ایران برای همه ایرانیان است | یکدست شدن مجلس و دولت به نفع جامعه نبوده است | سکوت اصلاح طلبان را به صلاح کشور و جامعه نمی دانم

به گزارش اختصاصی حرف تازه ، حدود ده ماه از آغاز به کار دولت سید ابراهیم رئیسی گذشته است و عملکرد اصولگرایان در آستانه یک سالگی عمر دولت در محافل گوناگون مورد نقد و بررسی قرار می گیرد. تحریریه حرف تازه نیز گفتگویی با کمال لشگری، فعال سیاسی اصلاح طلب، دبیر حزب مردم سالاری در گیلان و بازرس مجمع خانه احزاب گیلان‌ داشته است. در ادامه بخش هایی از این گفتگو آمده است:

جناب آقای لشگری، ضمن عرض سلام و خیرمقدم، به عنوان نخستین سوال، جایگاه احزاب در ایران در مقایسه با کشورهای پیشرفته دنیا چه وضعیتی دارد؟

در کشورهای پیشرفته احزاب با اندیشه های مختلف را برانداز نمی دانند

با سلام. همانطور که استحضار دارید احزاب رابط بین مردم و دولت هستند و نمی شود در دنیای مدرن کنونی وجود احزاب را انکار کرد و به دید منفی به تشکل های سیاسی نگاه کرد. در کشورهای پیشرفته دنیا و در جوامع متمدن نگاه حاکمیت نسبت به احزاب و تشکل های سیاسی مثبت است و افکار و اندیشه های مختلف را برانداز نمی دانند و تشکل ها به راحتی می توانند در این کشورها فعالیت نمایند. صدای رسا و زبان گویای احزاب را می شنوند و به راحتی دغدغه ها را درک می کنند و از پتانسیل و توانمندی های جریان مختلف و حتی مخالف خودشان بهره می برند. در صدد حذف رقیب نیستند بلکه در پست های اجرایی از رقبای خود نیز استفاده می کنند و در کارهای اجرایی و کشور داری با احزاب مشورت می کنند. ولی متاسفانه این دیدگاه در کشورهای جهان سومی وجود ندارد.

در دولت های مختلف احزاب در چه وضعیتی قرار داشته اند؟ در کدام دوران اوج فعالیت های حزبی و سیاسی بوده و در کدام دوران فضا برای فعالیت های حزبی بازتر بوده است؟

در دولت احمدی نژاد بهار احزاب تبدیل به زمستان سرد و یخ زده شد

بعضی از دولتمردان دیدگاه مثبتی به احزاب داشتند مثلا در سال ۷۶ با روی کار آمدن دولت آقای خاتمی و حماسه دوم خرداد، آن شعارهای خوبی که داده شد واقعا به آنها جامه عمل پوشانده شد و فضا برای فعالیت احزاب بازتر شد. جریان ها و تفکرات و گروه ها و تشکل های زیادی در قالب حزب از وزارت کشور مجوز فعالیت گرفتند. در آن زمان حتی به احزاب و تشکل های کشوری و استانی یارانه احزاب برای برگزاری همایش ها و گردهمایی ها پرداخت می شد. علاوه بر این کار جلسات و فعالیت های حزبی با استقبال مدیران همراه می شد و مدیران ارشد و میانی در نشست های احزاب مختلف حضور فیزیکی هم پیدا میکردند و تمام این کارها امیدواری و روحیه ای در بین فعالان سیاسی و اجتماعی به وجود آورده بود. درب اتاق مدیران به روی احزاب باز بود. رییس قوه مجریه شعار زنده باد مخالف من سر می داد و صدای مخالف هم شنیده می شد.

بعداز این دوران در سال ۸۴ با روی کار آمدن دولت بعدی که اصلا اعتقادی به فعالیت های حزبی نداشت فضا کاملا بسته شد و تا ۸ سال به همان شکل باقی ماند. در موارد بسیاری امکان برگزاری همایش ها و جلسات حزبی نبود و دیدگاه آنها نسبت به احزاب اصلاح طلب دیدگاه منفی بود و حتی برخی در مواردی لقب برانداز داده بودند. اعتقاد برخی مسئولان بر این بود که در ایران احزاب را می خواهیم چکار کنیم؟ نیازی به وجود احزاب نیست! آن دوران برای احزاب و تشکل ها دوران خفقان بود. در دولت احمدی نژاد بهار احزاب تبدیل به زمستان سرد و یخ زده شد.

با گذشت ۸ سال و با روی کار آمدن دولت تدبیر و امید در سال ۹۲ بهار احزاب بار دیگر نمایان شد و فعالیت های حزبی رونق گرفت. بار دیگر درب اتاق مدیران اجرایی به روی تمام سلایق و جریانهای اصلاح طلب و اصولگرا و اعتدالی باز بود. احزاب به راحتی اظهار نظر می کردند و از توانمندی های سیاسی و اجرایی و اجتماعی احزاب به خوبی استفاده شد. حتی در عزل و نصب ها نیز با احزاب مشورت می شد. میتوانم اقرار نمایم شاید حدود ۷۰ درصد از مدیران اجرایی از جناح اصولگرا بودند و ایران در دوران اصلاحات و اعتدال برای همه ایرانیان بود. یارانه احزاب که توسط دولت قبلی قطع شده بود مجددا پرداخت شد. برای برگزاری همایش ها استقبال میکردند و تمام تشکل ها در این ۸ سال شناسنامه دار شدند. مدیران از بالا تا پایین صدای رسای احزاب را می شنیدند و در جلساتی که دعوت می شدند حضور پیدا می کردند.

و امروزه و در دولت آقای رئیسی عملکرد و جایگاه احزاب را چطور ارزیابی می کنید؟ نگاه دولتمردان به جریان های مختلف سیاسی چطور بوده است؟ آیا دولت توانسته رویکردی فراجناحی داشته باشد؟

در دولت رئیسی تمام اصلاح طلبان و اعتدالیون به بهانه بانیان وضع موجود حذف شدند

مدیران دولت به خودشان اجازه نمی دهند تا صدای اصلاح طلبان را بشنوند‌!

باز بعد از بهار ۸ ساله احزاب در دولت گذشته، ما برگشتیم به عقب. البته نه آن عقب سال ۸۴ تا ۹۲ . کمی بهتر از آن دوران. با روی کار آمدن دولت فعلی و تشکیل کابینه هیچگونه توجهی به احزاب نشد. در عزل و نصب ها و در تصمیم گیری ها صدای احزاب را نشنیدند و برنامه ای که با تلاش و کوشش در طول ۱۶ سال اصلاحات و اعتدال نوشته شده بود را بایگانی کردند. به خصوص احزاب اصلاح طلب را به حاشیه بردند. نه توجهی کردند به این تفکر و نه نشستی در این طول مدت انجام گرفت. در سطح کشوری هم چند نشست در ابتدا انجام گرفت که ظاهرا در حد حرف بود و اتفاق ویژه ای برای باز شدن فضای فعالیت اصلاح طلبان مشاهده نکردیم. تمام مدیران اصلاح طلب و اعتدالی را به بهانه بانیان وضع موجود حذف نمودند. اگر تقاضای جمعی و یا فردی از سوی احزاب اصلاح طلب به دست مدیران می رسید رد می کردند و حتی به خودشان اجازه نمی دهند تا صدای ما را بشنوند‌. به همین خاطر، آن انگیزه از اصلاح طلبان گرفته شد.

عملکرد دولت در حوزه سیاست خارجه و اقتصاد را چطور می بینید؟ تصمیمات و عملکرد دولت در این دو حوزه به بهبود اوضاع کشور کمکی کرده است؟

نارضایتی مردم از وضعیت اقتصادی در دولت فعلی بسیار زیاد شده است

در حوزه سیاست خارجی عملکرد دولت اصلاحات و دولت تدبیر و امید را خیلی بهتر از این دوران میدانم. ارتباط و تعامل با دنیا و با کشورهای دارای اقتصاد قدرتمند و متمدن خیلی بیشتر و بهتر از امروز بود. با کشورهای همسایه در این دو دولت بهترین ارتباط وجود داشت‌. آن سیم خارداری که به دور کشورمان بود در این دو دولت برداشته شد و گفتگوهایی که با کشورهای ۱+۵ انجام شد موفقیت آمیز بود و به نتایج بسیار خوبی هم دست پیدا کردیم. بسیاری از قطعنامه هایی که علیه کشورمان اجرایی شد از ضعف دولتی بود که میگفت اینقدر قطعنامه صادر کنند تا قطعنامه دان آنها پاره شود‌.

با روی کار آمدن دولت فعلی تلاش هایی شده ولی نتایج مثبتی نداشته و در حوزه اقتصادی کشورمان در دولت گذشته وضعیت به مراتب بهتری نسبت به این زمان داشت. نارضایتی مردم نسبت به وضع موجود خیلی زیاد شده و قشر آسیب پذیر جامعه واقعا در بزنگاه خطرناگی گیر کرده اند. تحریم ها همچنان ادامه دارد و به خاطر همین تحریم ها کشورهای پیشرفته ارتباط اقتصادی با ما ندارند و رابطه را قطع کرده اند. از طرفی با آن کشورهایی که ارتباط داریم آنها نمی توانند نیازهای کشورمان را تامین نمایند.

با این تفاسیر یکدست شدن دولت و مجلس و حتی بسیاری از شوراها و شهرداری ها از نگاه شما نتایج مثبتی به همراه داشته است؟

یکدست شدن و افتادن قدرت تصمیم گیری و اجرایی کشور به دست یک جناح و تفکر خاص اصلا به نفع جامعه نبوده است

با رد صلاحیت های گسترده ای که توسط شورای نگهبان انجام شد و تصمیماتی که گرفته شد قوه مقننه و مجریه یکدست شد و این یکدست شدن و افتادن قدرت تصمیم گیری و اجرایی کشور به دست یک جناح و تفکر خاص اصلا به نفع جامعه نبوده است. به جای اینکه از تمام نظرات و افکار و تجربیات و پتانسیل ها استفاده شود یک تفکر جایگزین همه شد. به بهانه اینکه مجلس و دولت در تعامل با هم باشند این برنامه ریزی انجام گرفت که شاهد نتایج بسیار منفی و نارضایتی جریانهای سیاسی و دلسوز نظام و کشور هستیم.

فکر می کنید چرا به جز چند چهره، بسیاری از افراد شاخص اصلاح طلب و اعتدالی و بسیاری از احزاب و تشکل ها به جای بیان انتقادات و ارائه راهکارها، سکوت کرده اند؟ و آیا این سکوت به صلاح کشور و جامعه است؟

دلخواسته جناح مخالف ما همین است که اندیشه بزرگ اصلاح طلبی به حاشیه رانده شود

ما زنده به آنیم که آرام نگیریم؛ موجیم که آسودگی ما عدم ماست. دلخواسته جناح مخالف ما همین است که اندیشه بزرگ اصلاح طلبی به حاشیه رانده شود و حتی صدایی هم از آن بیرون نیاید. برخی می خواهند این افکار به صورت مخفی و زیر جلدی فعالیت نماید و بعدا به خاطر فعالیت محرمانه مشکلاتی برایشان پیش بیاد و به این بهانه کاملا ریشه آنها هم خشکانده شود.

ایران برای همه ایرانیان است 

اصلاح طلبی یک تفکر حذف نشدنی است

سکوت اصلاح طلبان را به صلاح کشور و جامعه نمی دانم

ایران برای همه ایرانیان است و شعار آقای خاتمی زنده باد مخالف من بوده است. اصلاح طلبان در چارچوب قانون اساسی فعالیت می کنند و خواهند کرد و اصلاح طلبی یک تفکر حذف نشدنی است که نشان داده بیشتر از هر جناح و تفکری می تواند با دنیا و کشورهای همسایه و مردمان کشورش تعامل داشته باشد و بهتر از دیگر تفکرها کشور را اداره نماید. بنده موافق این سکوت نیستم و این سکوت را به صلاح کشور و جامعه نمی دانم. اما مجموعه عواملی که بخشی از آنها اشاره شد باعث دلسردی احزاب شده است و شاید هم سیاست برخی احزاب بر این باشد که فعلا سکوت کنند.

به عنوان سوال پایان آینده دولت را چطور می بینید؟ آیا با همه این مسائل این دولت نیز دولتی هشت ساله خواهد بود یا آن که احتمال ۴ ساله شدن آن وجود دارد؟

عملکرد دولت رییسی بسیار ضعیف بوده است

اگر رد صلاحیت ها گسترده نباشد اصلاحات برنده انتخابات آتی است

اگر رد صلاحیت ها گسترده نباشد و امکان حضور رقیب وجود داشته باشد اصلاحات برنده انتخابات آتی است. چون برنامه های اجرایی و اجتماعی و اقتصادی و سیاسی بهتری نسبت به جناح رقیب دارد و معتقدم علاقمندی آحاد مردم جامعه به اصلاحات و اصلاح طلبان بیشتر از جناح دیگر است. عملکرد دولت رییسی بسیار ضعیف بوده است. هم در بحث داخلی و هم در بحث سیاست خارجه و تعامل با کشورهای دنیا و همسایگان. به ویژه در بحث اقتصادی که همه ما شاهد این نابسامانی هستیم. بنا بر این اگر رد صلاحیت های گسترده اتفاق نیفتد در انتخابات آینده شانس اصلاح طلبان بالاتر است.