با بگیر و ببند و جریمه کسی باحجاب نمی شود | پزشکیان با رعایت چارچوب ها با ترامپ مذاکره کند

به گزارش قلم آزاد، دبیرکل حزب مردم سالاری، درخصوص ضروت ایجاد «وفاق ملی» به عنوان ایده و گفتمان رئیس دولت چهاردهم برای رفع مشکلات کشور و بهبود وضعیت مردم و تحقق آن تا امروز،گفت: وفاق ملی شعار بسیار خوبی است که از سوی دکتر پزشکیان مطرح شده اما برای ارزیابی آن نیاز به زمان داریم و حداقل باید ۶ ماه بگذرد تا بتوانیم به نتایج محسوسی در این زمینه برسیم.

به نقل از ایرنا ، با گذشت صد روز از فعالیت مسعود پزشکیان به عنوان رئیس دولت چهاردهم که با شعار وفاق ملی پا به عرصه مدیریت اجرایی کشور گذاشته است با هدف ارزیابی تحقق وعده های دولت در این مدت و همچنین اقدامات انجام شده دراین مسیر با مصطفی کواکبیان سیاستمدار اصلاح طلب و دبیرکل حزب مردم سالاری با سابقه دو دوره نمایندگی مجلس از حوزه های انتخابیه سمنان و تهران، گفت و گویی انجام داده ایم که در ادامه می خوانید:

ایرنا: با توجه به اینکه چند ماهی از استقرار دولت چهاردهم می‌گذرد به عنوان سوال اول ارزیابی‌تان را از عملکرد دولت آقای پزشکیان در چند ماه گذشته بفرمایید و اینکه به نظر شما ایشان تا چه حد به وعده خودشان در استفاده از نخبگان و کارشناسان عمل کردند؟

کواکبیان: در پاسخ به سوال شما درباره عملکرد ۱۰۰ روزه دولت چهاردهم، شاید برای ارزیابی‌ قدری زود باشد و باید فرصت ۶ ماهه‌ای از دولت بگذرد که قضاوت دقیق‌تری در مورد عملکرد دولت چهاردهم داشته باشیم. اما همین بازه زمانی بیانگر این است که آقای پزشکیان در چارچوب شعار وفاق ملی تا حد زیادی تلاش خودشان را عملیاتی کرده و توانسته دولتی را شکل دهد به جای اینکه جناح‌ها را به جان یکدیگر بیندازد و درگیری‌های جناحی و سیاسی در آنها شکل بگیرد، بیایند دست به دست هم بدهند و دشمنی‌ها را کنار بگذارند و با اتحاد و انسجام بیشتر در راستای منافع ملی اقداماتی را انجام دهند.

البته واقعیت این است که برخی از دوستانی که برای آقای دکتر پزشکیان در دوران تبلیغات انتخاباتی تلاش فراوانی انجام دادند تا حدودی ناراضی هستند؛ من معتقدم یاران واقعی و طرفداران جدی آقای پزشکیان در دولت چهاردهم امروز در بدنه مدیریت اجرایی به صورت کمرنگ حضور دارند، یعنی کسانی که خیلی تلاش کرده بودند و دلسوزانه با افکار و دیدگاه‌ها و رویکردهای آقای دکتر پزشکیان همراهی کردند، توقعشان این بود که افراد دولت را هم همان‌گونه ببینند اما شرایطی پیش آمده که در این دولت حضور ندارند.

من افرادی را که در این دولت حضور دارند به سه دسته تقسیم می‌کنم؛ نخست کسانی که در جریانات سیاسی قبلا نقش چندانی نداشتند و بیشتر افراد تکنوکرات و کارکردگرا و عملگرا بودند و شاید خیلی هم سر از جناح‌بندی‌های سیاسی در نمی‌آورند. این‌ها که کم هم نیستند اکنون در میان اعضای کابینه تا رؤسای برخی سازمان‌ها و نهادهای زیر مجموعه دولت حضور دارند.

عده‌ای هم هستند که در ستاد آقای دکتر پزشکیان فعالیتی نداشتند اما خط و ربط دارند، جناح‌بندی سیاسی دارند؛ این‌ها هم به هر دلیلی از وجودشان در این دولت استفاده می‌شود. افرادی هستند که البته نمی‌گویم که لزوماً در ستاد رقیبان انتخاباتی از جمله آقای جلیلی بودند اما در ستاد آقای پزشکیان هم نبودند، در ستادهای دیگر بودند که بالاخره آمدند و امروز ایفاگر نقشی در دولت چهاردهم هستند.

عده دیگری هم هستند که البته تعدادشان کم است افرادی که با تمام وجود در انتخابات خدمت کردند و در ستاد دکتر پزشکیان بودند. این سه گروه اکنون در دولت حضور دارند و هر کدام‌شان بخشی از فعالیت‌ها را شکل می‌دهند.

از شعار وفاق، منتقدان دولت بیشتر بهره‌مند شدند تا هواداران

من در جلسه خانه احزاب با آقای رئیس‌جمهور به ایشان گفتم واقعیت این است که برخی از وعده‌های شما هنوز به صورت محسوس برای مردم اجرایی نشده است؛ البته نمی‌خواهم بگویم شما تلاش نکردید، اما می‌خواهم بگویم که به صورت ملموس و محسوس برای مردم جلوه نکرده است که شما آن وعده‌ها را اجرا می‌کنید.

مثلا همین داستان رفع فیلترینگ هنوز که هنوز است ما مشکلاتی داریم بحث خود افرادی که از طریق فروش فیلترشکن‌ها پول در می‌آورند و منبع درآمد درست کرده‌اند. غیر از آن سرعت اینترنت که در اختیار هیچ‌کسی جز دولت نیست که باید تلاش بیشتری داشته باشد. من زمانی نماینده کمیسیون امنیت ملی در مرکز ملی فضای مجازی بودم از این رو می‌دانم که می‌شود و این اتفاق باید بیفتد، اما الان کمتر محسوس است و بسیاری از مردم برای مشغله‌های کسب و کارشان مشکلات عدیده‌ای دارند.

یا به عنوان مثال موضوع FATF که یکی از وعده‌ها بود اما هنوز عملی نشده و متاسفانه در مجمع تشخیص مصلحت نظام گیر کرده است، آقای پزشکیان باید موضوع را جدی پیگیری کنند. همینطور در مورد برخورد خشن با زنان و افراد جامعه، که تحت عنوان طرح نور یا امثال آن مطرح شده بود و آقای پزشکیان با این موضوع مخالفت است، یا همان تغییری که باید احساس شود، و هنوز این تغییر اتفاق نیفتاده است! برخی از دوستان آقای پزشکیان فکر می‌کنند که ما اتاق فکر ایشان هستیم و تصمیم می‌گیریم، آن‌ها می‌گویند چرا نباید تغییری که باید ایجاد می‌شد ایجاد شده باشد؟ ما گفتیم شاید زمان کوتاهی می‌برد، باید صبور باشیم.

برخی از دوستان ما می‌گویند اگر دولت مرحوم رئیسی ادامه پیدا می‌کرد هم همین وضعیتی بود که الان می‌بینیم،بنده قبول نداشتم و گفتم که باید قدری صبوری به خرج داد. باید زمان بدهیم و حداقل باید ۶ ماه زمان بگذرد تا بتوانیم به نتایجی برسیم.

البته من نمی‌گویم بعد از ۶ ماه معجزات خارق‌العاده‌ای اتفاق می‌افتد، اما نسبت به ۶ ماه قبل احتمالاً در وضعیت مردم و وضعیت جامعه و روابط میان نهادهای مدنی و خود اجزای دولت تفاوت‌های ایجاد می‌شود.

من در یک جمله عرض کنم که وفاق ملی شعار بسیار خوبی بود، اما بیشتر از اینکه طرفداران واقعی آقای دکتر پزشکیان از این شعار بهره‌مند شوند کسانی از این شعار استفاده می‌کنند که چندان حمایت جدی در انتخابات از دکتر پزشکیان نداشتند!

با بگیر و ببند و جریمه کسی باحجاب نمی شود

ایرنا: نگاه دولت چهاردهم را در ایجاد فضای باز اجتماعی و تحقق حقوق شهروندی چقدر موثر می‌دانید و فکر می‌کنید در این دوره در این زمینه چه تحولی ایجاد شده است؟

کواکبیان: البته من معتقدم که اگر ما بحث حقوق شهروندی را به صورت همه جانبه نگاه کنیم قطعاً فضای بهتری در دولت چهاردهم ایجاد شده است. این بدان معنا نیست که واقعاً همه موانع تحقق حقوق شهروندی برداشته شده است، برخی از آن موانع هنوز وجود دارد و ممکن است دلایل مختلفی هم برای آن وجود داشته باشد، و برخی از موارد هنوز دست دولت نباشد و نهادهایی که در جاهای مختلفی هستند مستقیم و غیرمستقیم فشارهایی دارند و شاید آنها اجازه ندهند این اتفاق بیفتد.

مثلا همین چیزی که مجلس به عنوان طرح حجاب و عفاف مصوب کرده و می‌گویند قرار است از اواخر آذرماه اجرایی شود، چیزی نیست که آقای پزشکیان آن را تایید کرده باشند. مجلس این طرح را برای خودش مصوب کرده و می‌خواهد اجرا هم بکند.

عجیب است که فکر کنیم با انواع و اقسام جرایم نقدی می‌توانیم جامعه را باحجاب کنیم! واقعا نمی‌دانم عقبه فکری که اینطور مصوبات در آن هستند چگونه است، اما همان موقع هم این طرح از شورای نگهبان چندین بار برگشت و گفتند که بیش از چند صد غلط املایی داشته است و هم اینکه این اصل را ۸۵ کردند و تعداد اندکی بودند که به این طرح رای دادند.

اصل ۸۵ به این معنا است که در صحن علنی بحث نمی‌شود و اختیار را به کمیسیون خاصی می‌دهند که آن را بررسی کنند، آنها هم تعداد بسیار اندک و نهایتا ۱۰ نفر هستند که می‌نشینند و چیزی را تصویب می‌کنند و بعد آن را چند سال به جای قانون اجرا کنند و بعد اگر ببینند خوب بود، قانون آن دائمی شود! من معتقدم این مصوبه مجلس نباید به پای دولت چهاردهم نوشته شود، دولت چهاردهم نقشی در این مصوبه نداشته و در عین حال اجرای این مصوبه همزمان با روی کار آمدن آقای پزشکیان شده است.

من این را از این باب گفتم که توجه داشته باشیم اگر در جامعه بسیاری از موارد حقوق شهروندی رعایت نشود، ارتباطی به دولت چهاردهم ندارد. دولت نمی‌خواهد این اتفاق بیفتد، اما می‌گویند قانون است.

چه کسی در این مملکت از جریانات مختلف از اصلاح‌طلب گرفته تا مستقلین و اصولگراها مخالف حجاب است؟ من چنین کسی را نمی‌شناسم، منتها با بگیر و ببند قطعا نتیجه عکس می‌گیریم و فرهنگ حجاب و عفافی که باید و لازم است در جامعه شکل بگیرد، شکل نخواهد گرفت.

البته ممکن است دولت تا حدی از اجرای آن به شکل خشونت‌آمیز جلوگیری کند، اما یک عده طرفدار آن هستند و می‌گویند اشکالی ندارد و از تریبون‌های نماز جمعه و صدا و سیما مطرح می‌شود. تریبون‌داران مختلفی که همین الان در مجلس فریاد می‌کشند و معتقدند که کشف حجاب خواسته این دولت است! در حالی که اصلاً چنین نیست؛ این دولت می‌گوید ما با فشار و بگیر و ببند نمی‌توانیم نتیجه بگیریم، و نمی‌توان فرهنگ حجاب و عفاف واقعی را در جامعه محقق کنیم.

من صادقانه معتقدم در آنچه که مربوط به دولت است چیزی در جهت مخالفت با حقوق شهروندی ندیده‌ام، اما مفهوم آن این نیست که حقوق شهروندی عینا در جامعه رعایت می‌شود.

دولت باید مستقیم به مردم بگوید ما این را نمی‌خواهیم، اما این‌گونه در حال اجرا شدن است! باید مردم را هوشیار کنند و در جهت تحقق حقوق شهروندی تلاش‌های بیشتری به عمل بیاورند تا حقوق شهروندی بهتر در جامعه اجرا شود.

اگر دانشجو حرف تندی هم بزند کل نظام هستی بهم نمی‌ریزد

ایرنا: در آستانه روز دانشجو قرار داریم، شما استاد دانشگاه هم هستید بفرمائید ارزیابی شما از فضای علمی و دانشگاهی کشور در این مدت چیست؟ آیا فکر می‌کنید در چند ماه گذشته شور و نشاط به دانشگاه‌ها بازگشته، درکل به لحاظ فعالیت‌های دانشجویی این امر را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

کواکبیان: به نظر من آماری که وزارت علوم اعلام می‌کند در جهت این است که بسیاری از اساتیدِ در معرض اخراج، یا افرادی که کمیته‌های انضباطی برایشان تشکیل شده بود موانع‌شان برداشته شده و می‌توانند راحت‌تر در کشور فعالیت‌های علمی داشته باشند.

اما در عین حال گفته می‌شود ۲۵ درصد نخبگان کشور مهاجرت کرده‌اند و یا در حال مهاجرت هستند! البته تعریف نخبه باید مشخص شود و درخصوص درصد نخبگانی که دارند مهاجرت می‌کنند و یا مهاجرت کرده‌اند هم باید دقیق‌تر صحبت کرد. به نظر من شعاری که آقای دکتر پزشکیان مطرح می‌کرد که کارها باید به کارشناسان واگذار شود و ما باید از بدنه کارشناسان برای منویات نظام و دولت بهره‌مند شویم، به دلیل زیرساخت‌هایی که از قبل وجود داشته خیلی جنبه عملیاتی به خود نگرفته است. باید دل‌خوشی برای کارشناسان ایجاد شود که اساساً مسئولیت‌ها را بپذیرند و برای آن مسئولیت‌ها برنامه‌ریزی و سرمایه‌گذاری کنند.

من بسیاری از اساتید دانشگاه را می‌شناسم که بنای کمک دارند، اما زمینه این کار فراهم نشده است؛ موضوع تنها مربوط به این سه ماه نیست، لااقل یک دهه برنامه‌هایی اجرا شده که خیلی‌ها را مأیوس کرده است.

در مورد روز ۱۶ آذر که به عنوان روز دانشجو نامگذاری شده، معتقدم باید جلوه حرکت‌های مربوط به جنبش دانشجویی را در دانشگاه‌های مختلف شاهد باشیم. من می‌بینم بسیاری از تشکل‌های دانشجویی و دانشگاهی که قبلا فعالیت داشتند، الان عملا رغبتی برای فعالیت ندارند. با برخی از اینها که صحبت می‌کنم می‌گویند دیگر حس و حالش نیست و فایده‌ای ندارد، زیرا آن‌قدر به آن‌ها سخت‌گیری کرده‌اند، که الان هم فکر می‌کنند اتفاق ویژه‌ای نیفتاده و هیچ چیز جدیدی نیست.

البته ممکن است الان مدعی شوند که به‌راحتی می‌توان برنامه‌هایی را در دانشگاه‌ها اجرا کرد، اما کسی که گیوه بکشد و بخواهد آن برنامه را اجرا کند، وقتی چرتکه می‌اندازد و هزینه‌- فایده می‌کند، می‌بیند فواید چندانی برای آن وجود ندارد. او به عنوان دلسوزی برای نظام و دلسوزی برای مردم و منافع ملی حرف‌هایی هم می‌زند، اما ممکن است این حرف‌ها به تیغ قبای برخی‌ بر بخورد و خوشایند آنها نباشد! به طور کلی، هم نهادی که مجوز می‌دهد به‌راحتی مجوز نمی‌دهد، هم نهادی که باید اجرا کند احساس می‌کند که بعداً دردسر خواهد داشت، هم کسانی که باید بیایند و در آن برنامه‌ها شرکت کنند همه به نوعی احساس مطلوبی از این برنامه‌ها ندارد!

واقعا باید آسیب‌شناسی کرد؛ من نمی‌خواهم بگویم کل کشور، کل دانشگاه‌ها و کل مسئولین دانشگاهی اینگونه هستند که بنده می‌گویم، برخی‌ واقعا می‌خواهند فعالیت‌های جدی‌تری داشته باشند، اما در یک جمع‌بندی من معتقدم که باید روح تازه‌ای در کالبد فضای علمی دانشگاهی دمیده شود و احساس جدیدی در این‌ها پیدا شود که برای کشور، مردم و منافع ملی و خود نظام فعالیت‌های بهتری صورت بگیرد و کرسی‌های آزاداندیشی باید جدی گرفته شود، تریبون‌های آزاد دانشجویی باید شکل بگیرد و دانشجو بیاید و حرف‌های خود را بیان کند ولو اینکه کمی هم تند حرف بزند. اشکالی ندارد نظر خودش را می‌گوید، با نظر یک دانشجو کل نظام هستی بر هم نمی‌خورد!

من مسئولین فعلی وزارت علوم را می‌شناسم آدم‌هایی هستند که واقعا طرفدار علم و مباحث آزاداندیشی هستند، همین‌ها باید ارزیابی کنند که ما چقدر در عرصه روابط بین‌الملل، عرصه دیپلماسی عمومی و در عرصه دنیای فعلی می‌توانیم حرفی برای گفتن داشته باشیم و رتبه دانشگاهی را ارتقا بخشیم.

ایرنا: شما در صحبت‌هایتان به بحث «کرسی‌های آزاداندیشی» هم اشاره کردید، رهبری این موضوع را سال‌ها پیش به عنوان یک مطالبه جدی از دانشگاه‌ها مطرح کردند و متأسفانه هنوز احیا نشده است و یا آنطور که باید و شاید احیا نشده و کارکردی از آن ندیده‌ایم. شما به عنوان یک استاد دانشگاه چه چیزی را مانع تحقق این کرسی‌ها می‌بینید، آیا صرفاً مسائل سیاسی و علمی بوده یا مانع دیگری هم وجود داشته؟

کواکبیان: من فکر می‌کنم حفظ وضع موجود برای برخی از دست‌اندرکاران دانشگاه‌ها تا حدودی بر ایجاد تحول در نظام علمی و دانشگاهی ترجیح داده شده است. یعنی بسیاری از روسای دانشگاه‌ها چندان این دغدغه را ندارند که ما یک پله بالاتر برویم و می‌گویند همین وضعیتی را که داریم فعلا حفظ کنیم، و آنهم برای حفظ میز قدرت و صندلی ریاست است، اگر مدیران ما قدری اهل تغییرات و تحولات جدی‌تری باشند به نظر من وضع بهتر خواهد شد. به اعتقاد من نباید عامل این امر را حقوق و پرداختی‌های اندک به اساتید دانشگاهی عنوان کنیم.

من را جایی دعوت کرده بودند که باید سند چشم‌انداز جدیدی نوشته شود، همانطور که می‌دانید ما از سال ۸۴ می‌گفتیم چشم‌انداز ۲۰ ساله و اکنون دو، سه ماه دیگر به این ۲۰ سال می‌رسیم، حال باید ببینیم آیا ما واقعاً به اهداف آن سند رسیده‌ایم؟ قرار بوده که ما دهمین اقتصاد برتر دنیا و اولین قدرت اقتصادی منطقه باشیم، واقعیت این است که در خوشبینانه‌ترین حالت در همین کشورهای منطقه هشتم هستیم اما قرار بود اول شویم!

در بحث اقتصاد برتر دنیا باید آمار بگیریم که کجا هستیم؟ ما خیلی سریع می‌گوییم در زمینه دفاعی و تسلیحاتی و موشکی پیشرفت‌هایی داشته‌ایم- که البته درست هم هست- اما دنیا فقط دنیای حرف‌های نظامی نیست. ما اقتصاد را چگونه سامان داده‌ایم؟ لذا من معتقدم ما پیشرفت نکرده ایم؛ یک بخش آن مربوط به کلیت تفکری است که در بسیاری از مدیران وجود دارد، برخی مدیران هم که انگیزه ندارند با این دولت کار کنند عوض‌شان‌ نکرده‌اند و فعلا هم مانده‌اند! مدیران جدیدی هم که آمده‌اند موانعی که از قبل برای آنها مانده همچنان وجود دارد و شاید نتوانند کاری انجام دهند. لذا من معتقد هستم که ما باید در این زمینه طرح نویی دراندازیم و قدری بهتر فضا را به آن سمت ببریم.

پزشکیان می تواند با رعایت چارچوب ها با ترامپ مذاکره کند

ایرنا: ارزیابی‌تان را از دیپلماسی دولت بفرمایید. اینکه سیاست خارجی دولت را چگونه ارزیابی می‌کنید. نگاه منتقدانه‌ای هست که معتقد است برخی از مسیرهایی که این دولت در پیش گرفته قبلاً امتحان شده و جواب نگرفته‌ایم، برخی دوباره درصدد تکرار همان راه‌های رفته هستند بخصوص با توجه به شرایطی که در منطقه وجود دارد و اخیرا موضوع سوریه هم اضافه شده است.

کواکبیان: من یک زمانی در مجلس دهم رئیس فراکسیون دیپلماسی و منافع ملی بودم که بزرگترین فراکسیون مجلس دهم در بین همه فراکسیون‌ها بود و ۱۲۰ عضو از طیف‌های مختلف مجلس حضور داشتند. اعتقاد من این است که ما در عرصه دیپلماسی مشکلاتی داریم که باید به آن‌ها توجه کنیم؛ از جمله اینکه گفته می‌شود مذاکره کردن فایده‌ای ندارد. مذاکرات به این مفهوم است که ما از قدرت‌های بزرگ برای خودمان نگرانی ایجاد می‌کنیم، از مذاکره وحشت داریم و می‌ترسیم در حالی که ما ملت ترسویی نیستیم، ما ملت مقاوم و سرافرازی هستیم. البته همه این‌ها درست است، اما چه کسی گفته که در مذاکره فقط باید تسلیم طرف مقابل شوید؟! چنین چیزی نیست، مذاکره بر مبنای عزت، مصلحت و حکمت هیچ اشکالی ندارد.

ما به صورت مستقیم باید با خود آمریکا هم مذاکره کنیم، مخصوصاً حالا که ترامپ آمده برخی‌ جوری جلوه می‌دهند که ترامپ نسبت به جمهوری اسلامی کینه دارد و می‌خواهد انتقام بگیرد و جمهوری اسلامی را به شکلی در همه عرصه‌ها منزوی کند. به نظر می‌رسد مطرح کردن چنین موضوعاتی به معنای نشناختن دیپلماسی است، زیرا بالاخره ترامپ یک تاجر و فعال اقتصادی است که می‌گوید من حاضرم بیاییم، بنشینیم و مذاکره کنیم و صحبت کنیم، خوب چه اشکالی دارد؟ هیچ دولتی چنین کاری نکرد، حتی آقای روحانی که آمریکا رفت به صورت تلفنی با اوباما صحبت کرد و نشد که رو در رو بنشینند و صحبت کنند و دیگران هم همین وضعیت را داشتند!

من معتقدم که آقای دکتر پزشکیان بیاید و قدری تابوشکنی کند! هیچ اشکالی ندارد بالاخره ایشان رئیس شورای عالی امنیت ملی و رئیس‌جمهور است، اولین مقام اجرایی یک کشور و دومین نفر در نظام جمهوری اسلامی ایران است، می‌تواند برود و با خود ترامپ هم مذاکره انجام دهد، البته با رعایت همه چارچوب‌هایی که وجود دارد.

من معتقدم آن‌هایی که در این مورد بحث دارند بیشتر از اینکه طرفدار منافع ملی باشند، طرفدار جناح‌بندی‌های خودشان هستند. ما باید توجه کنیم که مردم در چه وضعیتی به سر می‌برند و وضعیت معیشتی‌شان چگونه است، شعاری که می‌گفتند ما معیشت مردم را به روابط بین‌المللی گره نمی‌زنیم امروزه دیده‌اند که گره خورده است!

همین مذاکراتی که در ژنو در جریان بود می‌بینید، صرف این عنوان که ما می‌خواهیم در مذاکرات ژنو شرکت کنیم در بازار ارز تاثیر خود را می‌گذارد و قیمت ارز پایین می‌آید، و همین که می‌گویند پیشرفتی در مذاکرات حاصل نشده قیمت ارز یکباره بالا می‌رود، چرا اینگونه است؟ ما چه بخواهیم و چه نخواهیم معیشت مردم به روابط بین‌المللی گره خورده است.

لذا باید توجه کنیم که ۴۵ سال است با شعارها و حرف‌هایی که برخی از دوستان دارند، کشور را به جایی رسانده‌ایم که همانطور که گفتم در بهترین حالت به لحاظ اقتصادی هشتمین کشور منطقه هستیم، البته برخی هم می‌گویند دوازدهم یا سیزدهم! من معتقدم که طرح نو فقط در فضای علمی- دانشگاهی لازم نیست این طرح نو در عرصه دیپلماسی هم باید انداخته شود.

اتفاقاً آقای پزشکیان فرصتی برای کل نظام است؛ زمینه‌ای برای آقای پزشکیان ایجاد شد که رئیس جمهور شود، ما در مجلس دهم و هشتم که با ایشان بودیم چندان تصور نداشت که رئیس جمهور شود اما حالا که رئیس جمهور شده باید از این فرصت استفاده کند و برای منافع ملی کاری بکند کارستان، و با مشورت رهبری اتفاقات جدیدی را در عرصه سیاست خارجی رقم بزند. به اعتقاد من این کار شدنی است.

با اصل قانون به‌کارگیری افراد در مشاغل خاص مشکل دارم

ایرنا: جناب آقای کواکبیان یک بحث یا چالشی میان دولت و مجلس بر سر قانون انتصاب افراد در مشاغل خاص مطرح است؛ شما هم یک فرد اصلاح‌طلب هستید، استدلال دولت این است که ما این لایحه را می‌دهیم برای به‌کارگیری نخبگانی که برخی از آنها حتی در خارج از کشور ماموریت داشتند و در آنجا صاحب فرزند شدند و الان این قانون دست و پای ما را برای به‌کارگیری آن‌ها می‌بندد ، به هر حال این‌ها ظرفیت‌های کشور هستند و خیلی از آنها دلشان برای انقلاب و نظام می‌تپد و این قانون واقعاً برای حضور آنها مانع ایجاد کرده است. از طرفی نمایندگان مجلس هم می‌گویند که این لایحه صرفاً برای آقای ظریف تقدیم مجلس شده شما از هر دو منظر نگاه کنید هم به عنوان کسی که سال‌ها نماینده مجلس بوده نظرتان را بفرمائید.

کواکبیان: من اعتقاد ندارم خود قانونی که به عنوان مشاغل حساس شکل گرفته درست نوشته شده باشد، من با اصل این قانون مشکل دارم و باید اصل قانون را بررسی کنیم. اینکه رئیس مجلس یک جایی مشکل پیدا کند و بگوید من هم با آقای ظریف مخالفم و اگر مشکلی پیدا نکند بگوید موافقیم، من کاری با این بحث‌ها ندارم، اینا بحث‌های سیاسی و حاشیه‌ای خودشان است. اما واقعاً باید این قانون را یکبار دیگر مرور کرد که آیا درست نوشته شده است یا خیر؟ که اگر فرزندی رفت و خارج از کشور تابعیت مضاعف گرفت آیا ما باید پدر او را محروم کنیم از اینکه تو حق نداری هیچ سمتی داشته باشی؟ اصلا شاید پدر هم راضی نبوده و یا اتفاقی افتاده رفته خارج از کشور تحصیل کند، و تابعیت گرفته است این قانون واقعا جای بحث دارد و ما باید این قانون را تغییر دهیم.

دیگر اینکه به قول آقایان علما «بائکَ تجُر و بائی لا تجُر» چرا «باء» شما در عربی حروف جر است اما «باء» ما جر نیست؟ این یک واقعیت است، من کاری به فضای مجازی ندارم اما به عنوان مثال اگر فرزند خود آقای رئیس مجلس می‌توانست آنجا ویزا بگیرد، و به آنجا می‌رفت، رئیس مجلس دیگر نمی‌توانست رئیس مجلس باشد! الان بسیاری از مسئولین هستند که چنین وضعیتی دارند؛ به عنوان مثال شهردار تهران، اگر قرار بر چنین قانونی است چرا او باید سر کار باشد؟ و خیلی‌های دیگر. من اخیرا خواندم که آقای اوحدی رئیس بنیاد شهید که خانواده او هم خارج از کشور هستند گفته است که من هم آماده هستم که کنار بروم!

می‌خواهم بگویم که توجه کنیم قانون ایراد دارد، مدام نگوییم که این قانون برای آقای ظریف است و برای دیگران نیست. من اخیرا کلیپی از مرحوم دعایی دیدم که می‌گفت وقتی آقای دکتر ظریف در عرصه دیپلماسی فعال بود ما در یک جایی دیدیم ایشان دعای کمیل را از حفظ می‌خواند، و ما همینطور ماندیم که آقای دکتر ظریف نه قرآن، بلکه دعای کمیل را از حفظ می‌خواند و ما واقعاً تعجب کردیم.

من سال‌ها با آقای دکتر ظریف رفاقت داشتم و همکاری‌هایی هم در خود مجلس در فراکسیون دیپلماسی داشتیم و شاید بیش از ۳۰ جلسه یا ما رفتیم یا ایشان آمدند و با هم جلسه داشتیم من در دلسوزی آقای ظریف ذره‌ای شک ندارم. ولیکن یک عده گیر داده‌اند و یک جورهایی بحث می‌کنند از طرفی هم ممکن است یک عده بگویند این قانون استثنائا فقط برای آقای ظریف است من می‌خواهم بگویم که بروید و قانون را اصلاح کنید چرا باید چنین قانونی وجود داشته و اگر این قانون هست باید مشکلاتش حل شود.

ایرنا: از وقتی که اختصاص دادید سپاسگزاریم.

کواکبیان: من هم از شما تشکر می‌کنم.