شیش ماهه مهران مدیری سریالی برای نسلی که با طنز مدیری بزرگ شد

به گزارش قلم آزاد به نقل از ایرنا ، تیزر سریال «شیش ماه» به‌تازگی پخش و اعلام شد که این مجموعه ۱۷ قسمتی از پایان سریال «الگوریتم»، هر شب ساعت هشت‌ونیم از شبکه سه سیما روی آنتن می‌رود. ساعتی که معمولاً خانواده‌ها دوره‌های جمع‌آوری و تلویزیون هنوز می‌توانند نقش یک نقطه مشترک را ایفا کنند. همین زمان‌بندی نشان می‌دهد صداوسیما روی این حساب ویژه‌ای باز کرده و امیدوار است مدیری بار دیگر مخاطب را پایه نگاه دارد.

ترکیب بازیگران سریال نیز به این انتظار دامن میزند؛ حضور چهره‌هایی چون سحر زکریا، جواد رضویان، حسن معجونی و نیما شعبان‌نژاد در کنار مدیری، تیم‌هایی هستند که پیش‌تر طنزهای موفق را به دوش کشیده‌اند. این گروه بازیگری به مخاطب یک کمدی صرفا شلوغ و سطحی را نمی‌دهد، بلکه نوید اثری را می‌دهد که تجربه، شناخت و بازی دقیق در آن نقش مهمی دارد و پیش‌بینی می‌شود که مخاطب، جدای از طنز سریال، انتظار چیزی از خودش و زندگی روزمره‌اش روی صفحه ببیند. انتظاری که در آثار مدیری بیشتر از ذهن نیست.

طنز مدیری همیشه همینجا تفاوتش را نشان داده است. آثار او معمولاً فقط بر شوخی و موقعیت طنز تکیه‌اند، بلکه لایه‌هایی از نقد اجتماعی، فرهنگی و حتی سیاسی را در خود جای داده‌اند. «شب‌های برره»، «پاورچین» یا حتی «ساعت خوش» هرکدام به شکل آیینه‌ای از جامعه زمان خود بوده‌اند. طنز در این آثار، راهی برای گفتن حرف‌هایی بوده که شاید مستقیم بیانشان ساده نبود. حالا سؤال اصلی این است که آیا «شیش ‌ماهه» هم می‌تواند چنین نقشی را ایفا کند یا نه؟

در شرایطی که جامعه با دغدغه اقتصادی و فشارهای اجتماعی متعددی روبه‌رو است، مخاطب امروز بیش از هر زمان دیگری به طنزی نیاز دارد که نه تلخ باشد و نه ساده‌لوحانه. طنزی که فاصله‌ها را کوتاه می‌کند اما از روزمرگی برای مخاطب ایجاد کند. نه با فرار از واقعیت، بلکه با نگاهی انسانی و هوشمندانه به آن. انتظاری که از مدیری می‌رود دقیقاً همین است: خنده‌ای همراه با تأملی که اثر آن در ذهن باقی بماند.

بازگشت مدیری در عین حال برای خود تلویزیون هم مهم است. در سال‌های اخیر، تولید سرگرم‌کننده و کاهش یافته است و بخشی از مخاطبان به پلتفرم‌های دیگر کوچ کرده‌اند. اکنون دوباره حضور مدیری می‌تواند نوعی آزمون باشد؛ آزمونی برای این که آیا هنوز هم می‌شود با یک سریال طنز، خانواده‌ها را دور هم جمع کرد و حس مشترک را زنده نگه داشت یا نه؟

شاید «شیش‌ ماهه» قرار نگیرد معجزه کند یا همه خاطرات گذشته را تکرار کند. اتفاقا اگر چنین ادعایی داشته باشد، خطرناک می‌شود. اما اگر در دل شرایط امروز، صادقانه بخنداند و بدون کوچک‌نمایی یا ابتذال، گوشه‌ای از زندگی ما را نشان دهد، مأمورش را به‌درستی انجام داده است. گاهی اوقات همان که تلویزیون دوباره بهانه‌ای برای لحظاتی شاد باشد، خود یک اتفاق مثبت است. اتفاقی که می‌توان امید را، حتی برای ساعتی کوتاه، به خانه‌ها بازگرداند.

رستاک شاه‌ولی منتقد و نویسنده