خاطره یک استیضاح

بهنیا ثابت رفتار: مشغول نوشتن خاطره ای از یک استیضاح بودم. به نظر می رسد ماجرای استیضاح و برکناری سید محمدعلی ثابت قدم شهردار رشت، این بار هم به جایی نرسد. تنها ۱۵ ساعت تا استیضاح سید محمدعلی ثابت قدم شهردار رشت باقیمانده است. ظاهرا مخالفان و موافقان آخرین رایزنی های خود را برای یک تصمیم مهم انجام می دهند. شواهد نشان می داد مخالفان شهردار به ۱۰ نفر نخواهند رسید و درنتیجه احتمالا ثابت قدم فعلا ماندنی می شود اما همیشه هم برنده بودن های متداول مهم نیست…

بله. همیشه مهم نیست که به معنای ملموس همیشگی “برنده” باشی. مهم این است که بتوانی سرت را بالا بگیری و هوادارانت با افتخار تو را به خاطر تلاشت تشویق کنند. مهم این است همانند آن دونده ماراتن دست از تلاش برنداری و برای هوادارانت ارزش قائل باشی و به راهت ادامه بدهی… چشمت را روی اعتقاداتت نبندی، تا روزی خدای نکرده متهم به معامله نشوی و تا آخرین لحظه حقیقتا به آنچه که اعتقاد داری پایبند باشی …

شاید فردا در همین ساعت، من هم به زعم برخی از دوستان در میان بازندگان ماجرای استیضاح شهردار رشت باشم اما برای من بردن و باختن معنای دیگری دارد… برای من ماندن یا رفتن ثابت قدم و ثابت قدم ها مهم نیست. برای من اصلاح این نگاه و رخت بربستن مشکلات عدیده از رشت اهمیت دارد. حال چه با دستان ثابت قدم باشد چه بدون او. که البته سخت معتقدم ادامه رفتار برخی افراد و همچنین برخی اعضای شورا، نه تنها راهگشای رشت و رشتوندان نخواهد شد بلکه اوضاع را از امروز هم چه بسا بدتر کند!

به هر حیث، من به عنوان عضو کوچکی از این شهر، امروز می توانم با غرور سرم را بالا بگیرم و بگویم که اگر پیش از این در کلام حامی حقوق و بیمه معوقه آتش نشانان، پاکبانان، کارگران فضای سبز، نگهبانان، بازرسان تاکسی و مابقی نیروهای شهرداری رشت بوده ام حالا در عمل هم پای حرفم ایستادم و تا آخرین لحظه حتی با قبول به نتیجه نرسیدن استیضاح ، حاضر به عقب نشینی از اعتقاداتم نشدم.

با افتخار می توانم بگویم تا آخرین قدم در کنار نیروهای زحمتکش شهرداری ماندم و در میانه مسیر تنهایشان نگذاشتم و رفیق نیمه راه نبودم. چشمان شرمسار نارنجی پوشان و جانفشانی های آتش نشانان غیور شهرم را از یاد نبردم. دستان سرد نگهبانان زحمتکش و بازرسان مظلوم تاکسیرانی و هیچ کدام از این اقشار را فراموش نکردم و افتخار می کنم که کنارتان ماندم.

می توانم در خاطراتم بگویم که در شورای چهارم اگر در تحلیل ها و نشست های مختلف از اهمیت حفظ شانیت شورا می گفتم؛ در عمل هم در مقابل زیر سوال رفتن شانیت شورا هرگز سکوت نکردم. این شعار را سر نداده بودم که عضو شورا نباید در جایی باشد که شهردار نفر اول آن باشد اما هرجا که جایگاه شورا نادیده گرفته شد با صدای رسا اعلام کردم…

برای آیندگان می توانم بنویسم که در چنین شبی و پیش از استیضاح شهردار رشت ، بعضی از همان ها که می گفتند آزاده بودن را در رسانه هرگز فراموش نکن؛ سکوت معناداری در رسانه های خود برگزیده اند! سکوتی که شاید سرشار از ناگفته ها باشد. ناگفته هایی که شاید هرگز هم گفته نشود اما بسیار سرنوشت ساز است! تاکید می کنم؛ گاهی زمان، قضاوت را برای مردم آسان تر میکند…  

من نمی توانستم ببینم که تمام تقصیرها را درماجرایی خاص به گردن فردی بیندازند که کمترین نقش را داشته است و سکوت کنم. نمی توانستم در مقابل شنیدن ها خودم را به نشنیدن بزنم. نمی توانستم ببینم مدیرانی زحمت می کشند و به راحتی برکنار می شوند… نمی توانستم در تالار گفتمان واقع در پیاده راه فرهنگی شهرداری رشت بنشینم و گفتمانی نه چندان فرهنگی را نظاره کنم!

نمی دانم! شاید من اشتباهی بودم و شاید من اشتباه می کردم! اما اطمینان دارم هرچه بود به آنچه اعتقاد داشتم عمل می کردم. همانطور که اعتقاد داشتم نباید یک طرفه قضاوت کنم و حرف های همه اعضای شورا و شهردار را با دقت بسیار بالا در جهت حفظ امانت بازگو کردم… شاید من آنقدر ها ارزشی نبودم اما دوست نداشتم بی ارزش و منفعت طلب و یا معامله گر به شمار بروم…

برای من این ارزشمند است که اگر بهنیا ثابت رفتار هستم ؛ همیشه بهنیا ثابت رفتار بمانم. برایم این موضوع اهمیت دارد که تلاش کنم توصیه های دینی را کمتر از آنچه شناخت دارم عمل نکنم؛ به مصلحت های گوناگون بخشی از آن را نادیده نگیرم… 

فردا نتیجه استیضاح هرچه باشد این زندگی جریان دارد. چه ثابت قدم شهردار این شهر باشد چه نباشد. آنچه مهم است ما زیر آسمان این شهر و در کنار یکدیگر نفس خواهیم کشید و دیر یا زود مردم ما را قضاوت خواهند کرد و برنده واقعی کسی است که سالها بعد نیز تاریخ به شجاعت، صداقت و پایبندی او به اعتقاداتش احترام بگذارد و خوش به سعادت هرکدام از ما که بتوانیم روزی به این جایگاه برسیم نه به جایگاه های زودگذر پیشنهادی این و آن…

بهنیا ثابت رفتار
۲ بهمن ۹۵ – رشت