حسین پسندیده در گفتگو با حرف تازه:

تغییر مربیان تیم های ایرانی از میانگین کشورهای عربی هم بالاتر رفته است

حسین پسندیده طی گفتگویی با حرف تازه ضمن تبریک به مناسبت فرارسیدن سال نو ، در خصوص تغییرات پیاپی مربیان تیم های ایرانی اظهار داشت: تغییر مربیان تیم های ایرانی از میانگین کشورهای عربی هم بالاتر رفته است و در بعضی از تیم ها دلایل غیر فنی دارد.

حرف تازه – حسین پسندیده طی گفتگویی با حرف تازه ضمن تبریک به مناسبت فرارسیدن سال نو ، در خصوص تغییرات پیاپی مربیان تیم های ایرانی اظهار داشت: تغییر مربیان تیم های ایرانی از میانگین کشورهای عربی هم بالاتر رفته است و در بعضی از تیم ها دلایل غیر فنی دارد.

وی فصل اخیر لیگ برتر را فصل پر استرس دانست و گفت: این استرس از طرفی کوشش بیشتر مربیان و از طرف دیگر فشار روانی عدم نتیجه گیری را ایجاد کرده بود.
پسندیده درباره لیگ های فوتبال، اظهار کرد: لیگ در آخرین وضعیت فنی ممکن برگزارمی شود و مربیانی که شاغل هستند به دلیل نزدیکی زیاد رقابت و شرایط کرونایی و نبود تماشاگر و عدم کسب نتیجه، نمی توانند با فراغ بال و آسایش کارشان را دنبال کنند و استرس موجود در لیگ برای مربیان بسیار بالاست.
وی ادامه داد: جنبه مثبت استرس موجود در فوتبال  باعث شده  که همه مربیان تلاش کنند که نیروهای جوانتر و آنالیزورهای مدرن‌تر را به خدمت بگیرند و با توجه به این که بازی‌های دنیا به سرعت در اختیار همه قرار می‌گیرند و ایده‌های جدیدی به مربیان می‌دهد، این مربی‌ها تلاش می‌کنند آنچه در توانشان هست در خدمت تیم قرار دهند.
این مربی فوتبال در ادامه به تغییرات پی در پی مربیان در فوتبال ایران اشاره کرد و گفت: مدیران باشگاه‌ها  بیکار نمی نشینند و صبرشان کم است و به محض این که تیمشان دو هفته‌ پیاپی نتیجه‌ نمی‌گیرد، سرمربی را عوض می‌کنند تغییرات مربی در لیگ ما به حدی رسیده که از میانگین عمر مربیگری در کشورهای عربی که از بی ثبات ترین کشورها در این زمینه هستند نیز فراتر رفته است. دلیل این امر هم ترس از سقوط و عدم نتیجه گرفتن و به تعبیر خودشان شوک  می باشد.
پسندیده اما معتقد است که تغییر مربیان تاثیر چندانی بر عملکرد تیم‌ها در مدت کوتاه ندارد. عملا این تغییرات از نظر فنی کمکی به تیم‌ها نمی کند. هر چند در برخی تیم‌ها تا حدودی اثر مثبت داشته، اما همه می‌دانند که مساله فنی، چیزی نیست که با تغییر مربی در عرض یک هفته‌ بهتر شود.
وی افزود: جنبه دوم استرس موجود در لیگ برتر فوتبال که منفی است به مساله سقوط و عدم نتیجه و فشار هوادار  مربوط است. این مساله روی مربیان و حتی تمرین‌های آنها و نحوه ارتباط آنها با بازیکنان در تمرین و نیز روی روحیه بازیکنان تاثیر گذار بوده است. این مساله آشکارا کیفیت فوتبال ما را پایین آورده است.
این مربی فوتبال در ادامه و در پاسخ به این سوال که چرا لیگ برتر فوتبال چند سال است کمترپدیده‌ای  معرفی کرده است گفت: تولید پدیده هزینه دارد. باید پرسید که این هزینه را قرار است چه کسی پرداخت کند؟ در وهله نخست مربی پایه ریسک کند و به بازیکن جوانش میدان بدهد تا استعدادش شکوفا شود. در درجه دوم مدیریت باشگاه باید ریسک کند و بهای اعتماد به جوانان را بدهد. یک بازیکن جوان به دست کم ۱۰ بازی نیاز دارد تا خود را نشان دهد.
وی در ادامه لیگ فوتبال ایران را نتیجه‌محور عنوان کرد و گفت: لیگ ما به جای این که کیفیت محور باشد، نتیجه‌ محور است.  هیچ سرمربی و مدیری حاضر نیست بهای استفاده از جوانان را بپردازد بنابراین روز به روز بازی‌ها تجربه محور شد و تیم ها بیشتر از بازیکنان مسن‌تر و کم ریسک‌تر استفاده می کنند.
حسین پسندیده افزود: ابتدا باید بگویم بافت فوتبال ما از سه جریان تشکیل شده است. جریان اول فنی است. این جریان شامل مربیان و بازیکنان است. جریان دوم نیز شامل عناصری بوده که کنار فوتبال هستند. مثل مدیران عامل باشگاه‌ها و هیات مدیره آن‌ها. جریان سوم هم جریان اجرایی فوتبال شامل فدراسیون، هیات‌ها و ناظرین است. این سه جریان در کنار همدیگر قرار می‌گیرند و در یک مسیر رودخانه مجبورند با هم حرکت کرده و لیگ را سال به سال برگزار کنند. در کنار این‌ها نیز خوراک مطبوعات فراهم می‌شود و خواننده‌ها استفاده می‌کنند که به این مسائل کاری نداریم.
وی تصریح کرد: حال به حوادثی که این روزها اتفاق می‌افتد برمی‌گردیم. جایی که یکی از این سه جریان در جریان دیگری دخالت می‌کند و پای خود را آن طرف‌تر می‌گذارد و تولید بی‌نظمی می‌کند. یکی از این بی‌نظمی‌ها که جابه‌جایی مربیان تیم‌هاست. این اتفاق در بیشتر مواقع، هنگام عدم نتیجه‌گیری می‌افتد و آن را یک آیتم قوی می‌دانند. اما در بسیاری از مواقع هم می‌بینیم که نتیجه‌گیری، موفق بودن یا نبودن مربی را ۱۰۰ درصد نشان نمی‌دهد. برخی اوقات مربی جایگزین می‌شود که حدود یک ماه پیش به دلیل همین عدم نتیجه‌گیری در تیم دیگری برکنار شده باشد. یا اینکه به عنوان مثال مربی اول فصل تیم را خودش بسته و بعد یک شبه تیمش را زمین می گذارد و به تیم ملی و یا باشگاه دیگر می رود و بعداز چند ماه سر از یک تیم دیگر در می آورد آیا این جابه جایی جای سوال ندارد؟
حسین پسندیده  با اشاره به اینکه دلایل غیر از دلایل فنی، در  جابه‌جایی مربیان تاثیرگذار است، مطرح کرد: وقتی دلیل شما برای موضوعی کامل نباشد، باید جست‌وجو کرد و پاسخ این سوال را پیدا کرد. به عنوان مثال یک مربی در یک فصل سه تیم عوض می‌کند و در هر سه تیم به خاطر باخت عوض شده است. اما چه می‌شود که می‌بازد ولی دوباره انتخاب می‌شود. باشگاه، مربی‌ای را انتخاب می‌کند که یک ماه پیش برکنار شده بود. آیا این مدیرعامل سوابق مربی را بررسی نمی‌کند؟ بعید است این کار را نکند چون این روزها یک نفر قلیان هم می‌کشد هم می‌فهمند. چطور ممکن است کارنامه مربی را ندانند. بنابراین به این نتیجه می‌رسیم که انتخاب مربیان در اثر فرآیند دیگری که فنی نیست انجام می‌شود.
تغییر مربیان تیم های ایرانی از میانگین کشورهای عربی هم بالاتر رفته است

تغییر مربیان تیم های ایرانی از میانگین کشورهای عربی هم بالاتر رفته است