با تز حسین مرعشی جایی برای بانوان و جوانان در کابینه نیست
سامان بدر درباره «کابینه جای کارآموزی نیست» نوشت: با تز حسین مرعشی جایی برای بانوان و جوانان در کابینه نیست.
با تز حسین مرعشی جایی برای بانوان و جوانان در کابینه نیست
حسین مرعشی دبیرکل کارگزاران سازندگی مصاحبه‌ای کرده که این تیترش جلب توجه می‌کند « کابینه جای کارآموزی نیست» این حرف در نوع خود می‌تواند مثبت باشد، ولی اگر به قول سعید جلیلی به «عمق راهبردی» موضوع توجه کنیم بدان معنا است که در دولت چهاردهم جای چندانی برای بانوان و جوانان نیست.
در کشورهای اروپایی اگر توجه کنیم این بحث‌ها موضوعیتی ندارد. در همین کابینه اخیر حزب کارگر انگلیس از خود نخست وزیر تا وزرا سابقه چندانی در مدیریت اجرایی ندارند. ولی آنجا مرعشی نامی نیست که بگوید کابینه جای کارآموزی نیست.
در ایران از دهه هفتاد به بعد نوعی رد جوانگرایی در مدیریت ارشد شکل گرفته که تا حالا نیز ادامه دارد. در این وضعیت وزرا از میان مدیرانی انتخاب می‌شوند که سابقه حضور در دهه شصت را دارند. خودشان در جوانی مدیر شدند و بعد از آن اجازه ندادند جوانان جدید رشد و نمو کنند. همیشه هم شرایط حساس کنونی را بهانه کرده‌اند.
مرعشی می‌گوید که جوانگرایی خوب است اما اصولاً در دنیا سن کابینه‌ها بالاست، سن کابینه در ژاپن ۶۵ سال است و این‌طور نیست که افراد جوان را روی کار بگذارند.
البته میانگین سنی که مرعشی می‌گوید نوعی مغلطه است. نمی‌توان میانگین سنی همه کشورها را جمع کرد و از آن مخرج مشترک گرفت و برای ایران تصمیم گرفت.
به طور مثال سن کابینه در کشورهای اروپایی پنجاه سال است و در سوئد و نروژ جوانتر هم است. امثال او معتقدند برای وزارتخانه افرادی مناسب هستند که سابقه معاونت وزیر داشته باشند. این در کجا نوشته شده است!؟ خود او در جوانی بدون سابقه‌ای و به دلیل نزدیکی با مرحوم هاشمی به عنوان استاندار منصوب شد. انصافا فرد باهوش و توانمندی هم است. ولی امروز چقدر کارایی دارد؟!
در چند سال گذشته چقدر برای بانوان و جوانان فرصت شغلی ایجاد شده است؟! حضور زنان در معاونت وزارتخانه جقدر بوده که فرصت ارتقای شغلی داشته باشند. در مورد جوانان هم همین وضعیت است. این در حالی است که بسیاری از وزرا از دنیای امروز فاصله دارند و برخی کار کردن با اینترنت را هم بلد نیستند.
برای نوگرایی و تحول باید افرادی راس کار باشند که شرایط زمانه خود را بسنجند. دولت سیزدهم آن چنان پیر نبود! ولی مشکلش حلقه بسته مدیریتی بود که تنها از مراکزی خاص مدیر تعیین می‌شد. در دولت دوازدهم روحانی گام‌هایی برای جوانگرایی برداشته شد. از جمله وزیر ارتباطات که با همه انتقادات تحولات خوبی در درون وزارتخانه ایجاد کرد و خودش را برجسته کرد.
ادعای تجربه سالاری تنها راه را برای امثال نعمت زاده و زنگنه و آخوندی و ربیعی باز می‌کند که گویی قرارداد دارند در همه دولت‌های اصلاحات و اعتدال حضور داشته باشند. تجربه موفق امثال نعمت زاده و زنگنه وقتی بوده که سنشان کمتر بود و هرچقدر پیرتر شدند محافظه کارتر و عقب‌تر کار کردند.
از آن گذشته مگر قرار نیست کابینه دولت را کمیته‌ها تعیین کنند و به پزشکیان پیشنهاد نمایند. این فشار برای انتخاب وزرا از چه بابت است؟! مگر قرار نیست که در کابینه و انتخاب مدیران زنان، اقوام، اقلیت‌های مذهبی و جوانان مورد توجه قرار گیرند. با این وضتعیت دیگر کسی نمی‌ماند که در کابینه حضور داشته باشند.
البته وزارتخانه‌هایی هستند مثل امور خارجه، نفت، کشور و اطلاعات که سن و سال افراد در شرایط کنونی کشور اهمیت بیشتری دارد و امور بهتر است به افراد کارآزموده باتجربه محول شود.
ولی وزارت صمت، آموزش عالی، بهداشت، دادگستری و یا ارشاد چه نیازی به افراد تاریخ مصرف گذشته دارد. چه کسی گفته در وزارت ارشاد یک جوان نمی‌تواند بهتر کار کند! چه کسی گفته مدیران پیر در وزارت بهداشت بهتر از پزشکان جوان کار می‌کنند که با علم روز آشنایی بیشتری دارند.
در وزارت علوم و در بحث آموزش عالی اساتید جوان که با دانشجویان ارتباط دارند بهتر است یا اساتید پیر که سالها سابقه ریاست دانشگاه را دارند و بازنشسته شدند؟ از آن گذشته با تز مرعشی چهار سال باید منتظر ارتقای جایگاه زنان و بانوان باشیم. چه تضمینی است که این دولت ادامه داشته باشد؟
ارسال دیدگاه