از گل طلایی حاجی پور در شورای چهارم تا بدعهدی خواندن رای مستقل در شورای پنجم
حرف تازه – انتخاب هیئت رئیسه شورای اسلامی شهر رشت در سال دوم با حواشی فراوانی همراه شد که با گذشت ۴۸ ساعت، هنوز هم به پایان نرسیده است.
ترکیب آرا چگونه بود؟
ترکیب آرای ۷+۳+۱ نفره دردسر ساز شد و سه عضو اصلاح طلب شورا رای بهراد ذاکری، رضا رسولی و حامد عبدالهی را همراه خود نداشتند. ضمن آن که رای حجت جذب نیز که تا ساعات پایانی به نظر می رسید به دلیل همراهی با حامد عبدالهی و حضور احتمالی او در جمع اصلاح طلبان برای کسب آرای لازم شهرداری در سبد آرای این جناح قرار داشته باشد در نهایت به طیف مقابل اضافه شد. آن “به علاوه یک” نیز که برای ریاست شورا رای ممتنع نوشت کسی نبود جز بهراد ذاکری که به علت حضورش در لیست امید از سوی طیفی از اصلاح طلبان مورد انتقادات شدیدی نیز قرار گرفت.
سنت شکنی علوی و ریاست مجدد بر شورا
بدین ترتیب سید امیر حسین علوی سنت شکنی کرد و پس از چند سال که ریاست یک ساله را در شورا شاهد بودیم برای دومین سال متوالی به کرسی ریاست تکیه زد. فاطمه شیرزاد، محمدحسن علیپور، حجت جذب، حامد عبدالهی، رضا رسولی و محمدحسن عاقل منش همراهان او بودند و با توجه به کاندیداتوری اسماعیل حاجی پور برای ریاست، رمضانپور و زاهد با او همراه شدند و بهراد ذاکری نیز رای غیر تعیین کننده اما ممتنع داد تا ترکیب شورا ۷+۳+۱ نفره باشد. در سایر ارکان هیئت رئیسه نیز تنها یک کاندیدا حضور داشت که با ۸ رای موافق در برابر ۳ رای سفید به طور مشابه حائز اکثریت آرای شورانشینان شدند.
آیا رای مستقل برخی از اعضا نشان از بد عهدی است؟
عدم همراهی افرادی چون رضا رسولی و به ویژه بهراد ذاکری با اصلاح طلبان حواشی فراوانی را به وجود آورد تا جایی که این رایشان از سوی برخی افراد “بدعهدی” نامیده شد.
باید این موضوع را در نظر گرفت که شورا بیش از آن که نهادی سیاسی باشد نهادی اجتماعی است و در جهت خدمات رسانی مطلوب تر به شهروندان شکل گرفته است. بنابراین مرزبندی اصلاح طلبی و اصولگرایی و ارجح دانستن همیشگی رای طیفی در هر شرایطی، با در نظر گرفتن مصلحت شهر در تضاد است. ضمن آن که این نخستین بار نیست که رای عضوی از شورا یا نماینده ای خارج از جریان طیفی رقم خورده است.
از گل طلایی اسماعیل حاجی پور در روز استیضاح ثابت قدم تا حمایت سرلیست امید نمایندگان مجلس رشت از لاریجانی
نگاهی اجمالی به گذشته نه چندان دور نمونه های مشابهی را نشان می دهد. از جمله این موارد می توان به مساله استیضاح سید محمد علی ثابت قدم، شهردار وقت، در دوره چهارم اشاره کرد. جایی که پس از برگزاری انتخابات دوره پنجم و به نوعی در وقت های اضافه شورای چهارم با گل طلایی اسماعیل حاجی پور پس از کش و قوس های فراوان رای منتقدین درون شورایی ثابت قدم به دو سوم آرا رسید. بر خلاف انتظار حاجی پور با در نظر گرفتن مصلحت شهر از نگاه خود به ۸ منتقد درون شورایی ثابت قدم و موسوی روزان پیوست و رای تعیین کننده به برکناری ثابت قدم داد تا با ۱۰ رای در واپسین روزهای دوره چهارم شهردار وقت برکنار شود؛ آن هم در شرایطی که دو تن از هم طیفان (که با وجود تفاوت های جناحی طیفی پایدار و همیشگی در دوره چهارم بودند) همیشگی او در شورای چهارم یعنی رسولی و شیرزاد تا پایان پای حمایت از او ایستاده بودند.
نمونه دیگر رای مستقل و البته از نوع سیاسی، مواضع غلامعلی جعفرزاده ایمن آبادی در خصوص تعیین رئیس مجلس شورای اسلامی است. جعفرزاده به عنوان سرلیست امید از رشت وارد مجلس شد و ضمن مخالفت با ریاست عارف، از لاریجانی حمایت کرد؛ حمایتی که به طور قطع و یقین با در نظر گرفتن مصلحت ملت از دید نماینده رشت رقم خورد و البته با وجود آن که آن موضع گیری از اهمیت به مراتب بالاتری از لحاظ سیاسی برخوردار بود اما حجم انتقادات اصلاح طلبان گیلان در مقایسه با حجم انتقاداتی که امروز به رسولی و به ویژه ذاکری وارد می شود به مراتب کمتر بود.
و اما ماجرای بد عهدی…
مساله هیئت رئیسه شورای اسلامی شهر رشت و “بدعهدی” خواندن رای مستقل برخی اعضا، شاید به نوعی فرار به جلو از سوی برخی افراد بود. چرا که در اندک زمانی پس از انتخاب هیئت رئیسه و با افزایش برخی انتقادات، رضا رسولی، با انتشار یک پست اینستاگرامی از مسائلی سخن گفت که با استناد به آن متن به نظر می رسید “بدعهدی” دیگری پیش از رای گیری شورا رقم خورده است؛ مسائلی که شاید پرداختن به آن به زمان بیشتری نیاز داشته باشد.
از سوی دیگر شنیده می شد که برخی اعضا از جمله فاطمه شیرزاد و حتی سید امیرحسین علوی نیز تمایل به ریاست حاجی پور داشته اند و حتی رایزنی هایی نیز داشته اند و بسیاری از رسانه ها و فعالین اجتماعی علوی را به عنوان یکی از گزینه های جدی شهرداری رشت معرفی می کردند نه ریاست شورا. اما در نهایت به نظر می رسد اتفاقاتی در جلسات نیمه شب دو شب پایانی پیش از رای گیری هیئت رئیسه رخ داده و شاید مذاکراتی صورت گرفته که مورد تایید اکثریت شورانشینان نبوده است.
منافع مردم یا منافع طیفی و جناحی…
باید تاکید کرد که هرچه بود اعضای شورا تلاش کرده اند فارغ از حب و بغض های شخصی و احساسات، بهترین تصمیم را برای شهر بگیرند. همانطور که رای دهم حاجی پور برای برکناری ثابت قدم، که به گل طلایی شورای چهارم معروف شده در راستای منافع شهر و نه در راستای نگاه طیفی بوده است، رای برخی چهره های اصلاح طلب و یا نزدیک به جبهه اصلاحات و همینطور تصمیم سایر اعضای شورا در انتخاب هیئت رئیسه سال دوم نیز با همین نگاه بوده است و هیچ یک بدعهدی نیست که اگر غیر از این باشد و منافع شخصی یا طیفی جای منافع مردم را بگیرد باید به حال این شهر گریست…
بگذریم از ناملایماتی که برای رسولی و عبدالهی و ذاکری و… در راه لیست امید به وجود آمد و یا در لیست قرار نگرفتند و یا دفاع از جایگاه آنان از سوی هم طیفان بعد از انتخابات در سطح نازلی قرار داشت…
ارسال دیدگاه