صد شکر که «حسن» آمد و صد حیف که «بهمن» نیامد

حرف تازه – از زمان پیروزی انقلاب اسلامی تا کنون ۶ نماینده از تالش به مجلس راه پیدا کرده اند که سید مجتبی عرفانی و بهمن محمدیاری هرکدام با ۳ دوره حضور در مجلس رکورد دار هستند.

محمود شکری با ۸۵۴۰۸  رای در انتخابات دور دوم مجلس نهم بیشترین آرا را به خود اختصاص داده است.

ابراهیم میرغفاری با ۲۶۴۴۳ رای در انتخابات میان دوره ای مجلس سوم کمترین آرا را در میان نمایندگان راه یافته به خود اختصاص داده است.

در بین نمایندگان این حوزه انتخابیه حجت الاسلام سید یونس عرفانی در سال ۱۳۶۱ دارفانی را وداع گفت و در انتخابات میان دوره ای پسرش سید مجتبی عرفانی جایگزین او شد .

بهمن محمد یاری پس از اتمام دوره فعالیت مجلس هشتم،در انتخابات دوره نهم ثبت نام کرد،تائید صلاحیت گرفت ولی نتوانست به خانه ملت راه یابد.

وی در انتخابات دوره های دهم و یازدهم هم ثبت نام کرد ولی نتوانست از شورای نگهبان تائید صلاحیت بگیرد،ولی این بار اعجوبه تالش بزرگ در کنار خود با برادرش ثبت نام کرد تا چنان چه تائید صلاحیت نگرفت،از برادرش حمایت کند،النهایه نتوانست تائید صلاحیت بگیرد و به کمک «حسن» آمده است.

«حسن محمد یاری» متولد ۱۳۴۷ شمسی در ماسال،جانباز جنگ تحمیلی،قاضی بازنشسته دادگستری و وکیل شاغل و دانشجوی مقطع دکتری حقوق گرایش حقوق عمومی برای اولین بار در پناه خدا و حمایت برادر بزرگترش«بهمن»پا به عرصه انتخابات گذاشته است.

وی علی رغم این که دارای طرف دارانی می باشد از پتانسیل برادرش «بهمن» به عنوان سردار سازندگی،امیر کبیر و اعجوبه تالش بزرگ برخوردار می باشد.

«حسن» علی رغم این که در انتخابات های دوره های پنجم تا نهم در کنار برادرش بوده ولی از پتانسیل بالقوه و فنون برادر خودش برخوردار می باشد تا بتواند مردمان تالش نشین اعم از«آذری،گیلک،شیعه و سنی»را در کنار خودش داشته باشد.

مردمان تالش بزرگ هیچ گاه توسعه و پیشرفت سنوات گذشته دوره فعالیت«بهمن»به عنوان نماینده تالش را فراموش نمی کنند که با سماجت و پی گیری های او،در کنار شهرستان تالش،شهرستان های ماسال و رضوان شهر تشکیل بشود.

برخی از مسئولان کشوری،استانی و شهرستانی در سنوات گذشته همواره از سماجت«بهمن»جهت اخذ دستور مثبت از آنان برای پیشرفت و توسعه شهرستانهای تالش،ماسال و رضوانشهر به نیکی یاد می کنند،بنابراین در غیاب «بهمن»،دادن رای اعتماد مردم در انتخابات پیش رو به حسن به طور یقین می تواند ادامه دهنده آبادانی این خطه باشد.

ناگفته نماند نگارنده این یادداشت علی رغم این که تالشی نیست ولی طی از نیمه دوم ۸۵ تا ۹۱ همواره شاهد فعالیت های شبانه روزی «بهمن» بوده است.