اقدام غیر قابل هضم؛درباره مخالفت با استعفای رئیس شورای شهر رشت
حرف تازه – سعید آقایی ملاسرایی*: مهندس امیر حسین علوی، رییس شورای اسلامی شهر رشت از عضویت در این شورا استعفا داد.این استعفا که طبق شنیده ها برای کاندیداتوری و حضور ایشان در کارزار انتخابات نمایندگی مجلس رشت بوده در چند جلسه با عدم حضور اکثریت اعضای شورای شهر رشت ( که اتفاقا چندین نفرشان اصولگرا و هم جبهه ای خودش هستند ) مواجه شده و فرصت قانونی این استعفا که تا ۱۶ خرداد بوده به اتمام رسیده است.
نیت واقعی و اصلی اعضای شورا بر من پوشیده است و در این خصوص خبرِ قطعی ای ندارم.
ولی شواهد و قرائن خبر میدهد که این مخالفت و عدم برگزاری جلسه ی شورا که در دور سوم با نامه ی فرماندار رشت و درخواست جلسه ی فوق العاده در روز تعطیل هم همراه بوده بابت جلوگیری از ورود ایشان به عرصه ی انتخابات مجلس که گفته میشود با توجه به ارتباطات، سوابق و تمکن مالی میتوانست یکی از گزینه های جدی این امر باشد، صورت گرفته است.
حتی شایعاتی مبنی بر توصیه ی ۲ تن از نمایندگان فعلی رشت به اعضای شورا بابت این کار پخش شده که صحت و سقم آن پوشیده است.
یکی از گمانه زنیها هم این بوده که با توجه به در دست گرفتن اکثریت ۶ نفره توسط مخالفین آقای علوی در شورا، آنها خواسته اند بابت عدم همکاری و فشارهای وارده قبلی از طرف ایشان و کنار گذاشتنشان از کمیسیونهای شورا، در حضورش در شورا، نفر دیگری را برای ریاست انتخاب نموده تا جبران بعضی از عملکردهای ایشان در مقابل خود باشند.
عده ای از دوستانم ایشان را فاقد شرایط لازم برای نمایندگی مجلس دانسته و عده ای هم بالعکس، شدیدا از ایشان حمایت کرده اند.
امیرحسن علوی را علیرغم اینکه بیش از یک سلام و علیک معمولی با ایشان نداشته ام و بعنوان رییس شورای شهر من، برایم قابل احترام بوده، فردی خوش پوش و شیک – که از ویژگیهای رشتیهاست ( البته ایشان اصالتاً ضیابریست) – تحصیلکرده، دارای ارتباط خوب و قوی با طیف جوان که خود نیز از آنان است، بیان و روابط عمومی خوب دیده ام.
در صورت حضور و رای آوری در مجلس هم به مانند شورا، حتما ایشان در طیف مقابل سیاسی بنده حضور پیدا میکردند ولی این دلیلی بر مخالفت با حضور ایشان نمیتواند باشد.
یکی از اصولِ بنیادین اصلاح طلبان، آزادی حضور و شرکت و رای دادن مردم به هر آنکه در خود توان خدمت به کشور میبیند، است.
به قول تاج زاده ی عزیز که چندی پیش گفت که اگر انتخابات درست و آزاد و بدور از رد صلاحیتهای سلیقه ای و فله ای انجام گیرد، حتی اگر مخالفین ما در آن کاملا پیروز شوند، ما برنده ایم.
البته اینکه کسی کاندیدای شورای شهر شود و در وسط دوره نمایندگی شورا که مردم به ایشان رای داده اند تا کارهایی را بعنوان نماینده شان برایشان انجام دهد، به هر دلیلی استعفا دهد، زیاد برایم هضم شده نیست و بهتر آن است که آن فرد، بعد از پایان دوره ی شورا و در دوره ی بعدیِ مجلس کاندیدا شود. حتی اینکه وقتی قانون گذار قبول استعفا را منوط به پذیرش دیگر اعضای شورا دانسته، پس در شکل ظاهری نمیتوان به اعضای مخالف با استعفای جناب علوی خرده گرفت ولی چقدر زیباتر بود که جلسه تشکیل میشد و اعضای مخالف، دیدگاهها و دلایل خود برای مخالفت با استعفای آقای علوی را میگفتند و باز هم نتیجه ی امروز در یک شکل بهتر و زیباتر حاصل میشد.
در این نوشته خواستم این را بگویم که همانطور که مخالفت با حضور یکی از اصلاح طلبان شورا در مجلس میتوانست باعث ناراحتی ما بشود، و احتمالا در صورت انجام اینکار کلی قلم فرسایی کرده و کمپین به راه می انداختیم، این حق را باید برای جناب علوی و دوستان و همفکرانش قائل بود که از این موضوع ناراحت باشند و ما وظیفه دفاع از این حق را داریم گرچه شاید اگر نوبت به ما و دوستان ما برسد، نتیجه اش به جای دفاع از ما، رد صلاحیت ما باشد.
ولی به فرمایش حضرت امیر ( س ) که فرمود: «قولوا الحقّ و لو کان علی انفسهم»
حق را بگویید حتی اگر به زیان شما باشد.شاید علوی جوان و تحصیلکرده و امروزی تر، بهتر از اصولگرایان قدیمی و پا یه سن گذاشته ی رشت، میتوانست گره ای از مشکلات مردم و کشور بگشاید.
*عضو شورای مرکزی حزب اسلامی کار استان گیلان
ارسال دیدگاه