بناهایی همچون خانه قدیری به ورطه فراموشی سپرده شده‌اند

تی تی خبر (حرف تازه) : شهر ما تا تحقق آرزوی «رشت رویایی» فاصله زیادی دارد و بسیاری از پروژه‌های در حال اجرای شهرداری از جمله پیاده راه فرهنگی نیز در راستای تحقق همین آرزو انجام گرفته است. «خانه قدیری» یکی از چندین و چند پروژه‌ای است که در بین پروژه‌های بازآفرینی شهر رشت جای گرفته. این خانه که برای نسل‌های قدیمی‌تر مردم رشت کاملاً آشناست، برای نسل جوان امروز نیز چندان ناآشنا به نظر نمی‌رسد. خانه قدیری که در حوالی سبزه‌میدان واقع شده، دارای معماری خاصی بوده که اهمیت این بنا را دوچندان می‌کند.

هوشنگ عباسی نویسنده و محقق گیلانی در گفت و گو با رشت رویایی در مورد خانه قدیری این گونه می‌گوید: این بنا که در ضلع شمالی سبزه میدان قرار دارد، از خانه‌های اشراف نشین بوده و در اوایل عصر قاجار ساخته شده است. سبک معماری خانه قدیری به گونه‌ای است که در آن بیشتر از چوب بهره برده شده و در داخل ساختمان از آجرهای ۲۰*۲۰ استفاده شده و این بنا دارای شبکه‌های آینه‌کاری و گچ بری‌های بسیار زیبایی است. خود شخص آقای قدیری نیز سومین مالک این خانه بودند که بعدها به میراث فرهنگی واگذار شد و به عنوان پژوهشکده گیلان شناسی میراث فرهنگی به کار گرفته شد.

وی در مورد قرار گرفتن خانه قدیری در بین پروژه‌های بازآفرینی شهر رشت این چنین گفت: متاسفانه تا به حال بسیاری از کارهای صورت گرفته به صورت نمایشی بوده و کمتر کار اصولی و زیربنایی در مورد چنین آثاری انجام پذیرفته است. ما به جز خانه قدیری خانه‌های قدیمی دیگری همچون خانه ابریشمی، خانه میرزا خلیل، خانه سمیعی، خانه تالش خان و خانه کاشانی را در شهر رشت داریم که این‌ها سرمایه‌های بزرگی برای شهر ما محسوب می‌شوند؛ اما تا به حال فکری اساسی برای حفظ و نگهداری بسیاری از آن‌ها نشده است. به نظر می‌رسد در حال حاضر حفظ بافت سنتی با ویژگی‌های خاص فرهنگی و هنری شهر ما در محدوده شهرداری متمرکز شده؛ این در حالی است که محله‌های قدیمی ما همچون ساغریسازان، چمارسرا و استادسرا پتانسیل بسیار بالایی در این زمینه دارند. همان طور که می دانید هر سرزمین هویتی دارد و ویژگی‌های معماری، مفاخر و مشاهیر هر سرزمین جزیی از هویت آن هستند. به عقیده من پروژه‌هایی از این دست باید با هماهنگی نهادهای مختلف و کارشناسان مختلف علمی، فرهنگی، تاریخی و متخصصین در امور معماری صورت بپذیرد و به تنهایی نمی‌توان دست به چنین کار بزرگی زد.

وی ادامه داد: نه تنها خانه قدیری و امثال چنین خانه‌هایی، بلکه بسیاری از اسناد، کتاب‌ها و اشیای قدیمی در شهر رشت نیز مورد اجحاف و بی‌مهری واقع شده‌اند. همین بی‌توجهی به چنین آثاری باعث شده شهر رشت در صنعت گردشگری و جذب توریست موفق نباشد. مثال بارز دیگر در این زمینه ۲ رودخانه رشت هستند که در حالی که می‌توانند به عنوان بهترین فرصت برای جذب توریست تلقی شوند، زیبایی شهر را به کلی زیر سؤال برده‌اند و باید طی یک برنامه چند ساله فکری به حال این رودخانه‌ها کرد تا هم گردشگران و هم خود مردم محلی از وجود این رودخانه‌ها لذت ببرند.

هوشنگ عباسی در بخش دیگری از صحبت‌های خود گفت: ما نمی‌توانیم همه گناه را به گردن متولیان بیاندازیم. ما باید به یاد داشته باشیم که هر یک از ما به نوبه خودمان در قبال امور شهرمان مسئولیت داریم و علاوه بر این که باید در مسائلی مطالبه گر باشیم، در عین حال باید به وظایف خود نیز عمل کنیم. در واقع این باید یک جاده دوطرفه باشد و حفظ آثار ارزشمند قدیمی و احیای آن‌ها تنها با همکاری و همراهی مردم و مسئولین امکان پذیر خواهد بود.

وی در پایان گفت: از شما و مسئولین محترم سایت که در راستای حفظ میراث مادی و معنوی شهر رشت گام برمی‌دارید بی‌نهایت سپاسگزارم.
رشت رویایی، سید احمد ساداتی‌