برای استاد دوست داشتنی ام افشین پرتو

بهراد ذاکری* : معلم خوب سالهای دورم افشین پرتو عزیز سلام
امروز یک سال است که در میان ما نیستی.شوخیهایت خنده هایت و جدی شدن هایت در پاسداشت تاریخ این مرز و بوم دیگر برای ما تبدیل به یک خاطره شده است.
خاطره ای گس که وقتی به یادش می اوریم گریه و خنده با هم امانمان را می برد.
خوب یادم هست که وقتی صبح های سه شنبه مسافت بین سیاهکل و تیزهوشان رشت در جیرده را بدون ماشین و در برف و باران می پیمودی که به کلاسمان بیایی هر هفته انتظارت را می کشیدیم.
خیس از باران بودی و خیسمان می کردی از عشق و محبت.
تاریخ نبود که بازگو می کردی زندگی بود که درسمان میدادی.
یادم هست که کمک های کودکانه مان را در تالیف تاریخ گیلانت از یاد نبردی و بهت هایمان را از ذکر نام نوجوانان دبیرستانی در کتابی که برایت آنقدر ارزشمند بود.
سالهای بعد که تو را از همه جا راندند تا همواره مضیقه معیشت داشته باشی اما روح بلند تو و از یاد بردن عشقت به تاریخ!
حاشا که روزی دغدغه هایت را از یاد برده باشی..
دیگر دوستانت اندک بودند.اردشیری بزرگ هم نبود که شنوای دردودل هایت باشد.تو بودی و کوهی از درد.و مگر مرد بدون درد می شود!
همایش میرزاکوچک را خوب یادم هست.مادرت به رحمت خدا رفت و تو وظیفه ات را از یاد نبردی.غم در چهره ات موج و میزد و تو سکوت کردی.بعد سخنرانی ات در شلوغی و هیاهوی ان روز برای خاکسپاری مادر رفتی وکسی خبردار هم نشد.
افشین پرتو عزیز یادم هست قرارآخرمان.
تو که همیشه به قرارها می رسیدی.چرا نیامدی و حسرت آن قرار را برای همیشه برایم گذاشتی.
افشین عزیز رفتی و برای قبرت هم پول خواستند و عکسهایشان را که در خاکسپاریت گرفتند از یادشان رفت حرفهایشان.
تو که عادت داشتی و مگر همیشه جز این بود.
امروز سخنگوی دولت هم به تو ابراز ارادت کرد و برایت یابود گرفته اند که از خوبی هایت بگویند.این را هم تو به خوبی می دانی که اینجا دیار مرده پرست هاست.
افشین عزیز آسوده بخواب که یادت تا همیشه نسل ها در این دیار باقیست.آسوده بخواب که زمزمه می کنیم: حال همه ما خوب است اما تو باور نکن…
*شاگرد کوچک استادافشین پرتو