استعفای حاجی پور و پاره کردن نامه توسط زاهد/ تاکتیک راهگشا یا سکانس ماندگار؟!

اختصاصی حرف تازه – در آخرین جلسه شورای شهر رشت اسماعیل حاجی پور قصد استعفا از ریاست شورا را داشت اما نامه استعفای او توسط فرهام زاهد پاره شد و اعضا با این استعفا مخالفت کردند. امروز قصد داریم به بررسی علل احتمالی استعفای حاجی پور بپردازیم.

استعفای نافرجام حاجی پور چه پیامی دارد؟

با خاطراتی که از عملکرد شورای پنجم در ذهن داریم برخی اعضا به خوبی نشان داده اند که منفعت طلبی در اولویت قرار دارد تا جایی که مصلحت شهر در مواردی به معنای واقعی نادیده گرفته شده است. در مواردی تصمیماتی گرفته شده که چندان با منافع شهر و مردم شهر همخوانی نداشته اند. حال باید پرسید در شرایطی که شورا به سال پایانی خود نزدیک شده و عملا کارهای بسیاری روی زمین مانده است استعفای حاجی پور چه پیامی دارد؟

خسته شدن حاجی پور از انتقادات و نداشتن پاسخ برای انتقادات مردمی

شاید این استعفا نشانه ای از خسته شدن حاجی پور از انتقادات وارد شده به شورا و شهرداری باشد. هرچند این موارد در مقاطع زمانی مختلف وجود داشته است اما شاید این بار تفاوت در این باشد که عملکرد ضعیف مدیریت شهری رشت و عدم رضایت عمومی مردم باعث شده حاجی پور و یارانش هیچ پاسخ مناسب و قانع کننده ای برای این انتقادات مردمی نداشته باشند و اگر چنین نگاهی به ماجرا داشته باشیم استعفای حاجی پور نوعی شانه خالی کردن در برابر مسئولیت در راستای خنثی کردن انتقادات است.

پایان گروه شش نفره و شرایط پیچیده انتخابات هیئت رئیسه سال پایانی شورا

شاید هم پیرمرد کهنه کار شورا به خوبی می داند انتقادات ادامه دار حجت جذب، به معنای پایان گروه شش نفره حامیان شهردار است. حجت جذب که تا چندی پیش یار وفادار شهردار بود این روزها به یکی از منتقدین سرسخت وی تبدیل شده و همین امر می‌تواند آغازگر موج جدیدی در شورا و پایان طیف شش نفره سابق باشد. هرچند این تغییر جناح برای استیضاح و برکناری شهردار با توجه به ضرورت وجود ۸ رای از ۱۱ رای کافی نیست اما حداقل توازن قدرت درون شورا را تغییر می دهد و می تواند هیئت رئیسه شورا را در سال پایانی دوره پنجم دگرگون سازد و بی شک این موج جدید روی شهردار رشت نیز بی تاثیر نخواهد بود. با این شرایط شاید اوضاع برای هئیت رئیسه بعدی کمی غیرقابل پیش بینی باشد. حاجی پور با یک استعفای اینچنینی خود را مشتاق تکرار ریاست نشان نمی دهد تا وجهه خود را حفظ کند.

نارضایتی گروه هایی از کارکنان و مسئولیت سنگین حاجی پور

یکی دیگر از مواردی که کار را برای حاجی پور سخت کرده نارضایتی گروه هایی از کارکنان شهرداری بوده است. از زمان حضور حاج محمدی و هیئت رئیسه جدید شورا، با وجود فعالیت های اندک عمرانی در سطح شهر اما باز هم مجموعه مدیریت شهری در پرداخت به موقع حقوق و مزایای کارکنان چندان موفق عمل نکرده است. در روزهای اخیر نیز مساله کاهش اضافه کار ها، که البته از سوی برخی کارکنان اصرار و از سوی رئیس شورا انکار می شود، مزید بر علت شده تا حاجی پور فشار بی سابقه ای را تجربه کند. حاجی پور یکبار پیش از نوروز نیز وعده داد اگر حقوق و مزایا پیش از نوروز پرداخت نشود استعفا خواهد داد اما پس از آن که گروه هایی نظیر رانندگان و نیروهای شرکتی مطالباتشان را به طور کامل نگرفتند مسئولیت نیروهای شرکتی را به عبارتی نپذیرفت و طوری وانمود کرد که آنها جزیی از خانواده شهرداری نیستند. حاجی پور گویا مسئولیت خود را تا پرداخت از سوی شهرداری به شرکت ها تعریف کرده بود و فراموش کرده بود که به عنوان رئیس شورا وظیفه نظارتی نیز بر عهده دارد و باید بر چگونگی عملکرد شرکت ها به خوبی نظارت کند و در صورت لزوم با پیگیری و حتی برخورد قانونی مناسب به کمک شهردار و سایر دستگاه های مربوطه، مانع از تداوم مشکلات نیروهای حجمی شود. با در نظر گرفتن این موارد یک استعفای اینچنینی می تواند تاکتیک در نظر گرفته شده از سوی حاجی پور برای کم کردن فشار ها در نظر گرفته شود.

ناتوانی در برگزاری آزاد جلسات شورا طبق روال گذشته

اوضاع آشفته شهرداری رشت و اطلاع رسانی شفاف از سوی برخی رسانه های مستقل سبب شد حاجی پور نتواند جلسات شورا را مطابق روال گذشته برگزار نماید. او از یک سو با غیبت های اعضای طیف مقابل کار سختی برای برگزاری جلسات داشت و از سوی دیگر با انتقادات مردمی برخی رسانه ها نخواست و یا شاید هم نتوانست همچون گذشته جلسات را در فضایی آزاد و رسانه ای مدیریت کند. از یک سو برخی رسانه ها همچون گذشته تمایلی به پوشش اخبار شورا نشان نمی دهند و از سوی دیگر شورا تمایلی به دعوت از همه رسانه ها به صورت عادلانه ندارد. این مساله نیز می تواند از جمله عواملی باشد که حاجی پور تصمیم به استعفای اینچنینی گرفته باشد تا شاید بازهم فشارها را کم کند. 

آیا پای منفعت طلبی برخی افراد در میان است؟

با توجه به برخی مسائل پیش آمده در سالهای گذشته شورا، استعفای حاجی پور حتی برای لحظاتی کوتاه می تواند زنگ خطری را به صدا در بیاورد که اگر بازی خطرناک و منفعت طلبانه ای آغاز شده است حاجی پور می تواند با یک استعفا همه معادلات را به هم بریزد. اگر این شائبه را در نظر بگیریم باید بپرسیم چه کسانی به دنبال چه منافعی بوده اند که حاجی پور مجبور به چنین واکنشی شده است. اما نمی توان به قطعیت در این خصوص تحلیل کرد و شاید زمان به بهترین شکل بسیاری از مسائل را شفاف نماید. شاید برخی منفعت طلبی ها برای حاجی پور آزار دهنده بوده است و او دیگر راهی برای بهبود شرایط پیدا نکرده است.

اقدام زاهد؛ ترس از پایان قدرت یا حفظ شانیت رئیس شورا؟

فرهام زاهد نایب رئیس شورا نامه استعفای حاجی پور را پاره می کند. برخی در محافل خصوصی این اقدام را امری از پیش تعیین شده قلمداد کردند و این موضوع را اقدامی هماهنگ شده دانستند برخی دیگر نیز معتقد بودند حاجی پور با شناختی که از فضای شورا داشته است بدون هماهنگی قبلی چنین اقدامی را در نظر گرفته است تا فشارهای مختلف را تا حدودی خنثی کند و فرهام زاهد که به عنوان نایب رئیس در کنار او حضور دارد با پاره کردن نامه به این لحظات دلهره آور پایان می دهد! باید پرسید این اقدام زاهد که از اعضای جوان شوراست به دلیل ترس از پایان قدرت طیف شش نفره بوده یا در جهت حفظ شانیت رئیس شورا اقدام به این کار کرده است؟

با در نظر گرفتن تمام این مسائل و البته مسائلی دیگر که امکان بیان آنها وجود ندارد سوالاتی در ذهن شکل می گیرد.

۱-آیا استعفای اسماعیل حاجی پور، تاکتیکی فردی برای «کاهش فشارهای مختلف» بوده یا «اعتراضی به برخی منفعت طلبی ها» بوده است؟

۲-آیا این استعفا به معنای پذیرش «پایان طیف شش نفره» و در راستای حفظ شانیت حاجی پور با توجه به «شرایط پیچیده هیئت رئیسه» سال پایانی شورا بوده است؟

۳-این استعفا را باید «حرکتی فردی» از سوی حاجی پور دانست یا آن که «هماهنگ شده، طیفی و از پیش طراحی شده» بوده است؟

۴-آیا این استعفا «تاکتیکی راهگشا» برای ادامه کار شوراست یا آن که باید آن را «سکانسی ماندگار» از دوره پنجم شورا دانست که تنها در خاطرات می ماند؟

باید منتظر گذر زمان و شفاف شدن ابعاد ماجرا باشیم. هرچند اوضاع و احوال شورا دیگر چندان اهمیتی برای مردم رشت ندارد.