به گزارش حرف تازه به نقل از ایلنا، «حسام‌الدین علامه» رئیس دبیرخانه شورای ملی سالمندان کشور در یازدهمین جلسه شورای ملی سالمندان کشور که با حضور وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی و رئیس سازمان بهزیستی کشور برگزار شد، گفت: سن تقریبی سالمندی در ایران +۶۰ سال است. براساس محاسبات علمی ۱۵ سال از سن امید به زندگی که ۷۵ سال است، کم می‌شود و ۶۰ سال را به عنوان سن سالمندی معرفی کرده‌اند و بحران جمعیتی که از آن نام برده می‌شود در میانه جمعیتی کشور(۳۲ سال) است که با وجود کاهش شدید نرخ باروری افزایش نرخ سالمندی را شاهد هستیم.
رئیس دبیرخانه شورای ملی سالمندان کشور با بیان اینکه از سال ۱۹۵۰ تا ۲۱۰۰ وضعیت سالمندی ایران مشهود است، افزود: از میانگین جهانی عبور کردیم و با یک شتاب بسیار زیاد به کشور ژاپن به عنوان سالمندترین کشور جهان نزدیک می‌شویم. این در حالی است که میانگین سنی ما در اوایل انقلاب ۱۶ سال بوده است که اکنون به ۳۲ سال رسیده است و حدود ۲۰ سال آینده به ۴۲ سال و تا ۵۲ سال افزایش پیدا می‌کند. همچنین امید به زندگی از متوسط ۵۷ سال در ۱۳۵۵ به ۷۴ سال در ۱۳۹۵ رسیده است و اکنون ۷۷ سال را امید به زندگی می‌گویند.
وی به تعداد جمعیت سالمند اشاره کرد و گفت: از یک میلیون و ۷۰۰ هزار نفر در سال ۱۳۵۵ به ۸ میلیون و ۸۰۰ هزار نفر رسیدیم. در سال ۱۳۵۵ آمار سالمندی ایران ۵ درصد بوده است که در سال ۱۳۹۵ به ۱۰.۱۷ درصد و سال ۱۴۰۰ به ۱۰.۴۳ درصد معادل ۸ میلیون و ۸۶۳ هزار سالمند رسیده است. ما در یک گذار منحصر به فرد در جهان هستیم که از سال ۱۳۹۸ که جمعیت سالمند ۱۰ درصد شده است تا سال ۱۴۲۱ به ۲۰ درصد خواهد رسید و در سال ۱۴۳۰ جمعیت رشدی صفر درصدی دارد.
علامه با بیان اینکه سالمندترین استان‌های کشور استان‌های گیلان، مازندران، تهران، اصفهان و آذربایجان شرقی هستند، تصریح کرد: در سال ۱۳۷۵ به ازای هر ۱۰۰ زن سالمند، ۱۱۶ مرد سالمند داشتیم، در حالیکه در سال ۱۳۹۹ به ازای هر ۱۰۰ زن سالمند، ۹۳ مرد سالمند داریم؛ یعنی سالمندی در ایران زنانه شده است. در سال ۱۳۵۵ سالمند روستانشین ۵۵ درصد بوده است که در حال حاضر به حدود ۲۵ درصد رسیده است.
رئیس دبیرخانه شورای ملی سالمندان کشور، تصریح کرد: یک بحث بسیار مهم که جزو تغییرات کیفی محسوب شده و در حال وقوع است، ۷۲ درصد سالمندان کشور متأهل هستند، درحالیکه ۰.۹ درصد (حدود ۸۰ تا ۹۰ هزار نفر) تجرد قطعی داریم و ۲۶.۶ درصد افراد بدون همسر (مطلقه یا بیوه) هستند. تجرد قطعی در یک نگاه قالب، افراد بالای ۴۰ سال را دربرمی‌گیرد. یک میلیون و ۵۰۰ هزار تجرد قطعی داریم که اگر یک سوم این افراد ازدواج کنند و یک میلیون از این افراد طی ۲۰ سال آینده به سن سالمندی برسند، آمار تجرد قطعی حدود ۱۳ برابر نسبت به تجرد قطعی فعلی که اشاره شد (حدود ۸۰ تا ۹۰ هزار نفر)، افزایش خواهد داشت. در عین حال، حدود ۴ میلیون و ۲۰۰ هزار نفر در سن ۳۱ تا ۳۹ سال هستند.
وی، افزود: زمانی که مردهای سالمند متأهل فوت می‌کنند، خانم‌های سالمندِ تنها اضافه می‌شوند. با توجه به بحث تجرد قطعی، آمار طلاق، افزایش تعداد خانم‌های بیوه، تابو بودن ازدواج مجدد برای مادران و زنان میانسال و سالمند، یکی از پدیده‌های آتی که با آن مواجه خواهیم بود که باید برای افزایش سالمندانِ تنها، به ویژه سالمندانِ زنِ تنها که باید برای این موضوع فکری کرد.
علامه با تاکید بر ضرورت ایجاد سازمان ملی سالمندان در پایان یادآور شد: سند ملی سالمندان نیازمند بودجه است.
ارسال دیدگاه