گفتگو با سجاد حسینی مدیرعامل سابق کودآلی گیلان:
از ایجاد واحد فروش بعد از ۲۴ سال تا رشد ظرفیت کارخانه
او معتقد است که اکنون کارخانه کود آلی گیلان در موقعیت حداقل مطلوبی قرار دارد و اگر برنامه‌هایی که او پایه‌ریزی کرده به همراه بودجه ملی که تلاش شده و برای افزایش ظرفیت کارخانه مصوب نموده، با یک مدیریت قوی پیگیری شود، مشکل جدی نخواهیم داشت، او اعلام کرد که درخواستی به صندوق ملی محیط زیست داده تا بودجه ملی بتواند بیوفیلتر کارخانه را محقق کند که نیاز به پیگیری دارد.
حرف تازه – مریم صابری در پایگاه خبری مرور نوشت: عملیات ساخت شرکت کود آلی گیلان در سال ۱۳۷۴ با ظرفیت ۲۵۰ تن در یک شیفت کاری توسط استانداری گیلان آغاز و در سال ۱۳۸۱ با یک فاز و ظرفیت ۲۵۰ تن در یک شیفت کاری راه‌اندازی شد. این کارخانه در آن سال، یک سالن عملیات مکانیکی داشت اما سوله‌های تخمیر در آن به اندازه کافی پیش‌بینی شده بود. در سال ۱۳۸۶ یک فاز پردازش با ظرفیت ۲۵۰ تن به کارخانه اضافه شد. با این حال سالن‌های تخمیر که باید ۱۰ هزار مترمربع دیگر، به این سیستم اضافه می‌شد پیش‌بینی نشد.
از یک دهه پیش تاکنون هنوز هم میزان حجم ورودی پسماند به کارخانه کودآلی رشت، ۲۵۰ تن است و گفته می‌شود تجهیزات این کارخانه با قدمت ۲۵ سال فرسوده است و نیاز به بازسازی دارد.
بر اساس نظر مدیران شهری، کارخانه کودآلی با توجه به افزایش جمعیت باید هم اکنون ۴ سوله تخمیر پسماند، داشته باشد. در حال حاضر روزانه ۵ تن کمپوست (کود نرم) در شرکت کودآلی رشت تولید می‌شود با این حال ظرفیت این کارخانه می‌تواند به روزانه ۲۰ تن کمپوست افزایش یابد. مرور بدنبال این سوال اساسی است که چرا این مهم محقق نشده است؟
در دوره‌های مختلف این نهاد شهری مدیران مختلفی به خود دیده است. آخرین مدیرعامل این کارخانه «سجاد حسینی» از مهرماه ۱۳۹۸بود که رسانه‌های گیلانی در ۲۵ مرداد خبر از تغییر مدیریتی در کارخانه کودآلی گیلان منتشر کردند در این خبر آمده بود با نظر اعضای هیات مدیره کارخانه کودآلی و حکم شهردار رشت «سعید بشری» به سمت سرپرست مدیرعاملی شرکت کود آلی گیلان شد.
کارخانه کود آلی گیلان که در لاکان رشت قرار دارد به عنوان فعال‌ترین و بزرگ‌ترین کارخانه کود آلی گیلان شناخته می‌شود. شهرداری رشت و ۱۱ شهرداری دیگر و سازمان همیاری‌های شهرداری‌های استان گیلان سهام داران این کارخانه هستند که البته شهرداری رشت در میان سهم بیش‌تری در میان سهامداران و باالتبع تاثیر بیش‌تری بر تصمیمات دارد.
در ۲۴ سال گذشته در این کارخانه چیزی به عنوان واحد فروش وجود نداشت که بخواهد بازار هدف محصول کارخانه را شناسایی و برای آن برنامه‌ریزی کند اما اولین کار من در دوره مدیریت جدیدم این بود که ساختار فروش ایجاد کردم.
هنوز گزارشی از طرف هیات مدیره این کارخانه در مورد چرایی این تغییر منتشر نشده است. با توجه به روحیه مشارکتی حسینی، رسانه مرور اولین پرونده مستندسازی عملکرد مدیران شهری استان گیلان را با وی کلید زد، ما در نظر داریم که بررسی انجام شده که نشان دهد که هر مدیر در دوره تصدی خود چه مسوولیت‌هایی داشته، چه کرده و چه می‌توانست اتفاق بیفتد تا خروجی‌ها، اثربخش‌تر می‌شد؟
در گزارش پیش رو تلاش شده است تا از زبان مدیرعامل قبلی کارخانه کود آلی گیلان در مورد اقدامات صورت گرفته در کارخانه مطلع شویم.
ایجاد واحد فروش بعد از ۲۴ سال
«سجاد حسینی» در این گفت و گو در مورد فعالیت ۱۱ ماهه خود در این کارخانه با بیان اینکه کارخانه کود آلی ذاتا یک کارخانه تولیدی است می‌گوید: محصول اول این کارخانه کود است که از مواد آلی پسماندهای شهری به دست می‌آید محصول جانبی این کارخانه هم بعد از پردازش دستی حاصل می شود که شامل لاک، فلزات، پت و سایر مواد قابل بازیافت است که در بین پسماندهای شهری وجود دارد.
استاندارد هدایت الکتریکی کود نرم کارخانه از ۹ به ۴ رسیده است، این در حالی است که استاندارد رسمی ایران ۷ و در اروپا ۴ است.
مدیرعامل سابق کارخانه کودآلی گیلان گفت با توجه به بهبود کیفیت، شهرک گلخانه‌ای کیشستان که تا قبل این کود خود را از اصفهان و سایر شهرها تهیه می‌کردند، برای اولین بار خریدار کود کارخانه شدند. تا قبل این شهرداری دارای سهام کارخانه و تعداد خیلی اندک خرده مصرف‌کننده از این کود استفاده می‌کردند.
لندفیل سراوان بخش جدا نشدنی بحث مربوط به مدیریت پسماندهای گیلان است. حسینی می گوید: به دلیل نقص فنی موجود در تجهیزات دفنگاه سراوان در سال گذشته که موجب اعتراضات مردمی نیز همواره بوده، از ابتدای سال تا کنون ۳ بار امکان دفن وجود نداشته و هر سه بار می‌توانست بحرانی همانند سال ۱۳۹۸ را ایجاد کند، با دریافت حدود ۲ هزار تن پسماند شهری در هر مرحله باعث شد که شرایط بدون هیچ تنش اجتماعی در کارخانه مدیریت شود.
در ادامه از حسینی پرسیدیم کارخانه را در چه شرایطی تحویل گرفت.
از جمله مسایل مدیریتی مغفول مانده در شرکت، ۴ لودری (با ارزشی حدود ۳۰ میلیارد تومان) بود که ۲ دستگاه آن خراب و در انبار بود یعنی علاوه بر دستگاه‌های تخصصی مانند ویندرو و سرندها، سایر ماشین‌آلات نیز هیچ برنامه تعمیر و نگهداری پیش‌بینی نشده‌ای را نداشتند و با تعمیر ۶۰ میلیون تومانی آن‌ها را دوباره وارد چرخه کردیم که در ایام برف زمستان ۱۳۹۸ خودش را نشان داد.
حسینی برای توضیح این مورد با بیان اینکه من یک فرد محیط‌زیستی هستم، می‌گوید: تصمیم گرفتم با آنچه موجود است دست به تغییر بزنم و استفاده مجدد را بخوبی بعنوان بخشی از چرخه مدیریت پسماند به نمایش بگذاریم. به دلیل تغییرات خوبی که ایجادشده است برخی فکر می‌کنند برای بخش اداری هزینه زیادی انجام شده در صورتی که از وسایل در انبار مانده شهرداری استفاده کردم و فضای بهتری در مجموعه اداری به وجود آوردم تا به مبحث بازاریابی و فروش کمک نماید.
ارسال دیدگاه