دستفروشان پیاده راه شهرداری رشت ؛ مسئله ای که دیگر نمی شود نادیده اش گرفت
دستفروشان پیاده راه شهرداری رشت مسئله ای است که دیگر نمی شود نادیده اش گرفت.
به گزارش قلم آزاد به نقل از گیل خبر ، هفته گذشته، به خاطر اجلاس استانداران حاشیه دریای کاسپین، چند روزی پیاده‌راه شهرداری رشت چهره‌ای متفاوت داشت؛ بدون صدای دستفروشان، بدون بساط‌های رنگارنگی که همیشه وسط شلوغی شهر قد می‌کشند.
اما همین چند روز کافی بود تا دوباره یکی از قدیمی‌ترین بحث‌های شهر زنده شود: بودن یا نبودن دستفروشان.
این موضوع شاید هیچ‌وقت به اندازه امروز دو قطبی نبوده.
از یک طرف، مخالفان حضور دستفروشان می‌گویند که بساط‌گستری باعث بی‌نظمی، ازدحام و زشت‌شدن چهره شهر می‌شود. در همین چند روز هم بسیاری از این افراد در شبکه‌های اجتماعی از خلوت‌شدن پیاده‌راه ابراز رضایت کردند.
از طرف دیگر، گروهی که موافق حضور دستفروشان‌اند، می‌گویند شرایط اقتصادی جوری شده که خیلی‌ها توان اجاره مغازه ندارند و به همین خیابان پناه آورده‌اند؛ خیابانی که برای خیلی از خانواده‌ها تنها راه تامین معاش است.
به‌علاوه، دستفروشان حالا بخشی از هویت شهری رشت شده‌اند؛ بخشی که خیلی‌ها با آن خاطره دارند، با آن خرید کردند و رنگ و بوی زندگی روزمره را در همان بساط‌ها می‌بینند.
شهرداری در سال‌های اخیر بارها گفته بود که دستفروشان را از پیاده‌راه جمع می‌کند؛ حتی یک‌بار با پارک کردن خودرو در محل بساط‌ها تلاش کرد حضورشان را متوقف کند، اما نه تنها نتیجه نداد، بلکه واکنش‌های منفی بیشتری به همراه داشت.
اما همین چند روز اخیر ــ با هماهنگی دستگاه‌های مختلف ــ حذف کامل دستفروشان ممکن شد. اینجا دقیقاً نقطه‌ای است که سوال‌ها شروع می‌شوند:
حضور دستفروشان یک فرصت است یا تهدید؟
اگر فرصت است، چرا شهرداری تاکنون از این ظرفیت استفاده نکرده؟
اگر تهدید است، چرا تا الان نتوانسته مانع حضورشان شود، اما این چند روز توانسته؟
آیا مشکل نبود هماهنگی بین دستگاه‌هاست؟ یا نبود اقتدار مدیریت شهری؟
اصلاً اقتدار حاکمیت محلی در این موضوع چه جایگاهی دارد؟
اما مهم‌ترین نکته این است که جمع کردن دستفروشان بدون ارائه راه‌حل، فقط پاک‌کردن صورت‌مسئله است.
اگر قرار است بساط‌گستری از پیاده‌راه جمع شود، باید قبل از آن جایگزینِ واقعی، امن و قابل‌قبولی برای دستفروشان تعریف شود؛ نه راه‌حل‌های موقت و نمایشی.
دیگر نمی‌شود این موضوع را عقب انداخت. شهر رشت نیاز به تصمیمی روشن دارد: یا باید حضور دستفروشان را به‌عنوان یک پتانسیل پذیرفت و از آن بهره برد، یا باید این موضوع را تهدید دانست و با برنامه‌ریزی جدی و انسانی برای همیشه حل کرد.
ادامه‌ی وضع موجود نه به سود شهر است، نه مردم، نه دستفروشان.
توپ حالا در زمین مدیریت شهری است.
ارسال دیدگاه