رفیعی نوده؛ عصر یخبندان

بهنیا ثابت رفتار : در یازدهمین قسمت از مرور عملکرد اعضای شورای اسلامی شهر رشت در دوره چهارم عملکرد محمدعلی رفیعی نوده را مرور خواهیم کرد. جهت مطالعه قسمت های قبلی می توانید روی هرکدام از اسامی کلیک کنید:

قسمت اول :  رضا جمشیدی چناری

قسمت دوم : فرانک پیشگر

قسمت سوم :  محمود باقری خطیبانی

قسمت چهارم : اسماعیل حاجی پور  

قسمت پنجم : فرهاد شوقی

قسمت ششم : محمدحسین واثق کارگرنیا  

قسمت هفتم : سید امیر حسین علوی  

قسمت هشتم : مسعود کاظمی

قسمت نهم : مجید رجبی ویسرودی

قسمت دهم : فاطمه شیرزاد

قسمت یازدهم : محمدعلی رفیعی نوده

پس از اتفاقاتی که در شورای سوم رشت رخ داد رفیعی نوده با تکیه بر رای آذری زبانان رشت و بخشی از اصلاح طلبان راه ورود خود به شورا را هموارتر دید و سرانجام موفق شد به پارلمان محلی رشت راه یابد. محمدعلی رفیعی نوده با ۸۹۰۷ رای منتخب یازدهم مردم در انتخابات شورای اسلامی چهارم شهر رشت بود.

عضو حقوقدان شورا در دوران حضورش در شورا همواره از مخالفین جدی شهرداران وقت بوده است؛ چه آن زمان که خلیلی شهردار بود و چه زمانی که ثابت قدم در راس شهرداری رشت قرار گرفت. گفته می شد سعید آگشته و محمد اسکندری گزینه های مورد علاقه رفیعی نوده بودند که هیچگاه نتوانست آنها را به شهردار شدن در رشت برساند و از سر ناچاری به خلیلی رای داد.

رفیعی در سال اول، در همان سالی که رضا جمشیدی چناری رییس شورا بود، به عنوان خزانه دار به هیئت رئیسه راه یافت. البته رفیعی در این سال رییس و یا نایب رییس هیچ یک از کمیسیون های پنجگانه نشد. در سال دوم جاییکه عباس صابر رییس بود بار دیگر رفیعی خزانه دار شورا شد و به هیئت رئیسه رسید و علاوه بر آن در کمیسیون برنامه و بودجه و حقوقی نیز رییس شد. اما در ابتدای حضورش آنقدر ساکت و کم اثر بود که برخی رسانه ها از فراموش کردن این عضو شورا نوشتند !

در سال سوم، پس از آنکه چند بار جلسه انتخاب هیئت رئیسه لغو شد رفیعی در نهایت در حالیکه تا روزهای پایانی کمتر کسی انتظار ریاست او را داشت به عنوان رئیس شورا به هیئت رئیسه رفت.

دوران ریاست او را شاید بتوان عصر یخبندان و دوران روابط سرد اعضای شورای چهارم دانست. از آن جهت که در تمام این یک سال رفیعی تلاش محسوسی برای همگرایی اعضای شورا نداشت و عملا شاهد دو قطبی مخالف و موافق ثابت قدم، شهردار رشت، بودیم. جلسات شورا در این سال با روالی تکراری با هجمه به شهردار ادامه داشت و حواشی زیادی را به خود دید. تا جاییکه رفیعی گاهی در مدیریت جلسات دچار مشکل می شد و شاید راهی جز کوبیدن خودکار روی میز نداشت! واستیضاح سوژه اول شورا بود.

رفیعی در این مدت در بسیاری از افتتاحیه ها و اختتامیه ها غایب بود تا جاییکه اسماعیل حاجی پور واکنش نشان داد و گفت اگر با کسی اختلاف داریم دلیل نمی شود به اینگونه مراسم ها نیاییم.

یکی از مواضع به یاد ماندنی او مربوط به سفر شهردار رشت به پارمای ایتالیا بود. این سفر به منظور حضور در نمایشگاه بین المللی غذا و گردهمایی نوآوری و تحقیقات غذا بود که از تاریخ ۱۹ تا ۲۴ اردیبهشت ۹۵ در شهر پارما ایتالیا برگزار می‌شد و رشت پس از سه سال تلاش به عنوان شهر خلاق خوراک شناسی یونسکو دست یافته بود. رفیعی در ابتدا در بخشی از سخنانش مدعی شد که این سفر ربطی به یونسکو ندارد!  که بعدها عدم صحت آن ثابت شد و در جایی دیگر هم گفت: «هزینه‌ی این سفر به عهده‌ی میزبان است اما به این نکته هم باید توجه داشت که هر رفتی، آمدی را نیز دارد»!  استدلالی که برخی رسانه ها از آن به عنوان “فوق تخصصی” یاد کردند و برخی اعضای شورا از جمله سید امیر حسین علوی نیز نسبت به آن واکنش نشان دادند. موضعی که افراد زیادی را نسبت به سکون و در جا زدن رشت در پی چنین تصمیماتی نگران می کرد.

اما انتخاب هیئت رئیسه سال پایانی شورا خاطرات خوبی را برای او به جا نگذاشت. این انتخاب که بارها با عدم تشکیل جلسه به تعویق افتاد در نهایت با شکست طیف نزدیک به رفیعی به پایان رسید. رفیعی از جمله حامیان پیشگر در این انتخاب بود. همان فردی که طیف مقابل را جا گذاشت و در روز آخر و در دقیقه نود برای ریاست اعلام کاندیداتوری کرد؛ همان روزی که بعدها از آن به عنوان روز سقوط اخلاق یاد شد. رفیعی تا پایان روی تصمیم خود ماند و در نهایت نه کاندیدای مورد نظر او رییس شد و نه خودش جایی در هیئت رئیسه سال پایانی شورا داشت. حتی در هیئت رئیسه کمیسیون ها سهمی نداشت تا رفیعی عملا نقشی کمرنگ در سال پایانی شورا داشته باشد.

رفیعی که در ابتدا از آذری زبان های اصلاح طلب به شمار می رفت رفتار عجیبی در جریان انتخابات مجلس داشت . او پس از آنکه در دور اول مطابق انتظار از جعفرزاده اعلام حمایت کرد؛ در دور دوم از معدود آذری زبانان شناخته شده ای بود که در جمع عظمتی و حامیانش دیده می شد. رفیعی همچنین دیدارهایی با سردار آقازاده داشت.

هرچند در یکی از جلسات شورا اعلام کرده بود که قصد ورود به انتخابات سال آینده شورا را ندارد اما در صورتیکه تصمیمش عوض شود و بیاید هم کار بسیار سختی در پیش دارد و رقبای بسیار سختی همچون محمد محمودیان را پیش رو خواهد داشت و بعید به نظر می رسد بخت چندانی برای حضور در شورای پنجم داشته باشد و شاید زمان بیشتری برای رسیدگی به پرونده موکلینش داشته باشد.

محمدعلی رفیعی نوده در دوران حضورش در شورای چهارم یک خاطره تلخ دارد و آن از دست دادن برادرش بوده است. شادی روح آن مرحوم و علو درجات آن عزیز از دست رفته را از درگاه ایزد منان مسئلت داریم.