عمومیت گمشده در روابط ادارات

مهران معصومی – روابط عمومی در نهادها و ادارات جامعه ایران داستانی مغفول و مقتول است. در واقع باید بپرسیم تا چه اندازه به واژه عمومی در کلمه روابط عمومی در ادارات توجه می شود.
فعالیت روابط عمومی در اکثر نقاط ایران به یک شکلی سنتی در انجام امور حوزه مدیران و انعکاس این فعالیت ها در فضای رسانه خلاصه می شود. نقش و حضور مردم حلقه مفقوده روابط عمومی ها است که در حد یک بازدید کننده اخبار در رسانه ها استفاده می شوند. در حالی که روابط عمومی در یک حالت دو طرفه درگیر کنش و واکنش های مسئولین و مردم بوده و همانند پلی ارتباط دهنده برای نزدیک کردن اهداف مسئولین به خواسته ها و دغدغه های جامعه عمل میکند.
این باور که گنجاندن نیازهای جامعه در سبد برنامه های مسئولین به واسطه روابط عمومی برای نزدیک تر کردن دیدگاه مدیران به واقعیت های جامعه و نیازهای مراجعین حوزه فعالیت مدیر است، بسیار حائز اهمیت است. نزدیک شدن فاصله مردم و مسئولین به واسطه روابط عمومی فقط با تغییر نگرش در مدیران و مسئولین روابط عمومی و گسترش این تفکر در مسئولین بالادستی روابط عمومی امکانپذیر نیست. رسالت روابط عمومی در سایه اعتماد به مردم برای نتیجه ای مطلوب جهت کم شدن فاصله خواسته های مردم و اندیشه مسئولین دارای اهمیت می باشد.