سه اقدام مثبت رمضانپور در دوران ریاست شورای شهر رشت

اختصاصی حرف تازه – شورای پنجم رشت به هیچ عنوان کارنامه قابل دفاعی ندارد؛ از درگیریهای طولانی مدت اعضای شورا تا طولانی شدن پروسه انتخاب شهردار و رد صلاحیت های افراد منتخب و درجا زدن و عقبگرد در حوزه های عمرانی و فرهنگی تنها بخشی از ناکامی های پرشمار اعضای شورای پنجم بوده است اما با این حال قصد داریم در این مطلب به سه اقدام مثبت رمضانپور در دوران ریاست شورای شهر رشت بپردازیم.

۱. جمع کردن اعضای شورا دور یک میز با وجود چند دستگی

اعضای شورای شهر رشت اثبات کرده اند نه تنها متحد نیستند بلکه از مرحله دو دستگی و حتی سه دستگی نیز عبور کرده و به چند دستگی رسیده اند. به بیان ساده تر برخی از اعضا، ساز خود را می زنند! در چنین شرایطی جمع کردن اعضای شورا دور یک میز سخت تر از هر زمان دیگریست.

شورای پنجم در ابتدای راه و پیش از شروع رسمی کار خود با عکس های ۱۱ نفره سعی در مخابره پیام اتحاد داشت بنابراین در چنین شرایطی مدیریت پارلمان شهری برای علوی به عنوان یک رئیس جوان که در دو سال ابتدایی ریاست را بر عهده گرفته بود کار چندان پیچیده ای نبود.

اما رفته رفته اختلافات به شکل عمیق تری بروز پیدا کرد و علوی جوان هم نتوانست و شاید هم نخواست مانع ادامه این وضعیت شود. اوج اختلافات در زمان انتخاب شهردار بود. شورا به دو طیف شش و پنج نفره تقسیم شد که نتیجه آن طولانی شدن پروسه انتخاب شهردار و لغو پیاپی جلسات شورا بود و در نهایت تا مرز انحلال نیز پیش رفت. در چنین شرایطی حاج محمدی شهردار رشت شد.

در سال سوم شورا و در دوره ریاست حاجی پور نیز اختلافات ادامه پیدا کرد و در این دوران بود که شورا از دو دستگی به سمت سه دستگی پیش رفت. اعضای طیف شش نفره رفته رفته مسیرهای متفاوتی را برگزیدند و حاصل آن سه دستگی در نظرات شورانشینان بود. البته اختلاف نظر اعضا، تا زمانی که منجر به اخلال در روند تصمیمات و امور شهری نشود امری طبیعی است.

و در نهایت امروز در سال چهارم شورا و در چنین شرایطی احمد رمضانپور باید اعضا را دور یک میز جمع کند و امور شهری را پیش ببرد. شاید با خود بگویید که مگر نشستن دور میز و برگزاری جلسه نیز اقدام مثبت به شمار می رود؟ در پاسخ باید بگوییم در شورایی که انتخاب شهردارش با یک سال درگیری و آبستراکسیون و پرونده سازی همراه بوده دور یک میز نشستن مجدد نیز جز با هنر مدیریت امکانپذیر نمی شد!

۲. انتخاب شهردار بومی با اتلاف وقت کمتر نسبت به دفعات قبل

شاید انتخاب شهردار یکی از پیش پا افتاده ترین وظایف شوراها باشد اما همین وظیفه ساده، در شورای رشت به یک گره کور تبدیل شده بود و ضعیف ترین کارنامه سالهای اخیر مدیریت شهری را به جا گذاشت.

شورای پنجم پیش از این، انتخاب دو شهردار غیربومی، یعنی حاج محمدی و نصرتی را به ترتیب با حواشی فراوان و عمر مدیریتی کوتاه در کارنامه داشت و سه انتخاب دیگر این شورا یعنی عبدالهی، جذب و علیقلی زاده نیز صلاحیتشان برای این مسئولیت از سوی وزارت کشور احراز نشد.

این بار اما با تمام اختلاف نظرها و با وجود آن که باز هم زمزمه های علاقه مندی یکی دیگر از اعضای شورا برای حضور در راس شهرداری رشت به گوش می رسید، پروسه انتخاب شهردار سرعت بیشتری گرفت و سید محمد احمدی به عنوان شهردار رشت انتخاب شد. بومی بودن احمدی، شناخت کافی او از شرایط امروز رشت و کارنامه شفافی که منجر به تسریع پروسه صدور حکم شهرداری او شد دیگر دلایلی است که باید انتخاب شهردار را یک اقدام مثبت دانست.

۳. تلاش برای ترمیم ارتباط مدیریت شهری و رسانه ها

در شرایطی که در دوران ریاست علوی و حاجی پور، شورا ارتباط مناسبی با برخی رسانه های فعال شهر رشت نداشت رمضانپور به سمت ترمیم ارتباط شورا و شهرداری با رسانه ها حرکت کرد. 

رمضانپور در دوران فعالیت خود به عنوان رئیس شورا سعی بر آن داشته که قطار مدیریت شهری که از ریل خارج شده بود را به مسیر اصلی خود برگرداند و اولیه ترین مسائل را به درستی اجرا کند.

هرچند در نظر گرفتن مواردی چون برگزاری جلسات، انتخاب شهردار و حضور رسانه ها در جلسات به عنوان اقدام مثبت شورا، به معنای تنزل وحشتناک سطح توقعات از شورای شهر رشت است اما سه سال نخست شورا طوری گذشت که امروز ناچاریم از چنین مواردی به عنوان نقاط روشن شورای پنجم یاد کنیم؛ البته ناگفته نماند آنقدر این شورا ضعیف بوده است که احتمالا آیندگان چیزی جز «دوره درگیری و سکون» از آن در ذهن خود نخواهند داشت!

فراموش نکنیم شورای شهر رشت دوره ای را پشت سر گذاشته که در آن نه از لحاظ عمرانی حرکت محسوس و رو به توسعه ای داشته ایم و نه از لحاظ فرهنگی و اجتماعی دستاورد چشمگیری به یادگار مانده است و حتی در دوران همین رئیس با تجربه شورا نیز اشتباهاتی چون انتخاب یک مشاور فرهنگی غیربومی رخ داده است.