آشوویتس سگ‌ها در رشت

حرف تازه – بابک مهدیزاده: در بازدید امروز با یک فاجعه اخلاقی و انسانی در محل نگهداری سگ های بی خانمان در مکان سازمان کود آلی مواجه شدم. جایی که حتی آب آشامیدنی هم از این حیوانات بی گناه دریغ می شود. توبیخ و برخورد قاطع با مسببان این عمل و رسیدگی فوری به وضعیت این موجودات بی گناه که اسیر دست ما با ادعای انسانیت شده اند طبق روال قانونی تسلیم ریاست شورا گردید. به علت تاخیر در آگاهی از موضوع که توسط دوست گرانقدرم سروش علیزاده از آن مطلع گردیدم از همه شهروندان عذرخواهی می کنم. خدا از سر تقصیرات ما بگذرد.

این جملات بخشی از پست اینستاگرامی بهراد ذاکری، عضو شورای شهر رشت بود که خبر از تکرار فاجعه ای مشابه فاجعه سگ کشیِ چند سال پیش در رشت می داد. این بار اما سگ‌ها نه توسط پیمانکار و تفنگ در خیابان که تدریجی و دردآورتر و از سر گشنگی و تشنگی در محل نگهداری شان در جاده لاکان رشت، هلاک می شدند.

سگ‌هایی که از گرسنگی و تشنگی تلف شدند
این محل که محوطه ای کوچک و محصور متعلق به سازمان پسماند شهرداری رشت به مدیریت علیرضا حاجی پور است بعد از مصوبه شهرداری مبنی بر عدم کشتار سگ های خیابانی و نگهداری از این حیوانات در منطقه ای حفاظت شده، به عنوان محل نگهداری بخشی از سگ های خیابانی در نظر‌گرفته شد. اما آن طور که بهراد ذاکری در گفت و گو با من ، روایت می‌کند: «اوضاع نگهداری این سگ ها کاملاً غیرانسانی و فاجعه آمیز است. روزهاست که این موجودات بی گناه نه تنها غذا که آب هم نخورده اند. نگهبانان حتی اجازه غذا دادن توسط مردم را نمی دهند. بعضی از حیوانات فرار کرده اند و تعدادی هم از تشنگی و گرسنگی تلف شده اند. آن قدر گرسنگی کشیدند که وقتی برای شان غذا انداختیم دوتاشان چنان از زور گرسنگی‌به همدیگر حمله کردند که زخمی شدند.»
سگی که به خاطر یک مشت غذا تشکر کرد
ذاکری صحنه ای از بازدیدش را روایت می‌کند که دل هر انسانی را به درد می آورد: «وقتی داشتیم به سگ‌ها غذا می دادیم یکهو احساس کردم دستم خیس شده است. پایین را که نگاه کردم دیدم یک سگ‌قهوه ای به نشانه تشکر در حال لیس زدن دستم است و خودش را محکم به من فشار می دهد. وقتی چشمان محبت آمیز و معصومانه این سگ را دیدم بی اختیار گریه ام گرفت که چطور می شود ما انسان ها این قدر بی رحم می شویم در مقابل این موجودات زبان بسته بی گناه؟»

سگ‌هایی که لاشه شان دفن نشدند / تقاضا برای ورود دادستانی به موضوع

این خبررسانی کافی بود که موج انتقادها از جامعه برخاسته شود و بار دیگر شهرداری و سازمان پسماند شهرداری را خطاب خودش قرار دهد. مزدک پنجه ای، وکیل پایه یک دادگستری، شاعر و روزنامه نگار در استوری اینستاگرامش نوشت: «چند روز پیش که مغازه دوستی رفتم برایم تعریف کرد مقدار قابل توجهی غذا برای سگ های ولگرد در محلی که شهرداری رشت در نظر گرفته بوده است ، برده اما به او اجازه ورود ندادند و نگهبان غذا را تحویل گرفت. امروز دوستان رسانه عکس ها و فیلم هایی منتشر کردند که نشان از اوضاع وخیم سگ‌ها دارد. جملگی از بیماری و گرسنگی در رنج هستند و لاشه مرده سگ‌ها را حتی جمع آوری نکرده اند. در واقع با جنایت حیوانی توسط عوامل شهرداری مواجه هستیم. دوستی که در جریان احداث این مکان است می گوید از عمد غذاها را به سگ‌ها نمی رسانند تا بمیرند. چون هزینه نگهداری آن ها و درمان شان بالا است. آیا زمان آن نرسیده که مسوولان و خاصه دادستان رشت به عنوان مدعی العموم اقدام موثری انجام دهند؟»

آشوویتس سگ ها در رشت

با اوج گرفتن اعتراضات، سروش علیزاده، روزنامه نگار که اولین بار خبر از وجود چنین مکان هولناکی را داده بود و آن را «آشوویتس سگ ها در رشت» نام گذاری کرده بود، این بار فیلم هایی از محل نگهداری سگ‌ها در کود آلی سازمان پسماند شهرداری رشت به نمایش گذاشت که جنازه سگ هایی را نشان می داد که بر اثر تشنگی و گرسنگی تلف شدند. علیزاده در پست های مختلف اینستاگرامش نوشت: “سگ ها بدون آب و غذا داخل فنس هستند. در فیلم بعدی جنازه سگ ها را خواهید دید. همه سگ‌ها از فرط گرسنگی بی حس هستند و بیمارند. فرمانداری رشت، سازمان دامپزشکی و محیط زیست و علی الخصوص سازمان پسماند شهرداری رشت باید پاسخگو باشند. اگر قرار بر نگهداری بوده چرا سگ‌ها را بدون آب و غذا در این وضعیت اسفناک شکنجه
می دهند؟”
این روزنامه نگار در آخرین پست خود هم نوشت: “حکایت گله دار و سازمان پسماند شهرداری رشت
حکایت : روزی چوپانی برای گله داری کار می کرد و مزد کارش نان و پیاله ای روغن بود. هر روز نان را با نیمی از روغن می خورد و نیم دیگر را در کوزه ای که از سقف آویزان کرده بود ذخیره
می کرد. شب ها می نشست و رویا می بافت. یک شب با خود گفت نیم کوزه از روغن پر شده است. این پیاله روغن را هم داخل کوزه بریزم و کم کم نیم دیگر که پرشود کوزه روغن را می فروشم و بره ماده ای می خرم. بره را با گوسفندان گله دار به چرا می برم و بزرگش می کنم. بعد که از گله آبستن شد چهار بره می آورد و نرهاشان را با بره های ماده گله دار عوض می کنم. یک سال بعد پنج گوسفند دارم که هرکدام چهار گوسفند می زایند و من صاحب بیست و پنج گوسفندم و سال بعد این بیست و پنج گوسفند هر کدام چهار بره می آوررند و من صاحب صد و بیست و پنج گوسفندم و دیگر خودم گله دارم. اما این گله دار حسود و بخیل است. امکان دارد بیاید و به گوسفندان من ادعایی کند. اگر چنین کند با همین چوب کله اش را می ترکانم و با خشم چوبش را به بالا می برد که بر سر کسی که مدعی گله اش شده بکوبد که کوزه روغن شکسته و روغن ها بر سرش می ریزد و چوپان مجبور می شود قرص نان و پیاله روغنش را به دلاک بابت حمام بدهد و شب گرسنه سر بر بالین بگذارد. این حکایت سازمان پسماند شهرداری رشت است که محلی را هنوز برای نگهداری سگ های بی خانمان شکایت تلفنی ۱۳۷ نساخته و هیچ درمانی هم برای سگ های مریض نداشته و سگ ها را با نیسان آبی معروفش گرفته و بدون آب و غذا در فنسی رها کرده تا از بیماری و گرسنگی و بی آبی با زجر بمیرند و از فرط گشنگی هم نوع خواری جنازه کنند که مدارکش موجود است. اما در رویاهای سازمان پسماند شهرداری رشت محل نگهداری سگ ها را ساخته و با دامپزشک قرار داد بسته و سگ های بیمار را جدا کرده و سگ های سالم را جدا و به شهروندان کمک کرده و حتی پروتوکل هایی برای معدوم کردن سگ های بیمار داشته اما از روی عطوفت انسانی آن ها را نکشته و در محیط بسته فنس بدون آب و غذا نگه داشته تا چون سهروردی علیه الرحمه از بی آبی و گشنگی جان بسپارند زیرا این تخیلات سازمان پسماند توجیهش فقط با فلسفه شیخ اشراق قابل توجیه است و سرزمین مثل افلاطونی را این عزیزان سازمان پسماند تمام کرده اند و بس. سوال اساسی این است چرا وقتی هنوز مکان نگهداری سگ ها ساخته نشده و راه اندازی نشده
سگ ها را از سطح شهر جمع آوری کرده و مریض و سالم را بدون آب و غذا و مراقبت دامپزشکی و بدون سرپناه در فنس زندانی کرده اند و سبب حیوان آزاری که جرم است شده اند؟”

به حاجی پور گفتم سگ ها آب ندارند، گفت موقع باران از چاله آب بخورند

پیمان بازدیدی، هم فعال زیست محیطی شناخته شده ای است و هم عضو هیات مدیره سازمان پسماند شهرداری رشت. سازمانی که مسبب این تراژدی غم انگیز است. با بازدیدی تماس می گیرم تا از چند و چون ماجرا بپرسم. می دانم که او همراه با بهراد ذاکری و سروش علیزاده بود در بازدیدشان از مرکز نگهداری سگ های خیابانی. بازدیدی برای توضیح این ماجرا کمی به عقب تر بر
می گردد. به داستان غم انگیز سگ کشی در خیابان های رشت که او یکی از افشاکنندگانش بود و من اولین بار خبر و گزارشش را منتشر کرده بودم: سال ۹۳ که به لطف شما و دیگر خبرنگاران ماجرای سگ کشی افشا شد، تحت فشار افکار عمومی طرح ساماندهی سگ های آزاد مصوب شد و ۱۵۰میلیون هم از شورا بودجه گرفتیم. آن زمان مرتضی عاطفی مدیرعامل پسماند شهرداری بود و آقای جاوید نامی پیمانکار شد تا سگ ها را زنده گیری کند و در سوله ای که در نظر گرفته بود، نگهداری نماید. اما بعد از مدتی عکس هایی از آن سوله مخابره شد که نشان می داد سگ ها از بی آبی تلف شدند و حتی همدیگر را خوردند. ما هم شکایت کردیم و کار به دادگاه کشیده شد. خلاصه آن سوله جمع آوری شد و سگ ها را به نقاهتگاهی در هشتگرد به نام وفا بردیم. بعداً هم از طریق موسسه سرزمین ایده آل ما سه سال پیش نقاهتگاه سام را احداث کردیم و شروع کردیم به زنده گیری
سگ ها بدون اینکه شهرداری از ما حمایت کند. اما آقای حاجی پور مخالف بود و کار را به آقایی به نام رحمتی داد. آن ها هم
سگ ها را از فلان محل می بردند به محل دیگر. غافل از اینکه سگ را هرجا که رها کنید بالافاصله به محل زندگی پیشین خود بر می گردد. خلاصه اینکه در کارگروه بهداشت فرمانداری بعد از جلسات زیاد توافق کردیم شهرداری مرکزی برای سگ های آزاد درست کند که قسمتی از کودآلی برای این منظور در نظر گرفته شد.”
بازدیدی در ادامه روایتش از محل نگهداری سگ ها اظهار می کند که “مدت ها از روند کار این مرکز خبر نداشته چون هیچ گزارشی به ما به عنوان هیات مدیره ارایه نشد. اصلاً خبر نداشتیم که سگ ها را به آنجا بردند چون نه سرپناهی ساخته شده بود و نه پیمانکاری داشت و نه آشپزخانه ای. وقتی به حاجی پور گفتم اینا غذای پخته ندارند گفت سگ هستند دیگه. یه چیزی می خورن. وقتی گفتم آب ندارند. گفت باران میاد از چاله آب می خورند.گفتم باید قرنطینه شوند گفت قرنطینه هستند اما الان می بینیم همه بیمار شدند. حتی نر و ماده را هم کنار هم گذاشتند که منجر به جفت گیری و به دنیا آمدن توله های جدید شد. من به ایشان اخطار دادم که اگر فاجعه ای پیش بیاید هزینه اش را پرداخت نخواهم کرد. تا اینکه سروش علیزاده خبررسانی کرد و ما به همراه بهراد ذاکری برای بازدید رفتیم و عمق فاجعه را با چشمان خودمان دیدیم. جنازه هایی دیدیم که آثار جویدگی استخوان ها کاملاً مشهود بود. یعنی سگ هایی بودند که از زور گرسنگی به جنازه هم¬نوعان¬شان هم رحم نکردند و تا خود استخوان را هم جویدند و خوردند”

بیانیه سازمان پسماند در دفاع از عملکردش

هجمه علیه سازمان پسماند شهرداری رشت آن قدر بود که این سازمان بیانیه ای صادر کند بلکه بتواند به افکار عمومی توضیح دهد. در این بیانیه آمد:”در خصوص اخبار منتشر شده راجع به محل نگهداری سگ های بلاصاحب باید به نکات مهمی اشاره کرد تا زمینه برای قضاوت همگان فراهم کرد. شهرداری رشت و به تبع آن سازمان مدیریت پسماندهای شهرداری از محل اعتبارات داخلی در زمستان سال گذشته مبادرت به ساخت محل نگهداری موقت سگ های بلاصاحب و قرنطینه کردن آنها نمود. نکته بسیار مهم اینکه قریب به اتفاق سگ های منتقل شده به آن محل سگ هایی هستند که به شدت بیمار بوده و از ناتوانی و یا معلولیت بسیاری رنج می برند و این سگ ها پس از تماس های مردمی بسیار و با توجه به اینکه چهره کریهی از خود در منطقه به جای گذاشته و موجب نگرانی و ناراحتی بجای بسیاری از شهروندان شده بودند، با تلاش همکاران شهرداری زنده گیری شده و به این مکان منتقل شده اند. بدیهی ست که وجود این سگ های بیمار برای سلامت سایر حیوانات به شدت مضر بوده و خطر انتقال بیماری های مشترک ما بین انسان و دام را نیز تشدید می نماید. لذا با توجه به این شرایط حساس و جو روانی نامناسب ایجاد شده و شکایات مردمی و سازمانی بسیار زیاد (تماس های ثبت شده ۱۳۷ گواه این مدعاست) این سگ ها به محل نگهداری موقت انتقال داده شدند و متعاقب آن سازمان پسماند مبادرت به عقد قرارداد با دامپزشک متخصص به منظور درمان، واکسیناسیون و عقیم سازی این
سگ ها و کنترل جمعیت آنها و همچنین جلوگیری از سرایت بیماری به سایر حیوانات و سگ های دیگر و در نهایت جلوگیری از سرایت بیماری های خاص به انسان نموده که اسناد آن نیز موجود است. مضافا اینکه معاونت محترم خدمات شهری شهرداری رشت مبادرت به تدوین فلوچارت کاملی به منظور زنده گیری، انتقال و ساماندهی این حیوانات نموده که عنقریب نهایی می گردد. لازم به ذکر است که قریب به اتفاق سگ های موجود در محل نگهداری، حیواناتی هستند که با توجه به شدت بیماری و ناتوانی آنان قانون حتی اجازه مرگ با ترحم را طبق شیوه نامه ابلاغی وزارت کشور به شهرداری داده اما سازمان مدیریت پسماند شهرداری رشت در تلاش است تا پس از تجهیز مرکز یاد شده امکان بازگشت به زندگی بسیاری از این سگ های ناتوان را نیز فراهم نماید. گفتنی است علی رغم تمامی تلاش های صورت گرفته و جلسات متعدد با سازمان ها و حامیان حیوانات تمامی این تلاش ها منجر به شکست شده و تاکنون منتج به نتیجه مطلوبی نگردیده است به نحوی که تهیه غذای مورد نیاز حیوانات مذکور توسط بخش خصوصی و آشپزخانه های محلی انجام می گردد.”
در پایان این بیانیه آمد: «بدیهی است پس از تکمیل و تجهیز ساختمان معاینه و درمان سگ های بلاصاحب و اجرایی شدن فلوچارت تدوین شده معاونت محترم خدمات شهری شهرداری رشت تمامی سگ های بلاصاحب سطح شهر تحت پوشش این مهم قرار گرفته و دغدغه دوستداران این حیوانات نیز به مقدار بسیار زیادی کاهش خواهد یافت.»