌گردی عازم شوید.

در صورت گلی بودن مسیر، از بازدید غار خودداری کنید.

طی مسیر دسترسی به غار، می‌تواند برای بسیاری سخت باشد.

از ایجاد سروصدای زیادی یا پرتاب وسایل خودداری کنید و آرامش خفاش‌ها را بهم نزنید.

از ریختن زباله در غار یا جنگل جدا بپرهیزید و احترام طبیعت را حفظ کنید. دقت داشته باشید که زباله‌های تجزیه‌پذیر و ته‌سیگار نیز زباله محسوب می‌شوند.

به گزارش وب گاه گردشگری کجارو، به‌عنوان یادگاری، هیچ بخشی از غار را از آن جدا نکنید و بیرون نیاورید.

منبع: کجارو