جنگ جهانی دوم و مرد لهستانی که سنگربان تیم ملی ایران و باشگاه دوچرخه سواران شد

به گزارش حرف تازه به نقل از خبرآنلاین، “پیر کارلو” معروف به کارلوس، یکی از مهاجرانی است که در جریان جنگ جهانی دوم از زادگاه خودش لهستان به کشورمان ایران کوچ کرد. کارلو ۱۷ فروردین سال ۱۳۲۴ با مسئولان باشگاه دوچرخه سواران (استقلال فعلی) برای حضور در این باشگاه به توافق رسید و ۱۲ سال از دروازه این تیم محافظت کرد.

کارلو از دروازه بانان خوب دهه ۲۰ و ۳۰ بود که به سبب درخشش در فوتبال باشگاهی ایران، سال ۱۳۲۶ با تغییر ملیت خود، حضور در تیم ملی ایران را هم تجربه کرد. کارلو طولانی ترین دوران حضور به عنوان یک بازیکن خارجی در فوتبال ایران را در کارنامه دارد و به عنوان اولین بازیکن دو رگه در فوتبال ایران شناخته می شود.

قهرمانی در جام باشگاه های تهران در سالهای ۲۶، ۲۸ و ۳۵ و قهرمانی در جام حذفی تهران ۱۳۳۰ از افتخارات کارلو با تیم دوچرخه سواران محسوب می شود.

تنها بازی ملی کارلو هم در تاریخ ۶ آبان ۱۳۲۶ انجام شد و او به عنوان دروازه بان تیم ایران در برابر تیم قدرتمند ترکیه قرار گرفت. همان مسابقه ای که با نتیجه ۱-۱ دنبال می شد و به علت خشونت مفرط بازیکنان دو تیم، در دقیقه ۷۰ نیمه تمام ماند.

مرحوم حسین صدقیانی کاشف استعدادهای بزرگ در فوتبال ایران و اولین سرمربی تاریخ تیم ملی ایران و مرحوم علی دانایی فرد اولین سرمربی تاریخ باشگاه دوچرخه سواران سابق، اعتقاد زیادی به سبک دروازه بانی کارلوس داشتند. پیر کارلو بعد از اتمام دوران بازیگری اش در ایران ماند و در کشورمان  فوت کرد و مثل خیلی دیگر از مهاجران لهستانی، در  ایران به خاک سپرده شد. همان جایی که زمانی به آن پناهنده شده بود.