برون رفت از بن بست آبستراکسیون

رضا جمشیدی چناری – این روزها موضوع انتخاب شهردار رشت بسیار لوث شده است طوری که متاسفانه نام ما رشتی ها باز بر سر زبان ها افتاده است و در کاریکاتورها از افاضات ما مینویسند. در مجموع به نظرم مشکل اصلی ما خودخواهی هاست که اجازه نمی دهد به شعارهای خودمان عمل نماییم. اگر بر سر منافع ملی و حتی محلی مردم مان آبستراکسیون کنیم شگون دارد اما اگر از سر لجبازی و منافع بی اهمیت فردی باشد به نوعی در حلقه معیوب آبستراکسیون می افتیم.

از آن جایی که دکتر بهراد ذاکری نام خانم دکتر مقیمی بانوی کارآفرین و شایسته رشتی را به عنوان گزینه پیشنهادی خویش مطرح نمودند جای بسی امیدواری در اذهان عمومی و بین فرهیختگان و نخبگان ایجاد شده است. اما به اعتقاد بنده در شرایط فعلی این شائبه ایجاد شده است که حمایت برخی دیگر از همکاران دکتر ذاکری از سرکار خانم دکتر مقیمی واقعی نمی باشد و به نوعی تبدیل به اسم رمزی برای فشار به گروه اکثریت شده است.

با شناختی که از همکار قدیمی ام آقای مهندس علوی دارم شک ندارم که به آیین نامه داخلی شورای رشت مصوب شورای سوم اشراف دارند. در این آیین نامه تصریح شده است که از بین گزینه های فعلی که علی الظاهر ۷ نفر میباشند در مرحله بعد دوستان حداکثر دو نفر را انتخاب نموده تا اسامی دو نفر فینالیست مشخص شود و در نهایت از بین دو نفر، شهردار رشت در آخرین مرحله انتخابی تعیین شود.

به طور مشخص دوستان گروه اقلیت میتوانند به جای آبستراکسیون همگی و یا حداقل ۳ نفر به سرکار خانم دکتر مقیمی رای دهند و گروه اکثریت میتوانند ۶ نفرشان به کاندیدای مورد نظرشان رای داده و حتی در کنار آن، ۳ نفرشان برای تبعیت از افکار عمومی و حزبی به خانم مقیمی نیز رای دهند. در این صورت هم خانم دکتر مقیمی و هم گزینه مد نظر گروه اکثریت به فینال راه پیدا کرده و در آنجا افکار عمومی گزینه برتر را خود بخود به دوستان معرفی خواهد کرد.

امیدوارم همگی با کمک ظرفیت های قانونی موجود راهی برای برون رفت از بن بست بی حاصل فعلی پیدا نماییم.